دنیای تالکین

آرشیو

مرداد 1394تير 1394خرداد 1394فروردين 1394بهمن 1393دی 1393آذر 1393مهر 1393شهريور 1393مرداد 1393

نویسندگان

امین شرافتی نیا

لینک دوستان

دانلود رایگان قالب سایت عاشقانه ماندگار فان سایت عاشقانه عشق آفرین ارباب حلقه ها the hobbit the lord of the rings and the hobbit ارباب حلقه ها و هابیت ردیابی ماشین حمل هوایی ماینر از چین لیزر دوچرخه هد اپ یسپلی کیلومتر روی شیشه جلو پنجره لیفان ایکس 60 ارسال لینک

پیوندهای روزانه

قالب گراف دات آی آر بازی خونه تلاش برای دانلود خرید از علی اکسپرس تحویل ایران خرید از علی بابا جلو پنجره جک جی 5 آرشیو لینک ها

آخرین نطرات کاربران

امکانات جانبی

Alternative content

ماهنامه شماره 11) حکایت سالیان:روزهای مهم از سقوط باراد-دور تا پایان دوران سوم

بازدید: 190

ماهنامه شماره 11) حکایت سالیان:روزهای مهم از سقوط باراد-دور تا پایان دوران سوم

می پسندم 0 نمی پسندم 0

این مطلب در تاریخ: جمعه 2 مرداد 1394 ساعت: 3:28 منتشر شده است
برچسب ها : روزهای مهم از سقوط باراد-دور تا پایان دوران سوم 3019 1419ت,ش,(ماه ها و روزها مطابق تقویم شایر ارئه شده است,) مارس،27, بارد دوم و تورین سوم(خودسنگ)دشمن را از دیل بیرون می رانند,28 گذشتن کلبورن از آندوین؛آغاز تخریب دول گولدور, آوریل،6, دیدار کلبورن و تراندویل,8 مراسم تجلیل حامل حلقه در دشت کورمالن, مه،1, تاج گذاری شاه اله سار،عزیمت الروند و آرون از ریوندل,8 ائومر وائووین با پسران الروند عازم روهان می شوند,20 رسیدن الروند و آرون به لورین,27 ملتزمین رکاب آرون لورین را ترک می کنند, ژوئن،14, پسران لروند به ملتزمین می پیوندند و آرون را به ادوراس می آورند,16 آنان عازم گوندور می شوند,25 شاه اله سار نهال درخت سفد را می یابد, روز نیمه سال, ازدواج اله سار با آرون, ژوئیه،18, بازگشت ائومر به میناس تیریت,19 حرکت مشایعین جنازه ی شاه تئودن, آگوست،7, رسیدن مشایعین به ادوراس,10 مراسم تدفین شاه تئودن,14 میهمانان ازشاه تئودن اجازه رفتن می خواهند,18 رسیدن به گودی هلم,22 رسیدن به ایزنگارد،آنان هنگام غروب شاه غرب را وداع می گویند,28رسیدن گروه به سارومان,سارومان راه خودرابه طرف شایر برمی گرداند, سپتامبر،6, گروه در دیدرس کوه های موریا توقف می کنند,13 جدا شدن کلبورن و گالادریل از گروه و حرکت باقی گروه به سوی ریوندل,21 رسیدن گروه به ریوندل,22 یکصد و بیست و نهمین سالروز تولد بیلبو,رسیدن سارومان به شایر, اکتبر،5, گندالف به همراه هابیت ها ریوندل را ترک می گویند,6 از گدار بروآینن می گذرند، فرودو برای نخستین بار بازگشت درد را احساس می کند,28 رسیدن آنان هنگام غروب به بری,30 گروه بری را ترک می گویند,«مسافران»درتاریکی شب به پل برندی واین می رسند, نوامبر،1, دستگیری هابیت ها در فراگ مورتون,2 رسیدن گروه به بای واتر و تحریک مردم شایر برای قیام,3 نبرد بای واتر و نابودی سارومان,پایان جنگ حلقه, 3020 1420 ت,ش: سال بی نظیر فراوانی مارس،13, بیمار شدن فرودو (درست در سالروزمسموم شدن اش با زهر شلوب), آوریل،6, درخت مالورن در میدان جشن گل می دهد, مه،1, ازدواج سام وایز با روز, روز نیمه سال, فرودوازمقام نایب شهرداراستعفاءمی دهد،و ویل ویت فوت به سرکارخودباز می گردد, سپتامبر،22, یکصد و سیوامین سالروز تولد بیلبو, اکتبر،6, فرودو دوباره بیمار می شود, 3021 1421 ت,ش:آخرین سالروز دوران سوم مارس،13 بیماری دوباره فرودو,25 تولد الانور خوب روی(وی به دلیل زیبایی اش به«خوب روی»مشهور شد؛بسیاری می گفتن که او بیشتر شبیه دوشیزه الف ها بود تا هابیت,دختر موهای زرین داشت که تا به آن هنگام در شایر نسیار نادر بود؛اما دو دختر دیگر سام وایز نیز زرین موی بودند,وهمین طور بسیاری از کودکانی که در آن دوران از مادر زادند,)دختر سام وایز,در این روز دوران چهارم مطابق تقویم گوندور آغاز شد, سپتامبر،21, عزیمت فرودو و سام وایز از هابیتون,22 فرودو و سام وایز در وودی اند با دارندگان حلقه ملاقات می کنند،آنان عازم آخرین سفرهستند,29رسیدن گروه به لنگرگاه خاکستری, فرودو و بیلبو به همراه سه دارنده ی حلقه در کشتی می نشینند,پایان دوران سوم, اکتبر،6, بازگشت سام وایز به بگ اند, ,

نویسنده:امین شرافتی نیا

ماهنامه شماره 10) حکایت سالیان:(سال های سرنوشت ساز)

بازدید: 202

ماهنامه شماره 10) حکایت سالیان:(سال های سرنوشت ساز)

می پسندم 1 نمی پسندم 0

این مطلب در تاریخ: سه شنبه 2 تير 1394 ساعت: 3:47 منتشر شده است
برچسب ها : سال های سرنوشت ساز 3018 آوریل 12 رسیدن گندالف به هابیتون, ژوئن 20 حمله سائورون به ازگیلیات,در همین زمان تراندویل مورد حمله قرار می گیرد،و گولوم می گریزد, 29 ملاقات گندالف با راداگاست, ژوئیه 4 عزیمت بورومیر از میناس تی ریت, 10 زندانی شدن گندالف در اورتانک, آگوست هیچ ردی از گولوم به دست نمی آید,گمان می کنند که او در این زمان از ترس گرفتار شدن به دست الف ها و یا خادمان سائورون،در موریا پناه می گیرد؛اما وقتی سرانجام راه دروازه ی غربی را می یابد،نمی تواند از آنجا خارج شود, سپتامبر 18 گندالف پیش از پگاه از اورتانک می گریزد,سواران سیاه از گدارهای ایزن می گذرند, 19 گندالف برای درخواست کمک به ادوراس می آید،ولی شاه او را به حضور نمی پذیرد, 20 گندالف اجازه ورود به ادوراس را کسب می کند,تئودن به اوفرمان می دهد که:«برو و هر اسبی را که دوست داری بردار،اما می خواهم پیش از آن که فردا به شب بکشد، رفته باشی!» 21 گندالف شدوفکس را می بیند اما اسب اجازه نمی دهد که گندالف به او نزدیک شود,تا دیروقت شدوفکس را در دشت ها تعقیب می کند, 22 سواران سیاه شب هنگام به گدار سارن می رسند؛و مراقبان تکاور را کنار می زنند, گندالف موفق به گرفتن شدوفکس می شود, 23 چهار سوار پیش از پگاه وارد شایر می شوند,سواران دیگر،تکاوران را به سمت شرق تعقیب می کنند،و سپس برای تحت نظر گرفتن راه سبز باز می گردند,یکی از سواران سیاه به هابیتون می آید,فرودو بگ اند را ترک می گوید,گندالف پس از رام کردن شدوفکس سواره از روهان حرکت می کند, 24 گندالف از ایزن می گذرد, 26 جنگل قدیمی,فرودو به بامبادیل برمی خورد, 27 گندالف از گری فلاد می گذرد,شب دوم با بامبادیل, 28 هابیت ها در گورپشته ای به دام می افتند,گندالف به گدار سارن می رسد, 29 فرودو شبانه به بری می رسد,گندالف به دیدار بابا گمگی می رود, 30 کریک هالو ومهمانخانه بری پیش ازدمیدن صبح مورد حمله قرار می گیرند,فرودو بری را ترک می کند,گندالف به کریک هالو می رود و شب به بری می رسد, اکتبر 1 گندالف بری را ترک می گوید, 3 شبانه در ودرتاپ به او حمله می شود, 6 اوردوی مسافران درزیرودرتاپ شبانه موردحمله قرارمی گیرد,فرودو زخم برمی دارد, 9 گلوفیندل ریوندل را ترک می کند, 11 گلورفیندل سواران را از پل میتایتل عقب می راند, 13 گذشتن فرودو از پل, 18 گلورفیندل فرودو را هنگام تاریک شدن هوا پیدا می کند,رسیدن گندالف به ریوندل, 20 گریز به آن سوی گدار بروآینن, 24 فرودو بهبود می یابد و از بستر بیماری برمی خیزد,بورومیر شب به ریوندل می رسد, 25 شورای الروند, دسامبر 25 گروه حلقه شامگاه ریوندل را ترک می کند, ژانویه 8 رسیدن گروه به هولین, 11و12 یارش برف در کارادراس, 13 حمله گرگ ها درساعات اولیه بامداد,گروه شب هنگام به دروازه غربی موریا می رسد, گولوم به تعقیب رد حامل حلقه می پردازد, 14 سپری کردن شب در تالار بیست و یکم, 15 رسیدن به پل خزد-دوم،و سقوط گندالف,گروه،شب دیرهنگام به نیمرودل می رسد, 17 رسیدن گروه هنگام غروب به کاراس گالادون, 23 گندالف بالروگ را تا قله زیراک-زیگیل تعقیب می کند, 25 به زیر کشیدن بالروگ به دست گندالف و در گذشتن او,جسم او بر فراز قله می آرامد, فوریه 14 آیینه ی گالادریل,بازگشت گندالف به زندگی و آرامیدن او در حالتی از خلسه, 16 وداع با لورین,گولوم که در کناره ی غربی رودخانه پنهان شده است عزیمت گروه را می بیند, 17 گوایهیر گندالف را به لورین می آورد, 23 قایق ها شبانه نزدیک سارن کبیر مورد حمله قرار می گیرد, 25 گذشتن گروه از آرگونات و اتراق در پارت گالن,نخستین نبرد گدارهای ایزن؛کشته شدن تئودرد پسر تئودن, 26 پراکنده شدن یاران,مرگ بورومیر؛شنیده شدن نفیر شاخ او در میناس تی ریت,اسارت مریادوک و پره گرین,ورود فرودو و سام وایز به امین مویل شرقی,آراگورن شامگاه تعقیب اورک ها را آغاز می کند,ائومر خبر پایین آمدن گروه اورک ها را از امین مویل می شنود, 27 آراگورن هنگام غروب به دیوارغربی می رسید,ائومر بر خلاف فرامین تئودن نیمه شب از فولد شرقی عازم تعقیب اورک ها می شود, 28 ائومر درست بیرون جنگل فنگورن به اورک ها می رسد, 29 گریختن مریادوک و پی پین،و برخورد با چوب ریش,روهیریم ها هنگام طلوع حمله را آغاز و اورک ها را نابود می کنند,فرودو از امین مویل به پایین سرازیر می شود و به گولوم برمی خورند,فارامیر قایق تشیع جنازه ی بورومیر را می بیند, 30 شروع کنگره ی انت ها,بازگشت ائومر به ادوراس و دیدار با آراگورن, مارس 1 پگاه گذر از باتلاق های مرگ را آغاز می کند,ادامه ی کنگره انتی,برخورد آراگورن با گندالف سفید,آنان عازم ادوراس می شوند,فارامیر میناس تیریت را برای مأموریتی در ایتیلین ترک کی گوید,فرودو به انتهای باتلاق ها می رسد,رسیدن گندالف به ادوراس و شفادادن تئودن,سوارنظام روهیریم ها برای مقابله با سارومان عازم غرب می شود, دومین نبرد گدار های ایزن,ارکن براند مغلوب می شود,کنگره انتی بعدازظهر به پایان می رسد,انت ها راهپیمایی خود را به طرف ایزنگارد شروع می کنند و شب به آنجا می رسند, 3 عقب نشینی تئودن به گودی هلم,شروع نبرد شاخ آواز,انت ها تخریب ایزنگارد را به پایان می رسانند, 4 تئودن و گندالف ازگودی هلم عازم ایزنگارد می شوند,رسیدن فرودو به پشته سرباره ها در حاشیه ی برهوت مورانون, 5 تئودن ظهر هنگام به ایزنگارد می رسد,گفت وگو با سارومان در اورتانک,نزگول پروازکنان از روی محل اتراق دردول باران می گذرد,گندالف با پره گرین عازم میناس تیریت می شود,فرودو در دیدرس مورانون مخفی می شود و با گرگ و میش هوا آنجا ترک می گوید, 6 دونه داین در ساعات اولیه بامداد به آراگورن می رسند,عزیمت تئودن از شاخ آواز به مقصد دره هارو,آراگورن نیز اندکی بعد راهی می شود, 7 فرودو را فارامیر به هنت آنون می برد,آراگورن سر شب به دون هارو می رسد, 8 آراگورن با دمیدن سپیده؛«جاده های مردگان»را در پیش می گیرد؛نیمه شب به ارخ می رسد,فرودو هنت آنون را ترک می گوید, 9 رسیدن گندالف به میناس تیریت,فارامیر هنت آنون را ترک می گوید,عزیمت آراگورن از ارخ و ورود به کالمبل,فرودو هنگام گرگ و میش به جاده ی مورگول می رسد,آمدن تئودن به دان هارو,تاریکی اندک اندک از موردور به بیرون سرازیر می کند, 10 روز بی سپیده ی بسیج روهان:عزیمت روهیریم ها از دره ی هارو,فارامیر بیرون از دروازه ی شهر با تلاش گندالف نجات می یابد,گذشتن آراگورن از رینگلو,سپاهی از مورانون کایر آندروس را به تصرف درمی آوردووارد آنورین می شود,فرودو از چهار راه می گذرد،و عزیمت سپاه مورگول را می بیند, 11 گولوم به دیدارشلوب می رود،اما با دیدن فرودودرخواب نزدیک است که پشیمان شود, دنه تور فارامیر را به ازگیلیات اعزام می کند,رسیدن آراگورن به لین هیر و ورود به له به نین,روهان شرقی از شمال مورد تهاجم قرار می گیرد,نخستین حمله به لورین, 12 گولوم،فرودو را به کنام شلوب راهنمایی می کند,عقب نشینی فارامیر به دژهای جاده ی میان آبگیر,تئودن در زیر مین ریمون اردو می زند,آراگورن دشمن رابه طرف پلارگیر عقب می راند,انت ها متجاوزان به روهان را شکست می دهند, 13 دستگیری فرودو به دست اورک های کیریت آنگول,دشمن پله نور را در می نوردد, مجروح شدن فارامیر,رسیدن آراگورن به پلارگیر و غنیمت گرفتن ناوگان,تئودن در جنگل دروادان, 14 سام وایز،فرودو را در برج می یابد,به محاصره در آمدن میناس تیریت,روهیریم ها به راهنمایی مردان وحشی به بیشه خاکستری می رسند, 15 در ساعت اولیه بامداد شاه جادوپیشه دروازه شهر را درهم می شکند,دنه تورخود را بر روی تل هیزم آتش می زند,نفیر شاخ های روهیریم ها با بانگ خروس شنیده می شود, نبرد پله نور,کشته شدن تئودن,آراگورن بیرق آرون را به اهتزاز درمی آورد,فرودو و سام می گریزند و در طول مورگای به سمت شمال می روند,نبرد در زیر درختان سیاه بیشه؛تراندویل حمله نیروهای دول گولدور را دفع می کند,دومین یورش به لورین, 16 رایزنی فرماندهان,فرودو از فراز مورگای در بالای اردوگاه به کوه هلاکت می نگرد, 17 نبرد دیل,از پای درآمدن شاه براند و شاه داین پاآهنین,بسیاری از دورف ها و آدم ها در اره بور پناه می گیرند ومحاصره می شوند,شاگرات شنل و زره نیم تنه و شمشیر فرودو را به باراد-دور می برد, 18 سپاه غرب از میناس تیریت عازم می شود,فرودو به دیدرس دهانه ی ایزن می رسد؛ اورک ها در جاده دورتانگ به اودون،به او می رسند, 19 سپاه به دره ی مورگول می رسد,فرودو و سام وایز سفر خود رادرطول جاده باراد-دور آغاز می کنند, 22 شب هولناک,فرودو و سام وایز جاده راترک می گویند و به سوی کوه هلاکت در جنوب رهسپار می شوند,سومین حمله به لورین, 23 سپاه از ایتیلین بیرون می آید,آراگورن بزدلان رامرخص می کند,فرودووسام وایز سلاح و تجهیزات خود را دور می اندازند, 24 فرودو و سام وایز مرحله آخر سفر خود را تا به پای کوه هلاکت ادامه می دهند,سپاه در برهوت مورانون اردو می زند, 25 سپاه غرب بر روی تپه های سرباره به محاصره در می آید,فرودو وسام وایزبه سامانت نئور می رسند,گولوم حلقه را به چنگ می آوردودر شکاف های هلاکت سقوط می کند, سقوط باراد-دور و نابودی سائورون, پس از سقوط باراد-دور و نابودی سائورون سایه از روی دل تمام کسانی که مخالف او بودند،برخاست و بیم و نومیدی بر دل خادمان و متحدان او مستولی گشت,لورین در آن هنگام سه بار از جانب دول گولدور مورد تهاجم قرار گرفت،اما علاوه بر شهامت مردم الف آن سرزمین قدرتی که در لورین اقامت داشت بزرگ تر از آن بود که کسی بتواند بر آن چیره شود،مگر آن که خود سائورون پا پیش می گذاشت,اگرچه بیشه های واقع در مرزهای آن سرزمین لطمات فراوان خورد،تهاجم دشمنان دفع شد؛و هنگامی که سایه رخت بربست؛کلبورن پیش آمد و سپاه لورین را با قایق های بسیار از آندوین گذراند,آنان دول گولدور را تصرف کردند،و گالادریل باروها را ویران و دخمه های آن را برهنه ساخت،و جنگل از پلیدی ها پاک شد, در شمال نیز جنگ و پلیدی بیداد می کرد,قلمرو تراندویل مورد تهاجم واقع شد و نبرد طولانی در زیر درختان درگرفت و ویرانی های بسیار بر اثر حریق پدید آمد؛اما دست آخر پیروزی نسیب تراندویل شد, و در روز سال نو الف ها،کلبورن و تراندویل در وست جنگل با هم دیدار کردند؛و نام سیاه بیشه را ارین لاسگالن،بیشه ی برگ های سبز نام دادند,تراندویل ناحیه شمالی را تا به سرحد کوه هایی که در جنگل سربرآورده است،قلمرو خود کرد؛و کلبورن بیشه جنوبی را در زیر ناروز در اختیار گرفت و آن را لورین شرقی نام دارد؛اما جنگل گسترده میان این دو ناحیه به بورنینگ ها{اعقاب بئورن}و مردان جنگلی داد شد,اما پس از گذشتن گالادریل،بعد از گذشت چند سال کلبورن از قلمرو خود خسته شد و برای سکونت در نزد پسران الروند به ایملادریس رفت,الف های بیشه زار{سیلوان}در سبز بیشه بی مزاحمت باقی ماندند،اما در لورین متأسفانه فقط شمار معدوردی از مردمان پیشین ساکن بودند و در کاراس گالادون دیگر خبری از روشنایی یا ترانه نبود, در همان زمان که لشکرهای بزرگ میناس تیریت را در محاصره گرفته بود،سپاهی از متحدان سائورون که از دیرباز مرزهای قلمرو شاه براند را تهدید می کرد،از رود کارنن گذشت وسپاهیان براند را واداشت که به طرف دیل عقب نشینی کنند,وی در آنجا از کمک دورف های اره بور برخوردار بود؛و در کوهپایه نبرد عظیمی درگرفت,جنگ سه روز به درازا کشید,ولی سرنجام شاه براند و شاه داین پاآهنین هردو کشته شدند،و پیروزی نصیب شرقی ها شد,اما دشمنان نتوانستند دروازه را تصرف کنند،و بسیاری از دورف ها و نیز آدم ها در اره بور پناه گرفتند و محاصره را تاب آوردند, وقتی خبر پیروزی های بزرگ از جنوب رسید،سپاه شمالی سائورون خود را باخت؛و محاصره شدگان قدم پیش گذاشتند و خصم را شکستند,و هزیمت شدگان به شرق گریختند و از آن پس دیگر مزاحمتی برای دیل فراهم نکردند,آنگاه سلطنت در دیل به بارد دوم پسر براند رسید و تورین سوم،یا تورین سنگ خود،پسر داین در زیرکوه به جای پدر بر تخت نشست,آندو سفیران خود را به مراسم تاجگذاری شاه اله سار اعزام کردند؛و قلمرو ایشان ازآن پس تا زنده بودند،دوست گوندور باقی ماند؛و آنان تحت الحمایه شاه غرب بودند, ,

نویسنده:امین شرافتی نیا

ماهنامه شماره 9) حکایت سالیان:(دوران سوم)

بازدید: 229

می پسندم 0 نمی پسندم 0

این مطلب در تاریخ: جمعه 1 خرداد 1394 ساعت: 2:11 منتشر شده است
برچسب ها : این دوران سال های زوال الدار بود,آنان زمانی دراز در صلح و آرامش به سر بردند و هنگامی که سائورون در خواب و حلقه ی یگانه مفقود بود حلقه های سه گانه را به کار گرفتند؛اما دست به هیچ کار جدیدی نزدند و در خاطره گذشته زیستند,دورف ها خود را در جاهای ژرف پنهان کرده بودند و گنجینه های خود را پاس می داشتند؛اما وقتی پلیدی بار دیگر تحرکات خود را آغاز کرد و اژدهایان از نو پدیدار شدند،گنجینه های باستانی دورف ها یک به یک به یغما رفتند و آنان به مردمی سرگردان بدل شدند,موریا زمانی دراز ایمن ماند،اما شمار مردم دورف کاستی گرفت تا آن که بسیاری از تالارهای بزرگ و وسیع موریا تاریک و متروک گشت,حکمت و طول عمر نومه نوری ها با آمیخته شدن خون آنها با آدم های کهتر،رو به افول گذاشت, کمابیش یک هزار سال از این دوران سپری شده و نخستین سایه بر سبز بیشه افتاده بود که ایستاری یا ساحران وارد سرزمین میانه شدند,بعدها بود که گفتند آنها از غرب دور آمدند و پیغام آورانی بودند که برای مبارزه با قدرت سائورون و متحد کردن تمام کسانی که مایل به مقاومت در برابر او بودند،به سرزمین میانه فرستاده شدند؛اما ساحران منع شده بودند که قدرت او را با قدرت به هماوردی بطلبند و با استفاده از جبر و بیم در پی سلطه بر الف ها یا آدم ها برآیند,از این رو آنها در هیئت آدم ها پا به سرزمین میانه گذاشتند،هرچند که هیچ گاه جوان نبودند و آهسته پیر می شدند،و قدرت های بسیاری در ذهن و ید خویش داشتند,آنان نام راستین خود را تنها نزد عده ای معدود فاش گفته بودند،و غالبا از نام هایی که مردم به ایشان می دادند،بهره می بردند,دو تن از بلند پایگان این فرقه را(که می گویند پنج تن بودند)الدار،گورونیر،یا«مرد کارآزموده»،و میتراندیر،یا«زائر خاکستری»می نامیدند اما آدمی زادگان شمال نام سارومان و گندالف به آنان دادند,کورونیر غالباً به شرق سفر می کرد،اما سرانجام در ایزنگارد سکنی گزید,میتراندیر که دوستی صمیمانه تری با الدار داشت غالباً در غرب می گشت،و هیچ گاه اقامتگاهی دایمی برای خود دست و پا نکرد, در سرتاسر دوران سوم قیمومت حلقه های سه گانه تنها بر کسانی آشکار بود که مالک آن بودند,اما سرانجام معلوم گشت که این حلقه ها نخست در اختیار سه تن از بزرگ ترین الدار بوده است:گیل-گالاد، گالادریل،وگیردان,گیل-گالاد حلقه خود را به الروند بخشید؛اما گیردان حلقه اش را به میتراندیر تسلیم کرد,زیرا گیردان دوراندیش تر و ژرف بین تر از هر کس دیگری در سرزمین میانه بود و مقدم میتراندیر را در لنگرگاه های خاکستری گرامی داشت و می دانست که او چه هنگام آمده است و به کجا باز خواهد گشت, گفت:«استاد،این حلقه را بگیر،زیرا،کار و کوشش تو بسیار سنگین خواهد بود؛اما در مشکلاتی که بر خود هموار کرده ای،به حمایت ات خواهد آمد,زیرا این حلقه،حلقه آتش است و تو ممکن است با یاری آن بتوانی آتش را در قلب های این جهان که هردم فسرده تر می شود،از نو برافرازی,اما،من،دل من با دریاست،و من در کرانه های خاکستری مقیم خواهم بود تا آخرین کشتی بادبان درکشد,منتظرت خواهم ماند,» سال توجه:«ت»نشانه تاریخ تقریبی می باشد, 2 ایزیلدور نهال درخت سفید را در میناس آنور می نشاند,وی پادشاهی جنوبی را به منلدیل می سپارد,فاجعه دشت های گالادن؛ایزیلدور و سه پسر ارشد او کشته می شوند, 3 اوهتار تکه های شکسته نارسیل را به ایملادریس می آورد, 10 والندیل پادشاه آرنور می شود, 100 ازدواج الروند با دختر کلبورن, 139 به دنیا آمدن الادان و الروهیر،پسران الروند, 241 تولد آرون آندومیل, 420 بنای مجدد میناس آنور به دست شاه اوستوهر, 490 نخستین تهاجم شرقی ها, 500 رومنداکیل اول شرقی ها را شکست می دهد, 541 کشته شدن رومنداکیل در نبرد, 830 آغاز شدن سلسله ی شاهان دریانورد در گوندور با پادشاهی فالاستور, 861 مرگ آرندور،و تقسیم آرنور, 933 شاه آرنیل اول اومبار را به تصرف در می آورد و اومبار از آن پس به یکی از دژهای گوندور تبدیل می شود, 936 گم شدن آرنیل در دریا, 1015 کشته شدن شاه کیریاندیل در محاصره ی اومبار, 1050 پیروزی هیارمنداکیل بر هاراد,رسیدن گوندور به اوج قدرت,حدوداً در همین زمان سایه ای بر سبزبیشه می افتد،و مردم نام سیاه بیشه بر آن می نهند,با آمدن هارفوت ها به اریادور نخستین بار در اسناد ذکری از پریانات به میان می آید, 1100ت خردمندان(ایستاری و بزرگان الدار)درمی یابند که نیرویی پلید استحکاماتی در دول گولدور برای خود بنا کرده است,نخست تصور می رود کسی که آنجا را مقر خود ساخته یکی از نازگول ها باشد, 1149 آغاز عهد پادشاهی آنتانار آلکارین, 1150ت ورود فالوهایدها به اریادور,گذشتن استورها از گذرگاه فوقانی شاخ سرخ و کوچ به زاویه،یا دون لند, 1300 موجودات پلید دوباره شروع به تکثیر می کنند,افزایش جمعیت اورک ها در کوه های مه آلود و حمله دورف ها,ظهور دوباره نزگول,آمدن فرمانده اینان به آنگمار درشمال, مهاجرت پریانات به سوی غرب؛سکونت بسیاری از آنان در بری, 1356 کشته شاه آرگلب اول در نبرد با رودئور,در همین حدود استورها زاویه را ترک می گویند و برخی به سرزمین بیابانی باز میگردند, 1409 شاه جادوپیشه آنگمار آرنور را مورد تهاجم قرار می دهد,کشته شدن شاه آرولگ اول, دفاع از فورنوست و تیرن گورتاد,ویران شدن برج آمون سول, 1432 درگذشت شاه والاکار گوندوری،و شروع جنگ داخلی خویشاوندان, 1437 حریق ازگیلیات و از دست رفتن پلان تیر,گریز الداکار به رووانیون؛به قتل رسیدن اورنندیل،پسر او, 1447 بازگشت الداکارو بیرون راندن کاستامیرغاصب,نبرد گذرگاه های ارویی,محاصره ی پلارگیر, 1448 گریختن شورشیان و تسخیر اومبار به دست آنان, 1540 کشته شدن شاه آلدامیر در جنگ با هاراد و دریازنان اومبار, 1551 هیارمنداکیل دوم مردان هاراد را شکست می دهد, 1601 گروه بزرگی از پریانات از بری مهاجرت می کنند و شاه آرگلب دوم زمین های آن سوی باراندیون را به آنان واگذار می کند, 1630ت اتحاد آنان با استورهایی که از دون لند به شمال آمده اند, 1634 دریازنان پلاگیر را غارت می کنند و شاه میناردیل را به قتل می رسانند, 1640 طائون بزرگ،گوندور را به نابودی می کشاند,مرگ شاه تلمنار و فرزندانش,خشک شدن درخت سفید در میناس آنور,گسترش طائون به شمال و غرب و متروک شدن بخشی اعظمی از اریادور,در آن سوی باراندوین،پریانات با تحمل تلفات فراوان از مهلکه می گریزند, 1640 شاه تاروندور دربار را به میناس آنور انتقال می دهد و نهال درخت سفید را در آنجا می نشاند,ازگیلیات به تدریج رو به ویرانی می گذارد,موردور بی محافظت رها شده است, 1810 شاه تلومختار اومبارداکیل اومبار را از نو متصرف می شود و دریازنان را از آنجا بیرون می راند, 1851 شروع تهاجم ارابه سواران به گوندور, 1856 از دست رفتن مستعمرات شرقی گوندور و از پای در آمدن نارماکیل دوم در نبرد, 1899 شاه کالیمختار ارابه سواران را در داگورلد شکست می دهد, 1900 کالیمختار برج سفید را در میناس آنور بنا می کند, 1940 گوندور و آرنور روابط خود را تجدید می کنند و پیمان اتحاد می بندند,آرودویی،فیری یل دخت اوندوهر اهل گوندور را به همسری می گزیند, 1944 کشته شدن اوندوهر در نبرد,آرنیل دشمن رادر ایتیلین جنوبی شکست می دهد,وی در نبرد اردوگاه پیروز می شود و ارابه سواران را به طرف باتلاق های مرگ می راند, آرودوی مدعی تاج و تخت گوندور می شود, 1945 تاج و تخت به آرنیل دوم می رسد, 1974 پایان پادشاهی شمالی,شاه جادوپیشه آرتداین را اشغال و فورنوست را تصرف می کند, 1975 غرق شدن آرودوی در خلیج فروچل,پلان تیری آنومیناس و آمون سول از دست می روند,آرنور ناوگانی را به لیندون رهبری می کند,شاه جادوپیشه در نبرد فورنوست شکست می خورد و به هزیمت به اتن مورز می رود,ناپدید شدن او از شمال, 1976 آرانارت عنوان سرکرده دونه داین را برخود می نهد نگهداری از میراث خانوادگی قلمرو آرنور به الروند سپرده می شود, 1977 فرومگار مردم اش را به ائوتئود در شمال رهبری می کند, 1979 برگزیده شدن بوکا اهل ماریش به مقام نخستین تاین شایر, 1980 آمدن شاه جادوپیشه به موردور و گرد آوردن نزگول در آنجا,ظهور بالروگ در موریا و کشته شدن دورین ششم به دست او, 1981 کشته شدن نائین اول,گریز دورف ها از موریا,بسیاری از الف های بیشه زار اهل اورین به جنوب می گریزند,آمروت و نیمرودل از دست می روند, 1999 رفتن تراین اول به اره بور و بنا نهادن پادشاهی دورف ها در زیر کوه, 2000 خروج نزگول از موردور و محاصره میناس ایتیل, 2002 سقوط میناس ایتیل که بعدها به میناس مورگول موسوم می شود,پلان تیر به دست دشمن می افتد, 2043 آرنور شاه گوندور می شود,شاه جادوپیشه او را به مصاف می طلبد, 2050 شاه جادوپیشه دعوت خود را تجدید می کند,آرنور سواره به میناس مورگول می رود و خبری از او باز نمی آید,روی کار آمدن ماردیل،اولین کارگزار حکمران, 2060 فزونی گرفتن قدرت دول گولدور,بیم خردمندان از احتمال تجسد دوباره سائورون, 2063 رفتن گندالف به دول گولدور,عقب نشینی سائورون و مخفی شدن او در شرق,شروع دوران صلح توأم با انتظار,آرام گرفتن نزگول در میناس مورگول 2210 تورین اول اره بور را ترک می گوید و به کوهستان خاکستری در شمال می رود، جایی که هم اکنون غالب باقی مانده ی مردم دورین در آنجا گرد می آیند, 2340 روی کار آمدن ایزومبراس اول سیزدهمین تاین و نخستین فرد خاندان توک,اولدباک ها باک لند را برای سکونت اختیار می کنند, 2463 شورای سفید تشکیل می شود,حدوداً در همین زمان ده آگول استور حلقه ی یگانه را می یابد,و به دست سمه آگول به قتل می رسد, 2470 حدوداً در این زمان سمه آگول-گولوم در کوه های مه آلود مأوی می گزیند, 2475 از سر گرفته شدن حملات به گوندور,ازگیلیات سرانجام ویران می شود و پل سنگی آن فرو می ریزد, 2480ت اورک ها شروع به ساخت استحکاماتی پنهانی در کوه های مه آلود می کنند تا بتوانند همه گذرگاه ها به اریادور را مسدود کنند,سائورون اندک اندک موریا رابا موجودات خود پر می کند, 2509 کلبریان هنگام سفر به لورین از مسیر گذرگاه شاخ سرخ در کمین اورک ها گرفتار می آید و از سلاحی زهرآلود زخم می خورد, 2510 کلبریان راه دریا را در پیش می گیرد,اورک ها و شرقی ها کاله ناردون را تصرف می کنند,ائورل جوان در نبرد دشت کلبرانت پیروز می شود استقرارروهیریم ها در کاله ناردون, 2545 ائورل در نبرد ولد از پای در می آید, 2569 برگو پسر ائورل بنای تالار زرین را به پایان می رساند, 2570 بالدور پسر برگو از در ممنوع می گذرد و هیچ گاه باز نمی گردد,در همین حدود اژدهایان در دوردست شمال ظهور می کنند و موجب دردسر دورف ها می شوند, 2589 کشته شدن داین اول به دست اژدها, 2590 بازگشت ترور به اره بور,گرور برادر او راه تپه های آهن را در پیش می گیرد, 2670ت توبولد«علف چپق»را در فاردینگ جنوبی کشت می کند, 2683 ایزن گریم دوم،دهمین تاین شایر می شود و حفر سمیال های بزرگ را شروع می کند, 2698 اکتلیون اول برج سفید میناس تیریت را از نو بنا می کند, 2740 اورک ها تهاجم خود را به اریادور از سر می گیرند, 2744 باندوبراس توک یک فوج از اورک ها را در فاردینگ شمالی شکست می دهد, 2758 روهان از شرق و غرب مورد تهاجم و چپاول قرار می گیرد,حمله ی ناوگان دریازنان به گوندور,هلم اهل روهان در گودی هلم پناه می گیرد,وولف ادوراس را تسخیر می کند,9-2758:زمستان طولانی از پی فرا می رسد,مردم اریادور و روهان سخت لطمه می بینند و بسیاری جان می بازند,گندالف به یاری مردم شایر می شنابد, 2759 مرگ هلم,فری لاو سپاه وولف را بیرون می راند،و دومین سلسله شاهان روهان آغاز می شود,سارومان در ایزنگارد مقیم می شود, 2770 اسماگ اژدها بر سر اره بور نازل می شود,ویران شدون دیل,تروربه همراه تراین دوم و تورین دوم از مهلکه می گریزد, 2790 کشته شدن ترور به دست اورک ها در موریا,دورف ها برای جنگ انتقام گیرانه گرد می آیند,تولد گرونتیوس که بعدها به باباتوک معروف می شود, 2793 نبرد نادوهیریون درمقابل دروازه شرقی موریا,بازگشت داین پاآهنین به تپه های آهن, سرگردانی تراین دوم و پسرش تورین درغرب,استقرار آنان در جنوب ارد لوین واقع در آن سوی شایر(2802), 64-2800 مزاحمت اورک ها از شمال برای روهان,کشته شدن شاه والدا به دست آنها(2861), 2841 تراین دوم برای بازدید اره بور عازم می شود،اما خادمان سائورون او را تعقیب می کنند, 2845 تراین دورف در دول گولدور محبوس می گردد؛آخرین حلقه از حلقه های هفت گانه از او بازستانده می شود, 2850 گندالف بار دیگر وارد دول گولدور می شود و در می یابد که ارباب آنجا به راستی سائورون است که همه ی حلقه ها را گرد می آورد و سخت در پی به دست آوردن خبری از حلقه ی یگانه ووارث ایزیلدور است,تراین رامی یابد و کلید اره بور را از او می گیرد,تراین در دول گولدور جان می سپارد, 2851 شورای سفیدتشکیل می شود,گندالف بر حمله به دول گولدور اصرار می ورزد, سارومان از در مخالفت در می آید,{بعدها عیان می شود که سارومان در آن هنگام آرزوی مالکیت حلقه را داشت و امیدوار بوده است که با دادن اندکی فرصت به سائورون,حلقه با جست و جوی اربابش خود را آشکار کند,}سارومان جست وجوی خود را دردشت ها گالادن آغاز می کند, 2852 درگذشت بلکتور دوم گوندوری,خشک شدن درخت سفید,هیچ نهالی از این درخت یافت نمی شد,درخت خشک را بی آن که براندازند برجای باقی می گذارند, 2885 هارادریم{هارادی ها}به تحریک فرستادگان سائورون از پوروس می گذراند و به گوندور حمله کنند,پسران فولک واین اهل روهان در خدمت گوندور جان می بازند, 2890 تولد بیلبو در شایر, 2901 بیشتر ساکنان باقی مانده ایتیلین آنجا را به سبب حمله ی یوروک های موردور ترک می گویند,پناهگاه پنهانی هنت آنون ساخته می شود, 2907 تولد گیلراین مادر آراگورن دوم, 2911 زمستان مخوف,باراندوین و دیگر رودخانه ها یخ می بندند,گرگ های سفید از شمال به اریادور سرازیر می شوند, 2912 سیل های بزرگ،اندویت و مین هیریات را ویران می کند,تاربد ویران و متروک می گردد, 2920 مرگ باباتوک, 2929 ازدواج آراتورن پسر آرادور دونه داینی با گیلراین, 2930 کشته شدن آرادور به دست ترول ها,متولد شدن دنه تور دوم پسر اکتلیون دوم در میناس تی ریت, 2931 تولد آراگورن پسر آراتورن دوم در اول ماه مارس, 2933 کشته شدن آراتورن دوم,گیلراین آراگون را به ایملادریس می برد,الروند او را به فرزندی می پذیرد و نام استل(امید)را بر او می نهد؛اصل و نسب آراگورن را پنهان نگاه می دارند, 2939 سارومان درمی یابد که خادمان سائورون آندوین رانزدیک دشت های گلادن تجسس می کنند،و این که سائورون سرانجام پی به فرجام ایزیلدور برده است وی گوش به زنگ می ماند،اما از این موضوع سخنی با شورا نمی گوید, 2941 تورین سپربلوط و گندالف به دیدن بیلبو در شایر می روند,بیلبو با سمه آگول-گولوم مواجه می شود،و حلقه راپیدا می کند,شورای سفید جلسه ی خودرا تشکیل می دهد؛ سارومان با حمله به دول گولدور موافقت می کند،زیرا اکنون می خواهد که مانع از کار سائورون در جست وجوی رودخانه شود,سائورون که نقشه های خود را عملی ساخته است،دول گولدور را ترک می گوید,وقوع نبردپنج سپاه در دیل,مرگ تورین دوم,کشته شدن اسماگ به دست بارد اهل اسگاروت,داین اهل تپه های آهن پادشاه زیرکوه می شود(داین دوم), 2942 بیلبو با حلقه به شایر بهز می گردد,بازگشت پنهانی سائورون به موردور, 2944 بارد دیل را از نو بنا می کند و به پادشاهی می رسد,گولوم کوهستان را ترک می گوید و«دزد حلقه»را جست وجو می کند, 2948 تولد تئودن پسر تنگل شاه روهان, 2949 دیدار گندالف و بالین با بیلبو در شایر, 2950 تولد فین دویلاس دختر آدراهیل اهل دول آمروت, 2951 سائورون حضور خود را علناً اعلام می کند و نیروهای خود را در موردور گرد می آورد,وی بنای مجدد باراد-دوررا آغاز می کند,گولوم رو به موردور می گرداند, مأمور شدن سه تن از نزگول برای تصرف دوباره دول گولدور از جانب سائورون, الروند،نام و اصل و نصب واقعی«استل»را به اوفاش می گوید و قطعات شکسته ی نارسیل را به خود او تحویل می دهد,دیدار آراگورن و آرون که به تازگی از لورین بازگشته،در بیشه های ایملادریس,آراگورن عازم بیابان می شود, 2953 آخرین اجلاس شورای سفید,بحث و مذاکره درباره حلقه ها,سارومان به دروغ می گوید که کشفیات او نشان می دهد آب های آندوین حلقه یگانه را با خود به دریا برده است,سارومان در آیزنگارد که آنجا را از آن خود کرده است گوشه گیری می کند و به تقویت استحکامات مشغول می شود,او که نسبت به گندالف احساس حسادت می کند و بیمناک است،جاسوسانی را می گمارد تا همه ی اقدامات او را تحت نظر بگیرند؛و علاقه ی گندالف به شایر نظرش را جلب می کند,طولی نمی کشد که جاسوسانی را نیز به کار در بری و فاردینگ جنوبی می گمارد, 2954 کوه هلاکت ازنو شعله ورمی شود,گریختن آخرین ساکنان ایتیلین به این سوی آندوین, 2956 دیدار آراگورن و گندالف،و آغاز دوستی آن دو, 2957 آراگورن عهده دار سفرها و مأموریت های بزرگ می گردد,وی با هویت مبدل به تنگل اهل روهان و اکتلیون دوم اهل گوندور خدمت می کند, 2968 تولد فرودو, 2976 ازدواج دنه تور با فین دویلاس اهل دول آمروت, 2977 رسیدن بین پسر بارد به پادشاهی دیل, 2978 تولد بورومیر پسر دنه تور دوم, 2980 ورود آراگورن به لورین و دیدار دوباره او با آرون آندومیل,آراگورن حلقه باراهیر را به آرون می دهد،و آن دو روی تپه کرین آمروت سوگند نامزدی یاد می کنند,در این حدود گولوم به مرزهای موردور می رسد و با شلوب آشنا می شود,رسیدن تاج و تخت روهان به تئودن, 2983 به دنیا آمدن فارامیر پسر دنه تور,تولد سام وایز, 2984 مرگ اکتلیون دوم,دنه تور دوم کارگزار گوندور می شدو, 2988 درگذشت فین دوایلاس به گاه جوانی, 2989 بالین اره بور را ترک می گوید و وارد موریا می شود, 2991 زاده شدن ائومر پسر ائوموند در روهان, 2994 از بین رفتن بالین و نابود شدن مهاجرنشین دورف, 2995 تولد ائووین خواهر ائومر, 3000ت گسترش یافتن سایه موردور,سارومان به خود جرأت می دهد و از پلانتیر اورتانگ استفاده می کند،اما در دام سائورون گرفتار می آید که سنگ ایتیل در اختیار اوست, وی به شورا خیانت می کند,جاسوسان سارومان گزارش می دهند که شایر سخت تحت مراقبت تکاوران قرار دارد, 3001 ضیافت وداع بیلبو,گندالف به این موضوع ظنیت می شود که حلقه بیلبو ممکن است همان حلقه ی یگانه باشد,محافظت از شایر کضاعف می گردد,گندالف درپی خبرهایی از گولوم است و از آراگورن یاری می خواهد, 3002 بیلبو مهمان الروند می شود و در ریوندل اقامت می گزیند, 3004 گندالف در شایر به دیدار فرودو می رود،و درطول چهار سال بعد گاه و بی گاه با او تجدید دیدار می کند, 3007 براند پسر بالین در دیل به پادشاهی می رسد,مرگ گیلراین, 3008 آخرین دیدار گندالف با فرودو در پاییز, 3009 گندالف و آراگورن،طی هشت سال بعد در مقاطع مختلف تجسس خود را به دنبال گولوم در دره ها اندوین و سیاه بیشه و رووانیون تا مرزهای موردور از سر می گیرند,در این هنگام گولوم خود را به مخاطره افکنده و تا موردور رفته و به دست سائورون دستگیر شده است,الروند آرون را فرا می خواند و او به ایملادریس باز می گردد؛کوهستان و تمام سرزمین های شرقی به تدریج خطرناک می شود, 3017 گولوم از موردور آزاد می شود, در باتلاق های مرگ به دست آراگورن گرفتار و به نزد تراندویل در سیاه بیشه آورده می شود,گندالف از میناس تیریت دیدار می کند و طومار ایزیلدور را می خواند, ,

نویسنده:امین شرافتی نیا

ماهنامه شماره 8) حکایت سالیان:(گاه شمار وقایع سرزمین های غرب)

بازدید: 170

می پسندم 0 نمی پسندم 0

این مطلب در تاریخ: دو شنبه 31 فروردين 1394 ساعت: 23:29 منتشر شده است
برچسب ها : حکایت سالیان (گاه شمار وقایع سرزمین های غرب) دوران نخست با نبرد بزرگ به پایان رسید،که درآن سپاه والینور تانگورودریم را فروشکست و مورگوت برانداخت,آنگاه غالب نولدور به غرب دور بازگشتند و در ارسیا،درمحدوده دید والینور ساکن شدند،و بسیاری از سیندار به آن سوی دریا رفتند, دوران دوم با سقوط سائورون خادم مورگوت برای بار نخست،و گرفتن حلقه یگانه از او خاتمه یافت, دوران سوم با جنگ حلقه پایان گرفت؛اما دوران چهارم رسماً پیش از عزمیت ارباب الروند آغاز نشد،و پس از این عزیمت،زمان تسلط آدمیان و زوال دیگر«مردم ناطق»سرزمین میانه فرا رسید, در دوران چهارم،دوره های قبلی را غالبا روزگار پیشین می نامیدند؛اما دقیق تر آن است که این نام فقط به روزگار پیش از سقوط مورگوت اطلاق می شد,تواریخ آن روزگار در اینجا ثبت نشده است, دوران دوم این دوران،دوران سال های تیره و تار آدمیان سرزمین میانه،اما سال های شکوه نومه نور بود,از وقایع سرزمین میانه گزارش ها معدود مختصر است،تاریخ های مربوط به رخدادها،غیرقطعی و مشکوک است, در آغاز این دوران بسیاری از الف های برین هنوز در سرزمین میانه باقی بودند,بسیاری از اینان در لیندون،غرب اردلوین سکنی داشتند؛اما پیش از بنا شدن باراد-دور بسیاری از سیندار به طرف شرق کوچیدند و برخی،قلمروهایی را در جنگل های دوردست بنانهادند که مردم اش بیشتر متشکل از الف های بیشه زار(سیلوان)بودند,تراندویل پادشاه شمال سبزبیشه بزرگ یکی از اینان بود,در لیندون،شمال لون، گیل-گالاد،آخرین وارث شاهان نولدور در تبعید سکونت داشت,همه او را به عنوان شاه برین الف های غرب به رسمیت می شناختند,در لیندون،جنوب لون،کلبورن خویشاوند تینگول مسکن گزیده بود؛زن او گالادریل بزرگترین زنان الف بود,گالادریل،خواهر فینرود فلاگوند بود،یاور آدمیان و زمانی پادشاه نارگوتروند،که جان خود را در راه نجات برن پسر باراهیر از دست داد, بعدها گروهی از نولدور به اره گیون واقع در غرب کوه های مه آلود و نزدیک دروازه غربی موریا کوچیدند,دلیل این اقدام آنان این بود که شنیده بودند میتریل در موریا یافت شده است,نولدور صنعت گرانی ماهر،و با دورف ها صمیمی تر از سیندار بودند؛اما آن دوستی که میان مردم دورین و فلزکاران الف اره گیون به وجود آمد،صمیمانه تر از هردوستی بود که تا به آن هنگام میان دو نژاد به وجود آمده بود, کلبریمبور فرمانروای اره گیون و بزرگترین صنعت گران الف بود؛وی از اعقاب فیانور بود, سال «ت»نشانه گر تاریخ تقریبی 1 بنای لنگرگاه های خاکستری و لیندون, 32 رسیدن اداین به نومه نور, 40 ت بسیاری از دورف ها شهر های قدیم خود را در ارد لوین ترک می گویند و به موریا می روند و جمعیت آنجا رو به افزایش می گذارد, 442 مرگ الروس تار-میناتور, 500ت آغاز تحریک دوباره سائورون در سرزمین میانه, 548 تولد سیلمارین در نومه نور, 600 نخستین کشتی های نومه نوری ها در سواحل ظاهر می شوند, 750 بنا شدن اره گیون به دست نولدور, 1000ت سائورون مضطرب از قدرت رو به تزاید نومه نوری ها،سرزمین موردور را برای بنا نهادن استحکامات خود برمی گزیند,وی در این سال بنای باراد-دور را آغاز می کند, 1075 تار-آنکالیمه نخستین ملکه ی حکمران نومه نور می شود, 1200 کوشش سائورون برای از راه به در بردن الدار,گیل-گالاد از حشر و نشر با او روی می گرداند؛اما فلزکاران اره گیون مجذوب او می شوند,نومه نوری ها بنای بندرگاه های دایمی خود را آغاز می کنند, 1500ت فلزکاران الف با تعالیم سائورون به اوج مهارت خود می رسند,آنان ساختن حلقه های قدرت را آغاز می کنند, 1560ت به پایان رسیدن کار ساخت سه حلقه در اره گیون, 1600ت سائورون حلقه یگانه را در اورودروین می سازد,تکمیل بنای باراد-دور به دست سائورون,آگاه شدن کلبریمبور از نقشه ی سائورون, 1693 شروع جنگ الف ها و سائورون,پنهان شدن سه حلقه, 1695 تهاجم نیروهای سائورون به اریادور,گیل-گالاد،الروند را به اره گیون اعزام میکند, 1697 متروک شدن اره گیون,مرگ کلبریمبور,بسته شدن دروازه های موریا,الروند با بقایای نولدور عقب نشینی می کند و پناهگاه ایملادریس را بنا می نهد, 1699 تصرف اریادور به دست سائورون, 1700 تار-میناستیر ناوگانی بزرگ را از نومه نور به لیندون اعزام می کند,مغلوب شدن سائورون 1701 بیرون رانده شدن سائورون از اریادور,برقرارشدن صلح وآرامش برای مدتی دراز در سرزمین های غربی, 1800 از این هنگام به بعد نومه نوری ها مستعمرات خود را در سواحل بنا می نهند, سائورون قدرت خود را به سوی شرق بسط می دهد,افتادن سایه بر نومه نور, 2251 چوگان شاهی به تار-آتانامیر می رسد,آغاز شورش و تفرقه نومه نوری ها,در این هنگانم نازگول،یا اشباه حلقه،بندگان حلقه های نه گانه،برای نخستین بار پدیدار می شوند, 2280 اومبار به دژ بزرگ نومه نور تبدیل می شود, 2350 بنا شدن پلارگیر,پلارگیر به بندر عمده ی نومه نوری های مومن تبدیل می شود, 2899 رسیدن چوگان شاهی به آر-آداناخور, 3175 نادم شدن تار-پلان تیر,جنگ داخلی در نومه نور, 3255 آر-فارازون زرین چوگان شاهی را غصب می کند, 3261 اعزام نیروهای بحری و بری از جانب آر-فارازون به اومبار, 3262 سائورون اسیر و به نومه نور برده می شود؛3262-3310سائورن شاه رامی فریبد و نومه نوری ها را به فساد می کشاند, 3310 آر-فارازون ساخت آر-مامنت عظیم را آغاز می کند, 3319 تهاجم آر-فارازون به والینور,سقوط نومه نور,گریختن الندیل و پسران او, 3320 بنا نهادن قلمرو در تبعید:آرانور و گوندور,توزیع سنگ ها(پلان تیرها,هدایای والار نومه نوری ها)در سرتاسر قلمرو,بازگشت سائورون به موردور, 3429 حمله سائورون به گوندور و تصرف میناس ایتیل و سوزاندن درخت سفید,فرار ایزیلدور به سمت پایین آندوین و رفتن او به نزدی الندیل در شمال,دفاع آناریون از میناس آنور و ازگیلیات, 3430 شکل گرفتن آخرین اتحاد الف ها و آدم ها, 3431 گیل-گالاد و الندیل نیروهای نظامی خود را به ایملادریس در شرق هدایت می کنند, 3434 سپاه متحدین از کوه های مه آلود می گذرد,نبرد داگورلد و شکست سائورون,شروع محاصره باراد-دور, 3440 کشته شدن آناریون, 3441 برافتادن سائورون به دست الندیل و گیل-گالاد که در این واقعه کشته می شوند, ایزیلدور حلقه یگانه را به دست می آورد,سائورون درمی گذزد و اشباح حلقه وارد سایه ها می شوند,دوران دوم به پایان می رسد, ,

نویسنده:امین شرافتی نیا

ماهنامه شماره 7)مردم دورین III

بازدید: 223

می پسندم 0 نمی پسندم 0

این مطلب در تاریخ: سه شنبه 4 فروردين 1394 ساعت: 1:8 منتشر شده است
برچسب ها : در باب آغاز منشاء دورف ها قصه های عجیب زیادی هم از قول الدار و هم از قول خود دورف ها نقل شده است؛اما از آنجا که این قصه ها از زمان ما بسیار دور است نیازی به نقل مفصل آنها دراینجا نیست, دورین نامی است که دورف ها به بزرگترین پدرشان از میان آباء هفتگانه نژاد خود داده اند،و او نیای همه پادشاهان ریش دراز است,او یکه و تنها در خواب بود تا آن که در ژرفای زمان به هنگام بیدار شدن دورف ها به ازانول بیزار آمد و در غارهای بالای خه لد-زارام در شرق کوه های مه آلود مسکن گزید، جایی که بعدها در ترانه ها به معادن موریا شهرت یافت, وی دیر زمانی در آنجا بزیست چنان که شهرتش با نام دورین بی مرگ در اقصی نقاط پیچید,با این حال قبل از سپری شدن روزگار پیشین درگذشت و گور او در خزر-دوم بود؛اما سلسله او هیچ گاه منقطع نشد، و پنج وارثی که در خاندان او به دنیا آمدند یکی پس از دیگری همچون جد خود دورین نام گرفتند,و دورف ها در میان خود هر یک از آنان را دورین بی مرگ می پنداشتند که به زندگی بازگشته است؛زیرا دورف ها قصه ها و اعتقادات عجیبی درباره خود و فرجام خود در جهان دارند, پس از پایان دوران نخست،قدرت و ثروت خزر-دوم بسیار افزایش یافته بود؛زیرا مردم شهرهای باستانی نوگرود و به له گوست واقع در کوهستان آبی که در ماجرای درهم شکستن تانگورودریم ویران شدند،با معرفت و صنایع خود به غنای خزد-دوم افزودند,قدرت موریا در طول سال های تاریکی و سلطه ی سائورون دوام آورد،زیرا اگر چه اره گیون نابود و درهای موریا بسته شده بود،تالار های خزد-دوم ژرف تر و مستحکم تر،و عده ی مردم و تهور آنان بیشتر از آن بود که سائورون بتواند از بیرون بر آنان چیره شود,بدین ترتیب ثروت آنجا زمانی دراز دست نخورده باقی ماند،هرچند مردمانش کاستی گرفت, اوضاع تا اواسط دوران سوم بر همین منوال سپری شد و در آن هنگام دورین و ششمین فرد با همین نام پادشاه بود,قدرت سائورون خادم مورگوت بار دیگر در جهان فزونی می گرفت،هرچند که کم و کیف و دلیل سایه درون جنگل مشرف به موریا برای دورف ها مجهول بود,همه موجودات پلید به تکاپو افتاده بودند,دورف ها در آن هنگام با حفاری های عمیق در زیر بارازین بار به دنبال میتریل می گشتند که فلزی بیش از اندازه گران بها بود و سال به سال یافتن آن دشوارتر می شد,و چنین شد که موجودی مخوف رت بیدار کردند,{یا از زندان آزاد ساختند؛ممکن است ای موجود در آن هنگام خود بر اثر خباثت سائورون از خواب بیدار شده باشد,}که از زمان آمدن سپاه غرب با گریختن از تانگورودریم مخفیانه در دل خمین لانه کرده بود:بالروگ مورگوت,دورین به دست بالروگ کشته شد و سالی پس از آن نائین اول پسر او نیز به همین سرنوشت گرفتار آمد؛و آنگاه شکوه موریا سپری گشت و مردم آن نابود شدند یا به دوردست ها گریختد, بیشتر کسانی که فرار کردند راه شمال را در پیش گرفتند و تراین اول پسر نائین به اره بور رسید،به تنها کوه،نزدیک حاشیه ی سیاه بیشه،و کارهای جدیدی را آغاز کرد و شاه زیر کوه شد,وی در اره بور جواهر بزرگ یا گوهر آرکن،قلب کوه را پیدا کرد,اما تورین اول پسر او کوچید و راهی کوه های خاکستری در دوردست شمال شد،جایی که بیشتر جماعت دورین اکنون در آنجا گرد می آمدند؛این کوه ها غنی بود و کمتر مورد کند و کاو قرار گرفته بود,اما اژدهایان در زمین های بایر آن سو می زیستند؛و پس از گذشت سال های بسیار دوباره قدرت گرفته بودند و جمعیت شان افزایش یافته بود،و آنها جنگ با دورف ها را آغاز کردند و آثار ساخته ی دست دورف ها به یغما بردند,سرانجام داین اول به همراه پسر دومش فرور در آستانه دروازه ی تالار خود به دست اژدهایی بزرگ و سرددم کشته شد, طولی نکشید که بیشتر مردم دورین کوه های خاکستری را رها کردند,گرور،پسر سوم داین با گروهی بزرگ از پیروانش به تپه های آهن کوچ کرد،اما ترور،وارث داین با بورین عموی خود و باقی مانده مردمانش به اره بور بازگشت,ترور گوهر آرکن را با خود به تالار عظیم تراین باز آورد،و کار او و مردمش رونق گرفت و ثروتمند شدند،و از دوستی تمام آدم هایی که در آن نزدیکی ساکن بودند،بهره مند گشتند,آنان نه تنها چیزهای شگفت آور و زیبا،بلکه سلاح و آلات حربی ارزنده می ساختند؛و داد و ستد سنگ معدن به وفور میان آنان و خویشاوندان شان در تپه های آهن رواج داشت, بدین ترتیب آدم های شمال که میان کلدوین(رودخانه روان)و کارنن(آب سرخ)می زیستند،قوی شدند و تمام دشمنان را از شرق عقب راندند و دورف ها در وفور می زیستند،و ضیافت و ترانه خوانی در تالار های اره بور برقرار بود, پس شایعه ثروت اره بور در اقصی نقاط پیچید و به گوش اژدهایان رسید و سرانجام اسماگ زرین، بزرگترین اژدهایان روزگار خود،بی هشدار و اخطار،پروازکنان برای رویارویی با شاه ترور از راه رسید و با دَم آتشین اش بر کوه فرود آمد,طولی نکشید که تمام آن قلمرو ویران و متروک گشت؛اما اسماگ وارد تالار عظیم شد و آنجا بر بستری از طلا آرمید, بسیاری از خویشان ترور در نتیجه غارت و حریق راه فرار در پیش گرفتند؛و آخر از همه خود ترور و پسرش تراین دوم با استفاده از دری مخفی از تالار ها گریختند,آنان به همراه خانواده ی خود{فرزندان تراین دوم نیز همراه آنان بودند؛تورین سپر بلوط(اوکن شیلد)،فره رین و دیس,تورین در آن هنگام با حساب دورف ها پسر بچه ای بیش نبود,بعدها معلوم شد که تعداد زیادی از مردم زیر کوه،بسیار بیشتر از آنچه نخست امید می رفت موفق به فرار شده اند؛اما اغلب اینان راه تپه های آهن را در پیش گرفتند,}زمانی دراز بی خانمان در دوردست های جنوب سرگردان شدند,گروهی از خویشاوندان و پیروان وفادار نیز ایشان را همراهی می کردند, سال ها بعد ترور که اکنون پیرو فقیر و درمانده گشته بود گنجینه ای بزرگ را که هنوز دراختیار داشت، یعنی آخرین بازمانده حلقه های هفتگانه را به پسرش تراین بخشید و فقط به همراه یکی از مصاحبان سالخورده اش که نار نامیده می شد از خانه رفت, وی هنگام وداع در باب حلقه به تراین گفت:«با این که غیر محتمل به نظر می رسد،اما این حلقه هنوز ممکن است باعث شود که بخت و اقبال از نو به تو رو کند,اما این حلقه برای طلا ساختن طلا لازم دارد,» تراین گفت:«لابد فکر بازگشت به اره بور که در سرت نیست؟» ترور گفت:«در سن و سال منه,انتقام گرفتن از اسماگ را به تو و فرزندان تو میراث می گذارم,اما من از تمول و تحقیر آدم ها خسته شده ام,میروم تا ببینم چه چیزی پیدا میکنم,»و نگفت به کجا, شاید کهولت وشوربختی و فک کردن به شکوه و جلال موریا در روزگار اجدادش باعث شده بود که کمی عقلش را از دست بدهد؛یا شاید حلقه با برخاستن اربابش خصوصیات اهریمنی پیدا می کرد و او را به سوی بلاهت و نابودی سوق می داد,از دون لند جایی که در آن هنگام آنجا مسکن کرده بود،به همراه نار راه شمال را در پیش گرفت و آن دور از گذرگاه شاخ سرخ گذشتند و در آزانول سرازیر شدند,وقتی ترور به موریا رسید دروازه باز بود,نار به التماس از او خواست که محتاط باشد،اما ترور اعتنایی به او نکرد و مثل وارثی که بازگشته است متکبرانه وارد شد,اما هیچ گاه بازنگشت,نار در آن نزدیکی مخفیانه چند روز انتظار کشید,یک روز صدای بانگ بلند و نفیر یک شاخ به گوش رسید،و دید که پیکر یک نفر را روی پله ها انداختند,از ترس این که مبادا این جنازه ترور باشد،آهسته آهسته پیش خزید،اما صدایی از داخل دروازه شنیده شد:«جلوتر بیا ریشو!ما می بینیم ات,اما لازم نیست امروز بترسی,می خواهیم که پیغام رسان ما باشی,» آنگاه نار بالا رفت,و دریافت که این جنازه به راستی از آن ترور است،اما سر او را از تن جدا کرده و وارونه روی زمین گذاشته بودند,همان طور که آنجا زانو زده بود،خنده ی یک اورک را از توی تاریکی شنید،و صدا گفت:«اگر گداها جلوی در منتظر نشوند و برای برای دزدی داخل سرک بکشند همین معامله را با آنها می کنیم,هر کس از مردم شما ریش کثیف اش را داخل اینجا بکند،همین بلا سرش می آید,برو و پیغام را برسان!اما اگر فک و فامیل اش می خواهند بدانند که چه کسی اینجا پادشاه است،اسمش روی صورت او نوشته شده,خودم آن را نوشته ام!خود من هم کشتم اش!ارباب اینجا منم! آنگاه نار سر را برگرداند ودید که روی پیشانی ترور با خط رونی دورفی داغ زده اند،و توانست اسم اَزوگ را بخواند,داغ اسم ازوگ در دل او و در دل تمام دورف های که بعد آمدند،نقش بست,نار خم شد تا سر را بردارد,اما صدای اوزوگ{ازوگ پدر بولگ بود,}گفت:«بیاندازش زمین!گورت را گم کن!این هم دستمزدت گدای ریشو,»چنته ی کوچکی به او خورد,چند سکه بی ارزش داخلش بود, نار گریان به طرف سیلورلند دوید؛اما یک بار که برگشت و پشت سرش را نگاه کرد،دید که اورگ ها از دروازه بیرون آمده و جنازه را قطعه قطعه کرده اند و آن را جلوی کلاغ های سیاه می اندازند, چنین بود حکایتی که نا برای ترین آورد؛و وقتی تراین حکایت را شنید گریه کرد و ریش خود را کند و ساکت ماند,هفت روز نشست و هیچ حرفی نزد,بعد از جا برخاست و گفت:«این را نمی شود تحمل کرد!»و این شروع جنگ دورف ها و اورک ها بود،جنگی سخت و خونین که بیشتر در نقب های عمیق زیر زمین جریان داشت, تراین بی درنگ قاصدانی را با شرح ماجرا به شمال و شرق و غرب فرستاد؛اما سه سال طول کشید تا دورف ها توانستند نیروها را بسیج کنند,مردم دورین همه سپاهیان خود را گرد آوردند و نیروهای عظیم گسیل شده از جانب خاندان های سلطنتی دیگر آباء به آنان پیوستند؛زیرا این بی احترامی در حق وارث قدیم ترین فرد نژاد دورف ها،دل ها را مالامال از خشم کرده بود,وقتی همه چیز مهیا شد،حمله آوردند و تمام استحکامات اورک ها را از گونداباد تا گلادن یک به یک تصرف کردند,هر دو طرف سفاک بودند و کشتار و اعمال سبعانه در تاریکی و روشنایی ادامه داشت,اما دورف ها از رهگذر قدرت و سلاح های بی رقیب و آتش خشمی که در دل شان شعله ور بود،پیروز از میدان بیرون آمدند و هر لانه و کنامی را در زیر کوهستان به دنبال آزوگ زیر و رو کردند, دست آخر همه اورک هایی که از مقابل آنان گریخته بودند در موریا گرد آمدند،و سپاه دورف ها در تعقیب آنها وارد آزانول بیزار شد,آزانول بیزار دره ای عظیم بود در میان بازوان کوهستان و گرد برگرد دریاچه خه لد-زارم،و از دیرباز بخشی از پادشاهی خزد-دوم محسوب می شد,وقتی دورف ها دروازه خانه ی مجلل و باستانی خود را بر روی دامنه کوه دیدند،فریادی همچون تندر سردادند که دره را درنوردید,اما سپاه عظیم خصم روی شیب های بالای سر در مواضع خود مستقر شده بود و خیل انبوه اورک ها که ازوگ آنها را برای مواقع اضطرار نگاه داشته بود،از دروازه بیرون زدند, ابتدا بخت به دورف ها پشت کرده بود،چون آن روز،روزی تیره و تار زمستانی و بی خورشید بود و اورک ها با صلابت مقاومت می کردند،و شمار آنها بر دشمنان شان می چربید و مواضع مورتفع در دست آنها بود,بدین ترتیب نبرد آزانول بیزار(یا ناندوهیریون به زبان الفی)آغاز شد،که یاد و خاطره ی آن اورک ها را به لرزه و دورف ها را به گریه می اندازد,نخستین حمله ی طلایه ی سپاه که تراین آن را رهبری می کرد،با شکست مواجه شد و تراین به اجبار به سوی بیشه ای از درختان عظیم که در آن نه چندان دور از خه لد-زارام رسته بود،عقب نشست,آنجا فره رین پسر او،و فوندین یکی از خویشاوندانش و بسیاری دیگر از پای درآمدند و تراین و تورین زخم برداشتند,{می گویند که سپر تورین شکافت و او آن را انداخت،شاخه ای را با تبر از تنه یک درخت بلوط جدا کرد و برای دفع ضربات دشمن با به کار بردن آن به جای چماق،شاخه را در دست چپ گرفت,و بدین ترتیب بود که این نام(سپر بلوط)را به او دادند,}در جای دیگر نبرد با افت و خیز و کشتار فراوان ادامه داشت،تا سرانجام مردم تپه های آهن اوضاع نبرد را تغیر دادند,سلحشوران زره پوش نائین پسر گرور که دیر هنگام و تازه نفس وارد میدان شده بودند،اورک ها را تا آستانه موریا عقب نشاندند و همچنان که با تیشه هرکه را که بر سر راه شان قرار می گرفت،از پا درمی آوردند،فریاد می زدند:«آزوگ!آزوگ!» آنگاه نائین جلوی دروازه ایستاد و با صدای بلند فریاد زد: «آزوگ!اگر داخل هستی،بیرون بیا!یا شاید بازی کردن توی دره خیلی سخت است؟»در نتیجه آزوگ پا جلو گذاشت،و او اورکی بود عظیم الجثه با سر بزرگ اهن پوش و با این حال چالاک ونیرومند,همراهش عده ی زیادی از اورک های شبیه او بیرون آمدند که جنگجویان محافظ اش بودند،و در همان حال که تازه واردان با گروه نائین درمی آمیختند، آزوگ رو به نائین کرد و گفت:«چطور شد؟باز هم یک گدای دیگر جلوی در خانه من؟باید تو را هم داغ کنم؟»این را گفت و به طرف نائین هجوم برد و آن دو با هم مصاف دادند,اما خشم،کمابیش نائین را کور کرده بود،و نیز خستگی نبرد در تن اش بود،اما آزوگ تازه نفس بود و مخوف و نیرنگ باز,نائین بلا فاصله با آخرین نیرویی که در تن داشت ضربتی هولناک را به طرف آزوگ نشانه رفت،اما اورک چابک کنار جست و لگدی به پای نائین زد،بدین ترتیب تیشه روی سنگی که ایستاده بود تکه تکه شد و نائین سکندری خورد و با صورت به زمین افتاد,آنگاه آزوگ با چرخش شمشیر ضربه ای به گردن او نواخت,یقه زره،ضربه ی تیغ را تاب آورد،اما زربه چنان سنگین بود که گردن نائین شکست و او از پای درآمد, آنگاه آزوگ خندید و سرش را بالا آورد تا فریاد پیروزی سر دهد؛اما این فریاد در گلو خفه شد,زیرا می دید که همه سپاه اورک ها توی دره هزیمت شده اند و دورف ها به این سو و آن سو می روند و دست به کشتار می زنند،و آنها که از دست دورف ها جان سالم به در برده اند،زوزه کشان به طرف جنوب می گریزند,و تقریباً تمام سربازان محافظ او کشته شده اند,برگشت و به طرف دروازه فرار کرد, یک دورف با تبر سرخ از پی او روی پله ها جست,داین پاآهنین پسر نائین بود,درست در مقابل دروازه به آزوگ رسید و او را آنجا از پا درآورد و سرش را از تن جدا کرد,این را معجزه ای عظیم تلقی کردند،زیرا در آن هنگام داین به حساب دورف ها جوانی نورسته بود,اما زندگی طولانی و نبرد های زیاد پیش روی او قرار داشت،تا آن که سر انجانم در دوران پیری،اما ایستاده و استوار،در جنگ حلقه کشته شد,با این حال می گویند او که چنین پر دل و جرأت و خشمگین بود،وقتی از دروازه پایین آمد، چهره اش چون کسی که سخت ترسیده باشد،کبود می نمود, سر انجام وقتی دورف ها در نبرد پیروز شدند،کسانی که زنده مانده بودند در آزانول بیزار گرد آمدند,سر آزوگ را برداشتند و چنته ی پول خرد را در دهان او فرو بردند و آنگاه سر را بر سر نیزه زدند,اما آن شب از جشن و سرود خوانی خبری نبود؛زیرا شمار مردگان چنان زیاد بود که ماتم دورف ها از حد درگذشته بود,می گویند فقط نیمی از افراد هنوز سر پا بودند،یا امید به زنده ماندن داشتند, با این حال صبح فردا تراین در مقابل آنان ایستاد,یکی از چشمان او کور شده بود و امیدی به بهبود آن نمی رفت و پایش بر اثر زخمی که برداشته بود،می لنگید,اما گفت:«چقدر عالی!ما در نبرد پیروز شدیم, خزد-دوم مال ماست!» اما دورف ها در جواب گفتند:«وارث دورین،ممکن است این طور باشد،اما حتی با آن چشمی که برایت باقی مانده،باید به وضوح ببینی,ما این جنگ را برای گرفتن انتقام شروع کردیم،و حالا انتقام مان را گرفتیم,اما این پیروزی شیرین نیست,اما این پیروزی است،دست های ما کوچک تر از آن است که موفق به حفظ آن شویم,» و نیز کسانی که از زمره ی مردم دورین نبودند،گفتند:«خزد-دوم خانه پدران ما نبود,اگر در اینجا امید یافتن گنج نیست،این خانه چه ارزشی برای ما دارد؟اما حال که باید هرچه زودتر به سرزمین های خود بازگردیم،راضی تر خواهیم بود,» آنگاه تراین رو به داین کرد و گفت:«اما لابد خویشاوندانم مرا ترک نخواهند کرد؟» داین گفت:«نه,تو پدر مردم مایی و ما برای تو خون داده ایم و خواهیم ماند,اما وارد خزد-دوم نخواهیم شد,تو هم وارد خزد-دوم نخواهی شد,من فقط نیم نگاهی به سایه ی آن طرف دروازه انداختم,در آن سوی سایه هنوز چیزی در انتظار توست:بلای جان دورین,دنیا باید تغیر کند و قدرتی غیر از قدرت ما پدیدار شود تا دورین بتواند دوباره پا به موریا بگذارد,» پس چنین شد که دورف ها پس از ماجرای آزانول بیزار دوباره پراکنده شدند,اما نخست به هزار جان کندن،جهازات همه ی مردگان را برداشتند تا اورک ها نتوانند آنجا اندوخته ای از صلاحو ادوات جنگی به چنگ آورند,می گویند هر دورفی که از میدان نبرد باز می گشت،زیر بار سنگین خم شده بود,آنگاه توده های هیزم گرد آوردند و اجساد خویشاوندان را سوزاندند,برای این کار درختان بسیاری را در دره انداختند،و دره از آن پس همیشه عریان ماند،و دود این آتش از لورین نیز دیده می شد,{چنین رفتاری با مردگان برای دورف ها دلخراش و بر خلاف رسم و رسوماتشان بود؛اما ساختن مقبره هایی از آن دست که معمولاً می سازند(زیرا دورف ها مردگان خود را فقط روی سنگ قرار می دهند و نه خاک)سال های سال زمان می برد پس به جای آن که خویشان شان را رها کنند که طعمه ددان و پرندگان و اورک های لاشه خوار شوند،به آتش روی آوردند,اما یاد و خاطره ی کسانی که در نبرد آزانول بیزار از پا در آمدند هنوز بسیار گرامی است،و تا به این روزگار وقتی دورفی نسبت خود را با افتخار به یکی از آنان می رساند و می گوید:«او یک دورف سوخته بود,»همین او را کفایت می کند,} وقتی آتش های مهیب به خاکستر بدل شد،متحدان به سرزمین های خود بازگشتند،و داین پا آهنین،مردم پدر خود را به تپه های آهن بازگرداند,آنگاه تراین کنار نیزه ی عظیم ایستاد و به تورین سپربلوط گفت:« برخی گمان می کنند که برای این سر بهای گزافی پرداخته اند,ما کمترین چیزی که برای آن پرداختیم، پادشاهی مان بوده است,با من بر سر سندان میروی؟یا می خواهی نان خود را از در متکبران گدایی کنی؟» تورین پاسخ داد:«بر سر سندان می روم,لااقل پتک بازو را قوی نگاه می دارد،تا روزی بتواند افزاری برنده تر به کار گیرد,» پس تراین و تورین با کسانی که از پیروان شان باقی مانده بود(و از جمله بالین و گلوین)به دون لند بازگشتند،و اندکی بعد از آنجا کوچیدند و در اریادور سرگردان شدند،تا آن که سرانجام دور از وطن،در شرق اردلوین در آن سوی لون مسکن کردند,در آن روزگار بیشتر چیزهایی که می ساختند از آهن بود، اما پس از مدتی کار و بارشان به نحوی رونق گرفت و شمارشان اندک اندک افزایش یافت,{عده ی زنانشان اندک بسیار اندک بود,دیس دختر تراین با آنها بود,وی مادر فیلی و کیلی بود که در ارد لوین به دنیا آمده بودند,تورین زن نداشت,}اما همان طور که ترور گفته بود،حلقه برای طلا ساختن طلا لازم داشت،و آنها هیچ طلا و یا فلز گران بهای دیگری در اختیار نداشتند،یا کم داشتند, از این حلقه چیز دیگری را باید در اینجا یادآور شویم,به اعتقاد دورف های سلانه دورین،این حلقه،اولین حلقه هفتگانه بود که ساخته شد؛و می گویند خود فلزکاران الف و نه سائورون آن را به شاه خزد-دوم دادند،اما تردیدی نیست که نیروی اهریمنی سائورون بر آن سایه انداخته بود،زیرا الف ها در کار ساختن حلقه های هفتگانه از یاری او بهره مند شده بودند,اما دارندگان حلقه آن را به نیایش نمی گذاشتن و از آن سخنی نمی گفتند و به ندرت حلقه را پیش از آن که در آستانه مرگ قرار گیرند به نفر بعد تسلیم می کردند،و به این ترتیب دیگران به یقین نمی دانستند که این حلقه ها به چه کسی ارزانی شده است,برخی گمان می برند که حلقه در خزد-دوم،در مقابر پنهانی پادشاهان مانه است،به شرط آن که این مقابر کشف و غارت نشده باشد؛اما در میان خویشان وارث دورین(به غلط)عقیده بر این بود که ترور هنگام بازگشت شتاب زده به خزد-دوم حلقه را در انگشت داشته است،این که بعد چه بر سر حلقه آمده بود کسی نمی دانست,در هر حال حلقه را نزد آزوگ نیافتند, دورف ها اکنون اعتقاد دارند که ممکن است ماجرا از این قرار بوده باشد که سائورون با صناعت خود دریافته است که چه کسی این حلقه،یعنی آخرین حلقه آزاد را در اختیار دارد و شوربختی نامتعارف وارثان دورین عمدتاً در نتیجه خباثت او بوده است,زیرا دورف ها اثبات کرده بودند که با این تدبیر ها رام ناشدنی هستند,تنها تاثیری که این حلقه بر روی آنها می گذاشت تشدید طمع به طلا و اشیاء گران بها بود،چندان که در صورت فقدان اینها،تمام چیز های نیک به نظرشان بیهوده می نمود و دلشان مملو از خشم،و تمایل به انتقام جویی از تمام کسانی می شود که آنان را از این چیز ها محروم ساخته بودند,اما از همان ابتدا جنم شان به گونه ای بود که به شکلی راسخ در برابر هر گونه سیطره ای مقاومت می کردند و اگر چه ممکن بود کشته شوند یا در هم بشکنند،هیچ گاه به حد سایه هایی که مطیع اراده دیگری باشند تنزل نمی کنند؛و درست به همین دلیل زندگانی شان تحت تاثیر هیچ حلقه ای قرار نمی گرفت،و طول عمرشان به سبب آن بلندتر یا کوتاه تر نمی شد,از این رو سائورون کینه ی مالکان حلقه را به دل گرفته بود و می خواست این مالکیت را از آنان سلب کند, به همین دلیل شاید تا اندازه ای در نتیجه پلیدی حلقه بود که تراین پس از چند سال بی قرار و ناخشنود شد,شهوت طلا ضمیرش را به خود مشغول کرده بود,سر انجام وقتی که دیگر در برابر این شهوت تاب مقاومت نداشت،فکر و ذکرش متوجه اره بور گشت،و تصمیم گرفت که به آنجا باز گردد,از آنچه در دل داشت سخنی با تورین نگفت؛اما همراه بالین و دوالین و تنی چند،مردمش را وداع گفت و به راه افتاد, از آنچه پس از آن بر سر تراین آمد اطلاعات اندکی در دست است,گویا پس از آن که پا به بیابان گذاشت در دام قاصدان سائورون گرفتار آمد,گرگ ها تعقیبش کردند و اورک ها بر سر راهش به کمین نشستند و پرندگان پلید بر سر راهش سایه انداختند،و او برای رفتن به شمال هرچه بر تقلای خود افزود،بخت بیشتر از او روی برگرداند,شبی تاریک،به همراه یارانش در سرزمین های آن سوی آندوین سرگردان بودند و بارانی شوم وادارشان کرده بود که در زیر رخبام سیاه بیشه پناه بگیرند,یاران اش صبح دیدند که او از جایی که اتراق کرده اند رفته است،و به عبث صدایش زدند,چندین و چند روز دنبالش گشتند،تا آن که سر انجام امیدشان به یاس گرائید و از آنجا به راه افتادند و نزد تورین برگشتند,مدت ها بعد معلوم شد که تراین را زنده به اسارت گرفته و به دخمه های دول گولدور برده اند,در دول گولدور حلقه را با شکنجه از تراین گرفتند و او دست آخر همانجا جان سپرد, بدین ترتیب تورین سپر بلوط وارث دورین گشت،اما وارثی دست از امید شسته,وی هنگام گم شدن تراین نود و پنج ساله بود،دورفی بزرگ با قیافه و ظاهری متکبر؛اما ظاهراً از ماندن در اریادور خشنود می نمود,وی زمانی دراز کوشید و به داد و ستد پرداخت و در حد توان خود ثروت و مکنتی به دست آورد؛و جمعیت مردمانش با پیوستن مردم آواره ی دورین که خبر اقامت او را در غرب شنیده و نزد او آمده بودند فزونی گرفت,اکنون صاحب تالارهای زیبا و اندوخته ی اموال در کوهستان بودند،و اگر چه روزگارشان چندان توأم با سختی و تنگنا نمی گذشت در ترانه ها مدام از بازگشت به تنها کوه در آن دورها سخن می گفتند, سال ها به دراز کشید,خاکستر گرم در دل تورین با فکر کردن به سمتی که بر خاندان او رفته بود و میراث انتقام گرفتن از اژدها اندک اندک شعله ور شد,همچنان که صدای پتک بزرگ او در کوره اش طنین انداز می شد به ادوات جنگ و لشکرها و هم پیمان ها می اندیشیدند؛اما لشکرها نابود شده و پیمان ها گسسته و شمار تبرهای مردمش کاستی گرفته بود؛و خشمی بزرگ آنگاه که آهن تفتیده را بر روی سندان می کوفت بی آن که روزنه امیدی داشته باشد،در دل او شعله می کشید, اما سرانجام ملاقاتی اتفاقی میان گندالف و تورین،سرنوشت خاندان دورین را یکسره تغیر داد،و فرجامی دیرگونه و استثنایی را برای او رقم زد,روزی{25مارس2941}تورین هنگام بازگشت از سفر شرق،سر راه شب را در مهمانخانه بری گذراند,دست برقضا گندالف نیز آنجا بود,قصد دیدار از شایر را داشت و بیست سالی می شد که به شایر نرفته بود,خسته بود و می خواست چند صباحی آنجا بیاساید, در میان دغدغه های فراوان،اوضاع خطرناک شمال فکر او را سخت به خود مشغول کرده بود؛چون او از پیش می دانست که سائورون فکر جنگ را در سر می پروراند و قصد دارد به محض آن که قدرت کافی به دست آورد،به ریوندل حمله کند,اما برای مقاومت در برابر هر گونه اقدام شرق برای تصرف مجدد آنگمار و گذرگاه های شمال کوهستان،اکنون فقط دورف های تپه های آهن باقی مانده بودند,و در آن سوی تپه های آهن برهوت اژدها قرار گرفته بود,سائورون می توانست از اژدها در جهت مقاصد خود استفاده کند و از آن نتیجه ای هولناک به دست آورد,پس چگونه می شد ترتیب کار آسماگ را داد؟ گاندالف نشست و در بهر این فکر فرو رفته بود که تورین در برابرش ایستاد و گفت:«ارباب گندالف،من شما را فقط از چهره می شناختم ولی حالا باید خوشحال باشم که افتخار صحبت با جنابعالی نصیب ام شده,چون این اواخر مدام به فکر شما بودم،انگار که به من وحی شده باشد که دنبال تان بگردم,راستش اگر می دانستم کجا دنبال تان بگردم,این کار را زود می کردم,» گندالف مات و متحیر به او نگاه کرد,گفت:«خیلی عجیب است،تورین سپربلوط,چون من هم در فکر تو بودم؛و اگر چه دارم به شایر می روم،قصد داشتم که ای بسا از آنجا سری هم به تالارهای شما بزنم,» تورین گفت:«اگر مایل اید که این نام را به آنجا بدهید؛چه می توانم بگویم,فقط منزلی فقیرانه در تبعید است,اما اگر بیایید،قدمتان روی چشم,می گویند که شما دانا هستید و بیشتر از هر کس دیگری از اوضاح و احوال دنیا خبر دارید؛و من خیلی فکر ها در سر دارم و خوشحال می شوم که از مشاوره ی شما بهره مند شوم,» گندالف گفت:«خواهم آمد؛چون تصور می کنم که لااقل نگرانی واحدی در هردومان را آزار می دهد, اژدهای اره بور فکر و ذکرم را به خود مشغول کرده است،و تصور نمی کنم که نوه ی ترور هم او را فراموش کرده باشد,»از نتیجه ی این ملاقات در جای دیگری سخن گفته ایم:از نقشه عجیبی که گندالف برای کمک به تورین طرح کرده بود،و این که چگونه تورین و همراهانش از شایر به قصد یافتن تنها کوه عازم شدند و این که صفر به نتایجی عظیم و پیش بینی نشده منتهی شد,در اینجا فقط نکاتی را یاد آور می شویم که مستقیماً به مردم تورین ارتباط دارد, اژدها به دست بارد اهل ازگاروت کشته شد،اما نبردی در دیل به وقوع پیوست,زیرا اورک ها وقتی خبر بازگشت دورف ها را شنیدند،به اره بور سرازیر شدند؛و بولگ پسر همان آزوگ که داین در جوانی کشته بود،رهبری آنها را برعهده داشت,در همان نخستین نبرد دیل،تورین سپربلوط زخمی مهلک برداشت؛و درگذشت و او را در مقبره ای در زیر کوه قرار دادند و گوهر آرکن را روی سینه اش نهادند,فیلی و کیلی خواهرزادگان او نیز از پای درآمدند,اما داین پا آهنین عموزاده ی تورین که از تپه های آهن به یاری اش آمده بود و نیز وارث برحق او شمرده می شد،از نو احیاء شد,داین پادشاهی بزرگ و خردمند از آب در آمد،و کار دورف ها در روزگار او رونق گرفت و آنان از نو صاحب قدرت شدند, در اواخر تابستان همان سال(2941)گندالف حرف خود را برخلاف میل سارومان برای حمله به دول گولدور در شورای سپید به کرسی نشاند،و سائورون عقب نشینی کرد و راه موردور را در پیش گرفت تا به گمان خود در آنجا از شر همه ی دشمنان در امان باشد,بدین ترتیب وقتی جنگ آغاز شد حمله ی اصلی متوجه جنوب گشتب گشت؛ولی با وجود این اگر شاه داین و شاه براند در مقابل سائورون نایستاده بودند،دست راست بسیار بلند او مصیبت های فراوان در شمال به وجود می آورد,گندالف به فرودو و گیملی هنگامی که برای مدتی کوتاه در میناس تی ریت اقامت کرده بودند همین را گفت,زمان زیادی از رسیدن خبر حوادثی که در دوردست ها به وقوع پیوسته بود به گوندور نمی گذشت, گندالف گفت:«هلاکت دورین بسیار موجب اندوه من شد،و حال می شنویم که وقتی ما اینجا مشغول جنگ بودیم،داین هم در نبرد دیل از پای درآمده است,این حادثه را ضایعه ای بزرگ تلقی می کردم اگر جای تعجب داشت که علی رغم سن و سال زیادش توانست تبر خود را با همان صلابت که می گویند به کار برد و به بالای سر جنازه شاه براند مقابل دروازه اره بور ایستاد،تا آن که تاریکی او را دربود,» «با این حال وقایع می توانست به گونه ای دیگر رقم بخورد و بسیار بدتر,هنگامی که به نبرد بزرگ پله نور می اندیشید،نبرد های دیل را فراموش می کند و تهور مردم دورین را,در نظر داشته باشید که چه اتفاق ها نمی افتد:آتش اژدها و شمشیرهای سفاک در اریابور،و شب در ریوندل,در این صورت از شهبانو در گوندور خبری نمی بود,آنگاه باید انتظار می داشتیم که پس از پیروزی در اینجا،به ویرانه ها و خاکستر بازگردیم,اما از همه این ها اجتناب شده است-چرا که من یک شب تورین سپربلوط را در آستانه بهار در بیری دیدم,ملاقاتی که ما آن را در سرزمین میانه تصادفی می خوانیم,» دایس دختر تراین دوم بود,او تنا زن دورف است که نامش در این تواریخ ثبت شده,از زبان گیملی نقل شده است،احتمالاً کمتر از یک سوم کل جمعیت,زنان به ندرت از خانه بیرون می آیند،مگر هنگامی که ضرورتی بزرگ پیش آید,اگر مجبور به سفر شوند،صدا و ظاهر و جامه ی آنها چندان شبیه مردان دورف است که چشم و گوش دیگر مردمان نمی تواند تمایزی میان زن و مرد قائل شود,همین امر به این عقیده ی بلاهت آمیز در میان آدم ها دامن زده است که دورف زن وجود ندارد،و دورف ها از سنگ به عمل می آیند, به سبب شمار اندک زنان در میان دورف هاست که جمعیت شان به کندی افزایش می یابد و هنگامی که مسکنی امن ندارند،نسل شان در خطر انقراض قرار می گیرد,زیرا دورف ها در طول عمر تنها یک بار زناشویی می کنند و در تمام امور مربوط به زناشویی متعصب اند,شمار مردان دورفی که ازدواج می کنند در عمل کمتر از یک سوم است,زیرا همه زنان شوهر نمی کنند:برخی تمایل به شوهر کردن ندارند؛ و برخی دل به کسی می بندند که ازدواج با او میسر نمی شود و از این رو با کس دیگری ازدواج نمی کنند,اما مردان:بسیاری از آنان نیز چنان شیفته ی کار و صنعت خویش هستند که میلی به ازدواج ندارند, گیملی پسر گلوین بسیار مشهور است،چون او یکی از نُه راهیان بود که همراه حلقه رهسپار شد؛و در سرتاسر طول جنگ در معیت شاه اله سار باقی ماند,به سبب دوستی عمیقی که میان گیملی و لگولاس، پسر شاه تراندویل پدید آمد و نیز حرمتی که به بانو گالادریل می گذاشت،او را یاور الف لقب دادند, گیملی پس از سقوط سائورون گروهی از دورف های اره بور راهمراه خودبه جنوب آورد،و فرمانروای غارهای درخشان گشت,او و مردم اش کارهای بزرگی در گوندور و روهان به انجام رساندند,برای میناس تی ریت دروازه ای از میتریل و پولاد ساختند تا جایگزین دروازه ای شود که به دست شاه جادو پیشه ویران گشته بود,لگولاس دوست او،الف های بیشه را با خود به جنوب آورد و آنان در ایتیلین ساکن شدند،و آنجا بار دیگر زیباترین سرزمین در میان همه ی سرزمین های غربی شد, اما پس از جان سپردن شاه اله سار،سرانجام لگولاس از آرزوی قلبی خود پیروی کرد و راه دریا را در پیش گرفت, «آنچه در پی می آید یکی از آخرین یادداشت های کتاب سرخ است,» «شنیده ایم که می گویند لگولاس،گیملی پسرگلوین را به سبب دوستی عمیقی که مابین آن دو برقرار بود، یعنی عمیق ترین دوستی ها میان الف ها و دورف ها تا به کنون،همراه خود برد,اگر این سخن راست باشد،به راستی واقعه ای عجیب است:با این که یک دورف به خاطر دوستی مایل به ترک سرزمین میانه شود،یا این که الدار او را بپذیرد،و یا فرمانروایان غرب اجازه ی این عزیمت را صادر کنند,اما نقل است که گیملی بدین سبب سرزمین میانه را ترک گفت که آرزوی دیدار دوباره ی زیبایی گالادریل بود؛و شاید گالادریل که از بزرگان الدار به شمار می آید،این امتیاز را برای او کسب کرده باشد, سخنی بیش از این نمی توان گفت,» ,

نویسنده:امین شرافتی نیا

ماهنامه شماره 7)مردم دورین III

بازدید: 177

می پسندم 0 نمی پسندم 0

این مطلب در تاریخ: سه شنبه 4 فروردين 1394 ساعت: 1:8 منتشر شده است
برچسب ها : در باب آغاز منشاء دورف ها قصه های عجیب زیادی هم از قول الدار و هم از قول خود دورف ها نقل شده است؛اما از آنجا که این قصه ها از زمان ما بسیار دور است نیازی به نقل مفصل آنها دراینجا نیست, دورین نامی است که دورف ها به بزرگترین پدرشان از میان آباء هفتگانه نژاد خود داده اند،و او نیای همه پادشاهان ریش دراز است,او یکه و تنها در خواب بود تا آن که در ژرفای زمان به هنگام بیدار شدن دورف ها به ازانول بیزار آمد و در غارهای بالای خه لد-زارام در شرق کوه های مه آلود مسکن گزید، جایی که بعدها در ترانه ها به معادن موریا شهرت یافت, وی دیر زمانی در آنجا بزیست چنان که شهرتش با نام دورین بی مرگ در اقصی نقاط پیچید,با این حال قبل از سپری شدن روزگار پیشین درگذشت و گور او در خزر-دوم بود؛اما سلسله او هیچ گاه منقطع نشد، و پنج وارثی که در خاندان او به دنیا آمدند یکی پس از دیگری همچون جد خود دورین نام گرفتند,و دورف ها در میان خود هر یک از آنان را دورین بی مرگ می پنداشتند که به زندگی بازگشته است؛زیرا دورف ها قصه ها و اعتقادات عجیبی درباره خود و فرجام خود در جهان دارند, پس از پایان دوران نخست،قدرت و ثروت خزر-دوم بسیار افزایش یافته بود؛زیرا مردم شهرهای باستانی نوگرود و به له گوست واقع در کوهستان آبی که در ماجرای درهم شکستن تانگورودریم ویران شدند،با معرفت و صنایع خود به غنای خزد-دوم افزودند,قدرت موریا در طول سال های تاریکی و سلطه ی سائورون دوام آورد،زیرا اگر چه اره گیون نابود و درهای موریا بسته شده بود،تالار های خزد-دوم ژرف تر و مستحکم تر،و عده ی مردم و تهور آنان بیشتر از آن بود که سائورون بتواند از بیرون بر آنان چیره شود,بدین ترتیب ثروت آنجا زمانی دراز دست نخورده باقی ماند،هرچند مردمانش کاستی گرفت, اوضاع تا اواسط دوران سوم بر همین منوال سپری شد و در آن هنگام دورین و ششمین فرد با همین نام پادشاه بود,قدرت سائورون خادم مورگوت بار دیگر در جهان فزونی می گرفت،هرچند که کم و کیف و دلیل سایه درون جنگل مشرف به موریا برای دورف ها مجهول بود,همه موجودات پلید به تکاپو افتاده بودند,دورف ها در آن هنگام با حفاری های عمیق در زیر بارازین بار به دنبال میتریل می گشتند که فلزی بیش از اندازه گران بها بود و سال به سال یافتن آن دشوارتر می شد,و چنین شد که موجودی مخوف رت بیدار کردند,{یا از زندان آزاد ساختند؛ممکن است ای موجود در آن هنگام خود بر اثر خباثت سائورون از خواب بیدار شده باشد,}که از زمان آمدن سپاه غرب با گریختن از تانگورودریم مخفیانه در دل خمین لانه کرده بود:بالروگ مورگوت,دورین به دست بالروگ کشته شد و سالی پس از آن نائین اول پسر او نیز به همین سرنوشت گرفتار آمد؛و آنگاه شکوه موریا سپری گشت و مردم آن نابود شدند یا به دوردست ها گریختد, بیشتر کسانی که فرار کردند راه شمال را در پیش گرفتند و تراین اول پسر نائین به اره بور رسید،به تنها کوه،نزدیک حاشیه ی سیاه بیشه،و کارهای جدیدی را آغاز کرد و شاه زیر کوه شد,وی در اره بور جواهر بزرگ یا گوهر آرکن،قلب کوه را پیدا کرد,اما تورین اول پسر او کوچید و راهی کوه های خاکستری در دوردست شمال شد،جایی که بیشتر جماعت دورین اکنون در آنجا گرد می آمدند؛این کوه ها غنی بود و کمتر مورد کند و کاو قرار گرفته بود,اما اژدهایان در زمین های بایر آن سو می زیستند؛و پس از گذشت سال های بسیار دوباره قدرت گرفته بودند و جمعیت شان افزایش یافته بود،و آنها جنگ با دورف ها را آغاز کردند و آثار ساخته ی دست دورف ها به یغما بردند,سرانجام داین اول به همراه پسر دومش فرور در آستانه دروازه ی تالار خود به دست اژدهایی بزرگ و سرددم کشته شد, طولی نکشید که بیشتر مردم دورین کوه های خاکستری را رها کردند,گرور،پسر سوم داین با گروهی بزرگ از پیروانش به تپه های آهن کوچ کرد،اما ترور،وارث داین با بورین عموی خود و باقی مانده مردمانش به اره بور بازگشت,ترور گوهر آرکن را با خود به تالار عظیم تراین باز آورد،و کار او و مردمش رونق گرفت و ثروتمند شدند،و از دوستی تمام آدم هایی که در آن نزدیکی ساکن بودند،بهره مند گشتند,آنان نه تنها چیزهای شگفت آور و زیبا،بلکه سلاح و آلات حربی ارزنده می ساختند؛و داد و ستد سنگ معدن به وفور میان آنان و خویشاوندان شان در تپه های آهن رواج داشت, بدین ترتیب آدم های شمال که میان کلدوین(رودخانه روان)و کارنن(آب سرخ)می زیستند،قوی شدند و تمام دشمنان را از شرق عقب راندند و دورف ها در وفور می زیستند،و ضیافت و ترانه خوانی در تالار های اره بور برقرار بود, پس شایعه ثروت اره بور در اقصی نقاط پیچید و به گوش اژدهایان رسید و سرانجام اسماگ زرین، بزرگترین اژدهایان روزگار خود،بی هشدار و اخطار،پروازکنان برای رویارویی با شاه ترور از راه رسید و با دَم آتشین اش بر کوه فرود آمد,طولی نکشید که تمام آن قلمرو ویران و متروک گشت؛اما اسماگ وارد تالار عظیم شد و آنجا بر بستری از طلا آرمید, بسیاری از خویشان ترور در نتیجه غارت و حریق راه فرار در پیش گرفتند؛و آخر از همه خود ترور و پسرش تراین دوم با استفاده از دری مخفی از تالار ها گریختند,آنان به همراه خانواده ی خود{فرزندان تراین دوم نیز همراه آنان بودند؛تورین سپر بلوط(اوکن شیلد)،فره رین و دیس,تورین در آن هنگام با حساب دورف ها پسر بچه ای بیش نبود,بعدها معلوم شد که تعداد زیادی از مردم زیر کوه،بسیار بیشتر از آنچه نخست امید می رفت موفق به فرار شده اند؛اما اغلب اینان راه تپه های آهن را در پیش گرفتند,}زمانی دراز بی خانمان در دوردست های جنوب سرگردان شدند,گروهی از خویشاوندان و پیروان وفادار نیز ایشان را همراهی می کردند, سال ها بعد ترور که اکنون پیرو فقیر و درمانده گشته بود گنجینه ای بزرگ را که هنوز دراختیار داشت، یعنی آخرین بازمانده حلقه های هفتگانه را به پسرش تراین بخشید و فقط به همراه یکی از مصاحبان سالخورده اش که نار نامیده می شد از خانه رفت, وی هنگام وداع در باب حلقه به تراین گفت:«با این که غیر محتمل به نظر می رسد،اما این حلقه هنوز ممکن است باعث شود که بخت و اقبال از نو به تو رو کند,اما این حلقه برای طلا ساختن طلا لازم دارد,» تراین گفت:«لابد فکر بازگشت به اره بور که در سرت نیست؟» ترور گفت:«در سن و سال منه,انتقام گرفتن از اسماگ را به تو و فرزندان تو میراث می گذارم,اما من از تمول و تحقیر آدم ها خسته شده ام,میروم تا ببینم چه چیزی پیدا میکنم,»و نگفت به کجا, شاید کهولت وشوربختی و فک کردن به شکوه و جلال موریا در روزگار اجدادش باعث شده بود که کمی عقلش را از دست بدهد؛یا شاید حلقه با برخاستن اربابش خصوصیات اهریمنی پیدا می کرد و او را به سوی بلاهت و نابودی سوق می داد,از دون لند جایی که در آن هنگام آنجا مسکن کرده بود،به همراه نار راه شمال را در پیش گرفت و آن دور از گذرگاه شاخ سرخ گذشتند و در آزانول سرازیر شدند,وقتی ترور به موریا رسید دروازه باز بود,نار به التماس از او خواست که محتاط باشد،اما ترور اعتنایی به او نکرد و مثل وارثی که بازگشته است متکبرانه وارد شد,اما هیچ گاه بازنگشت,نار در آن نزدیکی مخفیانه چند روز انتظار کشید,یک روز صدای بانگ بلند و نفیر یک شاخ به گوش رسید،و دید که پیکر یک نفر را روی پله ها انداختند,از ترس این که مبادا این جنازه ترور باشد،آهسته آهسته پیش خزید،اما صدایی از داخل دروازه شنیده شد:«جلوتر بیا ریشو!ما می بینیم ات,اما لازم نیست امروز بترسی,می خواهیم که پیغام رسان ما باشی,» آنگاه نار بالا رفت,و دریافت که این جنازه به راستی از آن ترور است،اما سر او را از تن جدا کرده و وارونه روی زمین گذاشته بودند,همان طور که آنجا زانو زده بود،خنده ی یک اورک را از توی تاریکی شنید،و صدا گفت:«اگر گداها جلوی در منتظر نشوند و برای برای دزدی داخل سرک بکشند همین معامله را با آنها می کنیم,هر کس از مردم شما ریش کثیف اش را داخل اینجا بکند،همین بلا سرش می آید,برو و پیغام را برسان!اما اگر فک و فامیل اش می خواهند بدانند که چه کسی اینجا پادشاه است،اسمش روی صورت او نوشته شده,خودم آن را نوشته ام!خود من هم کشتم اش!ارباب اینجا منم! آنگاه نار سر را برگرداند ودید که روی پیشانی ترور با خط رونی دورفی داغ زده اند،و توانست اسم اَزوگ را بخواند,داغ اسم ازوگ در دل او و در دل تمام دورف های که بعد آمدند،نقش بست,نار خم شد تا سر را بردارد,اما صدای اوزوگ{ازوگ پدر بولگ بود,}گفت:«بیاندازش زمین!گورت را گم کن!این هم دستمزدت گدای ریشو,»چنته ی کوچکی به او خورد,چند سکه بی ارزش داخلش بود, نار گریان به طرف سیلورلند دوید؛اما یک بار که برگشت و پشت سرش را نگاه کرد،دید که اورگ ها از دروازه بیرون آمده و جنازه را قطعه قطعه کرده اند و آن را جلوی کلاغ های سیاه می اندازند, چنین بود حکایتی که نا برای ترین آورد؛و وقتی تراین حکایت را شنید گریه کرد و ریش خود را کند و ساکت ماند,هفت روز نشست و هیچ حرفی نزد,بعد از جا برخاست و گفت:«این را نمی شود تحمل کرد!»و این شروع جنگ دورف ها و اورک ها بود،جنگی سخت و خونین که بیشتر در نقب های عمیق زیر زمین جریان داشت, تراین بی درنگ قاصدانی را با شرح ماجرا به شمال و شرق و غرب فرستاد؛اما سه سال طول کشید تا دورف ها توانستند نیروها را بسیج کنند,مردم دورین همه سپاهیان خود را گرد آوردند و نیروهای عظیم گسیل شده از جانب خاندان های سلطنتی دیگر آباء به آنان پیوستند؛زیرا این بی احترامی در حق وارث قدیم ترین فرد نژاد دورف ها،دل ها را مالامال از خشم کرده بود,وقتی همه چیز مهیا شد،حمله آوردند و تمام استحکامات اورک ها را از گونداباد تا گلادن یک به یک تصرف کردند,هر دو طرف سفاک بودند و کشتار و اعمال سبعانه در تاریکی و روشنایی ادامه داشت,اما دورف ها از رهگذر قدرت و سلاح های بی رقیب و آتش خشمی که در دل شان شعله ور بود،پیروز از میدان بیرون آمدند و هر لانه و کنامی را در زیر کوهستان به دنبال آزوگ زیر و رو کردند, دست آخر همه اورک هایی که از مقابل آنان گریخته بودند در موریا گرد آمدند،و سپاه دورف ها در تعقیب آنها وارد آزانول بیزار شد,آزانول بیزار دره ای عظیم بود در میان بازوان کوهستان و گرد برگرد دریاچه خه لد-زارم،و از دیرباز بخشی از پادشاهی خزد-دوم محسوب می شد,وقتی دورف ها دروازه خانه ی مجلل و باستانی خود را بر روی دامنه کوه دیدند،فریادی همچون تندر سردادند که دره را درنوردید,اما سپاه عظیم خصم روی شیب های بالای سر در مواضع خود مستقر شده بود و خیل انبوه اورک ها که ازوگ آنها را برای مواقع اضطرار نگاه داشته بود،از دروازه بیرون زدند, ابتدا بخت به دورف ها پشت کرده بود،چون آن روز،روزی تیره و تار زمستانی و بی خورشید بود و اورک ها با صلابت مقاومت می کردند،و شمار آنها بر دشمنان شان می چربید و مواضع مورتفع در دست آنها بود,بدین ترتیب نبرد آزانول بیزار(یا ناندوهیریون به زبان الفی)آغاز شد،که یاد و خاطره ی آن اورک ها را به لرزه و دورف ها را به گریه می اندازد,نخستین حمله ی طلایه ی سپاه که تراین آن را رهبری می کرد،با شکست مواجه شد و تراین به اجبار به سوی بیشه ای از درختان عظیم که در آن نه چندان دور از خه لد-زارام رسته بود،عقب نشست,آنجا فره رین پسر او،و فوندین یکی از خویشاوندانش و بسیاری دیگر از پای درآمدند و تراین و تورین زخم برداشتند,{می گویند که سپر تورین شکافت و او آن را انداخت،شاخه ای را با تبر از تنه یک درخت بلوط جدا کرد و برای دفع ضربات دشمن با به کار بردن آن به جای چماق،شاخه را در دست چپ گرفت,و بدین ترتیب بود که این نام(سپر بلوط)را به او دادند,}در جای دیگر نبرد با افت و خیز و کشتار فراوان ادامه داشت،تا سرانجام مردم تپه های آهن اوضاع نبرد را تغیر دادند,سلحشوران زره پوش نائین پسر گرور که دیر هنگام و تازه نفس وارد میدان شده بودند،اورک ها را تا آستانه موریا عقب نشاندند و همچنان که با تیشه هرکه را که بر سر راه شان قرار می گرفت،از پا درمی آوردند،فریاد می زدند:«آزوگ!آزوگ!» آنگاه نائین جلوی دروازه ایستاد و با صدای بلند فریاد زد: «آزوگ!اگر داخل هستی،بیرون بیا!یا شاید بازی کردن توی دره خیلی سخت است؟»در نتیجه آزوگ پا جلو گذاشت،و او اورکی بود عظیم الجثه با سر بزرگ اهن پوش و با این حال چالاک ونیرومند,همراهش عده ی زیادی از اورک های شبیه او بیرون آمدند که جنگجویان محافظ اش بودند،و در همان حال که تازه واردان با گروه نائین درمی آمیختند، آزوگ رو به نائین کرد و گفت:«چطور شد؟باز هم یک گدای دیگر جلوی در خانه من؟باید تو را هم داغ کنم؟»این را گفت و به طرف نائین هجوم برد و آن دو با هم مصاف دادند,اما خشم،کمابیش نائین را کور کرده بود،و نیز خستگی نبرد در تن اش بود،اما آزوگ تازه نفس بود و مخوف و نیرنگ باز,نائین بلا فاصله با آخرین نیرویی که در تن داشت ضربتی هولناک را به طرف آزوگ نشانه رفت،اما اورک چابک کنار جست و لگدی به پای نائین زد،بدین ترتیب تیشه روی سنگی که ایستاده بود تکه تکه شد و نائین سکندری خورد و با صورت به زمین افتاد,آنگاه آزوگ با چرخش شمشیر ضربه ای به گردن او نواخت,یقه زره،ضربه ی تیغ را تاب آورد،اما زربه چنان سنگین بود که گردن نائین شکست و او از پای درآمد, آنگاه آزوگ خندید و سرش را بالا آورد تا فریاد پیروزی سر دهد؛اما این فریاد در گلو خفه شد,زیرا می دید که همه سپاه اورک ها توی دره هزیمت شده اند و دورف ها به این سو و آن سو می روند و دست به کشتار می زنند،و آنها که از دست دورف ها جان سالم به در برده اند،زوزه کشان به طرف جنوب می گریزند,و تقریباً تمام سربازان محافظ او کشته شده اند,برگشت و به طرف دروازه فرار کرد, یک دورف با تبر سرخ از پی او روی پله ها جست,داین پاآهنین پسر نائین بود,درست در مقابل دروازه به آزوگ رسید و او را آنجا از پا درآورد و سرش را از تن جدا کرد,این را معجزه ای عظیم تلقی کردند،زیرا در آن هنگام داین به حساب دورف ها جوانی نورسته بود,اما زندگی طولانی و نبرد های زیاد پیش روی او قرار داشت،تا آن که سر انجانم در دوران پیری،اما ایستاده و استوار،در جنگ حلقه کشته شد,با این حال می گویند او که چنین پر دل و جرأت و خشمگین بود،وقتی از دروازه پایین آمد، چهره اش چون کسی که سخت ترسیده باشد،کبود می نمود, سر انجام وقتی دورف ها در نبرد پیروز شدند،کسانی که زنده مانده بودند در آزانول بیزار گرد آمدند,سر آزوگ را برداشتند و چنته ی پول خرد را در دهان او فرو بردند و آنگاه سر را بر سر نیزه زدند,اما آن شب از جشن و سرود خوانی خبری نبود؛زیرا شمار مردگان چنان زیاد بود که ماتم دورف ها از حد درگذشته بود,می گویند فقط نیمی از افراد هنوز سر پا بودند،یا امید به زنده ماندن داشتند, با این حال صبح فردا تراین در مقابل آنان ایستاد,یکی از چشمان او کور شده بود و امیدی به بهبود آن نمی رفت و پایش بر اثر زخمی که برداشته بود،می لنگید,اما گفت:«چقدر عالی!ما در نبرد پیروز شدیم, خزد-دوم مال ماست!» اما دورف ها در جواب گفتند:«وارث دورین،ممکن است این طور باشد،اما حتی با آن چشمی که برایت باقی مانده،باید به وضوح ببینی,ما این جنگ را برای گرفتن انتقام شروع کردیم،و حالا انتقام مان را گرفتیم,اما این پیروزی شیرین نیست,اما این پیروزی است،دست های ما کوچک تر از آن است که موفق به حفظ آن شویم,» و نیز کسانی که از زمره ی مردم دورین نبودند،گفتند:«خزد-دوم خانه پدران ما نبود,اگر در اینجا امید یافتن گنج نیست،این خانه چه ارزشی برای ما دارد؟اما حال که باید هرچه زودتر به سرزمین های خود بازگردیم،راضی تر خواهیم بود,» آنگاه تراین رو به داین کرد و گفت:«اما لابد خویشاوندانم مرا ترک نخواهند کرد؟» داین گفت:«نه,تو پدر مردم مایی و ما برای تو خون داده ایم و خواهیم ماند,اما وارد خزد-دوم نخواهیم شد,تو هم وارد خزد-دوم نخواهی شد,من فقط نیم نگاهی به سایه ی آن طرف دروازه انداختم,در آن سوی سایه هنوز چیزی در انتظار توست:بلای جان دورین,دنیا باید تغیر کند و قدرتی غیر از قدرت ما پدیدار شود تا دورین بتواند دوباره پا به موریا بگذارد,» پس چنین شد که دورف ها پس از ماجرای آزانول بیزار دوباره پراکنده شدند,اما نخست به هزار جان کندن،جهازات همه ی مردگان را برداشتند تا اورک ها نتوانند آنجا اندوخته ای از صلاحو ادوات جنگی به چنگ آورند,می گویند هر دورفی که از میدان نبرد باز می گشت،زیر بار سنگین خم شده بود,آنگاه توده های هیزم گرد آوردند و اجساد خویشاوندان را سوزاندند,برای این کار درختان بسیاری را در دره انداختند،و دره از آن پس همیشه عریان ماند،و دود این آتش از لورین نیز دیده می شد,{چنین رفتاری با مردگان برای دورف ها دلخراش و بر خلاف رسم و رسوماتشان بود؛اما ساختن مقبره هایی از آن دست که معمولاً می سازند(زیرا دورف ها مردگان خود را فقط روی سنگ قرار می دهند و نه خاک)سال های سال زمان می برد پس به جای آن که خویشان شان را رها کنند که طعمه ددان و پرندگان و اورک های لاشه خوار شوند،به آتش روی آوردند,اما یاد و خاطره ی کسانی که در نبرد آزانول بیزار از پا در آمدند هنوز بسیار گرامی است،و تا به این روزگار وقتی دورفی نسبت خود را با افتخار به یکی از آنان می رساند و می گوید:«او یک دورف سوخته بود,»همین او را کفایت می کند,} وقتی آتش های مهیب به خاکستر بدل شد،متحدان به سرزمین های خود بازگشتند،و داین پا آهنین،مردم پدر خود را به تپه های آهن بازگرداند,آنگاه تراین کنار نیزه ی عظیم ایستاد و به تورین سپربلوط گفت:« برخی گمان می کنند که برای این سر بهای گزافی پرداخته اند,ما کمترین چیزی که برای آن پرداختیم، پادشاهی مان بوده است,با من بر سر سندان میروی؟یا می خواهی نان خود را از در متکبران گدایی کنی؟» تورین پاسخ داد:«بر سر سندان می روم,لااقل پتک بازو را قوی نگاه می دارد،تا روزی بتواند افزاری برنده تر به کار گیرد,» پس تراین و تورین با کسانی که از پیروان شان باقی مانده بود(و از جمله بالین و گلوین)به دون لند بازگشتند،و اندکی بعد از آنجا کوچیدند و در اریادور سرگردان شدند،تا آن که سرانجام دور از وطن،در شرق اردلوین در آن سوی لون مسکن کردند,در آن روزگار بیشتر چیزهایی که می ساختند از آهن بود، اما پس از مدتی کار و بارشان به نحوی رونق گرفت و شمارشان اندک اندک افزایش یافت,{عده ی زنانشان اندک بسیار اندک بود,دیس دختر تراین با آنها بود,وی مادر فیلی و کیلی بود که در ارد لوین به دنیا آمده بودند,تورین زن نداشت,}اما همان طور که ترور گفته بود،حلقه برای طلا ساختن طلا لازم داشت،و آنها هیچ طلا و یا فلز گران بهای دیگری در اختیار نداشتند،یا کم داشتند, از این حلقه چیز دیگری را باید در اینجا یادآور شویم,به اعتقاد دورف های سلانه دورین،این حلقه،اولین حلقه هفتگانه بود که ساخته شد؛و می گویند خود فلزکاران الف و نه سائورون آن را به شاه خزد-دوم دادند،اما تردیدی نیست که نیروی اهریمنی سائورون بر آن سایه انداخته بود،زیرا الف ها در کار ساختن حلقه های هفتگانه از یاری او بهره مند شده بودند,اما دارندگان حلقه آن را به نیایش نمی گذاشتن و از آن سخنی نمی گفتند و به ندرت حلقه را پیش از آن که در آستانه مرگ قرار گیرند به نفر بعد تسلیم می کردند،و به این ترتیب دیگران به یقین نمی دانستند که این حلقه ها به چه کسی ارزانی شده است,برخی گمان می برند که حلقه در خزد-دوم،در مقابر پنهانی پادشاهان مانه است،به شرط آن که این مقابر کشف و غارت نشده باشد؛اما در میان خویشان وارث دورین(به غلط)عقیده بر این بود که ترور هنگام بازگشت شتاب زده به خزد-دوم حلقه را در انگشت داشته است،این که بعد چه بر سر حلقه آمده بود کسی نمی دانست,در هر حال حلقه را نزد آزوگ نیافتند, دورف ها اکنون اعتقاد دارند که ممکن است ماجرا از این قرار بوده باشد که سائورون با صناعت خود دریافته است که چه کسی این حلقه،یعنی آخرین حلقه آزاد را در اختیار دارد و شوربختی نامتعارف وارثان دورین عمدتاً در نتیجه خباثت او بوده است,زیرا دورف ها اثبات کرده بودند که با این تدبیر ها رام ناشدنی هستند,تنها تاثیری که این حلقه بر روی آنها می گذاشت تشدید طمع به طلا و اشیاء گران بها بود،چندان که در صورت فقدان اینها،تمام چیز های نیک به نظرشان بیهوده می نمود و دلشان مملو از خشم،و تمایل به انتقام جویی از تمام کسانی می شود که آنان را از این چیز ها محروم ساخته بودند,اما از همان ابتدا جنم شان به گونه ای بود که به شکلی راسخ در برابر هر گونه سیطره ای مقاومت می کردند و اگر چه ممکن بود کشته شوند یا در هم بشکنند،هیچ گاه به حد سایه هایی که مطیع اراده دیگری باشند تنزل نمی کنند؛و درست به همین دلیل زندگانی شان تحت تاثیر هیچ حلقه ای قرار نمی گرفت،و طول عمرشان به سبب آن بلندتر یا کوتاه تر نمی شد,از این رو سائورون کینه ی مالکان حلقه را به دل گرفته بود و می خواست این مالکیت را از آنان سلب کند, به همین دلیل شاید تا اندازه ای در نتیجه پلیدی حلقه بود که تراین پس از چند سال بی قرار و ناخشنود شد,شهوت طلا ضمیرش را به خود مشغول کرده بود,سر انجام وقتی که دیگر در برابر این شهوت تاب مقاومت نداشت،فکر و ذکرش متوجه اره بور گشت،و تصمیم گرفت که به آنجا باز گردد,از آنچه در دل داشت سخنی با تورین نگفت؛اما همراه بالین و دوالین و تنی چند،مردمش را وداع گفت و به راه افتاد, از آنچه پس از آن بر سر تراین آمد اطلاعات اندکی در دست است,گویا پس از آن که پا به بیابان گذاشت در دام قاصدان سائورون گرفتار آمد,گرگ ها تعقیبش کردند و اورک ها بر سر راهش به کمین نشستند و پرندگان پلید بر سر راهش سایه انداختند،و او برای رفتن به شمال هرچه بر تقلای خود افزود،بخت بیشتر از او روی برگرداند,شبی تاریک،به همراه یارانش در سرزمین های آن سوی آندوین سرگردان بودند و بارانی شوم وادارشان کرده بود که در زیر رخبام سیاه بیشه پناه بگیرند,یاران اش صبح دیدند که او از جایی که اتراق کرده اند رفته است،و به عبث صدایش زدند,چندین و چند روز دنبالش گشتند،تا آن که سر انجام امیدشان به یاس گرائید و از آنجا به راه افتادند و نزد تورین برگشتند,مدت ها بعد معلوم شد که تراین را زنده به اسارت گرفته و به دخمه های دول گولدور برده اند,در دول گولدور حلقه را با شکنجه از تراین گرفتند و او دست آخر همانجا جان سپرد, بدین ترتیب تورین سپر بلوط وارث دورین گشت،اما وارثی دست از امید شسته,وی هنگام گم شدن تراین نود و پنج ساله بود،دورفی بزرگ با قیافه و ظاهری متکبر؛اما ظاهراً از ماندن در اریادور خشنود می نمود,وی زمانی دراز کوشید و به داد و ستد پرداخت و در حد توان خود ثروت و مکنتی به دست آورد؛و جمعیت مردمانش با پیوستن مردم آواره ی دورین که خبر اقامت او را در غرب شنیده و نزد او آمده بودند فزونی گرفت,اکنون صاحب تالارهای زیبا و اندوخته ی اموال در کوهستان بودند،و اگر چه روزگارشان چندان توأم با سختی و تنگنا نمی گذشت در ترانه ها مدام از بازگشت به تنها کوه در آن دورها سخن می گفتند, سال ها به دراز کشید,خاکستر گرم در دل تورین با فکر کردن به سمتی که بر خاندان او رفته بود و میراث انتقام گرفتن از اژدها اندک اندک شعله ور شد,همچنان که صدای پتک بزرگ او در کوره اش طنین انداز می شد به ادوات جنگ و لشکرها و هم پیمان ها می اندیشیدند؛اما لشکرها نابود شده و پیمان ها گسسته و شمار تبرهای مردمش کاستی گرفته بود؛و خشمی بزرگ آنگاه که آهن تفتیده را بر روی سندان می کوفت بی آن که روزنه امیدی داشته باشد،در دل او شعله می کشید, اما سرانجام ملاقاتی اتفاقی میان گندالف و تورین،سرنوشت خاندان دورین را یکسره تغیر داد،و فرجامی دیرگونه و استثنایی را برای او رقم زد,روزی{25مارس2941}تورین هنگام بازگشت از سفر شرق،سر راه شب را در مهمانخانه بری گذراند,دست برقضا گندالف نیز آنجا بود,قصد دیدار از شایر را داشت و بیست سالی می شد که به شایر نرفته بود,خسته بود و می خواست چند صباحی آنجا بیاساید, در میان دغدغه های فراوان،اوضاع خطرناک شمال فکر او را سخت به خود مشغول کرده بود؛چون او از پیش می دانست که سائورون فکر جنگ را در سر می پروراند و قصد دارد به محض آن که قدرت کافی به دست آورد،به ریوندل حمله کند,اما برای مقاومت در برابر هر گونه اقدام شرق برای تصرف مجدد آنگمار و گذرگاه های شمال کوهستان،اکنون فقط دورف های تپه های آهن باقی مانده بودند,و در آن سوی تپه های آهن برهوت اژدها قرار گرفته بود,سائورون می توانست از اژدها در جهت مقاصد خود استفاده کند و از آن نتیجه ای هولناک به دست آورد,پس چگونه می شد ترتیب کار آسماگ را داد؟ گاندالف نشست و در بهر این فکر فرو رفته بود که تورین در برابرش ایستاد و گفت:«ارباب گندالف،من شما را فقط از چهره می شناختم ولی حالا باید خوشحال باشم که افتخار صحبت با جنابعالی نصیب ام شده,چون این اواخر مدام به فکر شما بودم،انگار که به من وحی شده باشد که دنبال تان بگردم,راستش اگر می دانستم کجا دنبال تان بگردم,این کار را زود می کردم,» گندالف مات و متحیر به او نگاه کرد,گفت:«خیلی عجیب است،تورین سپربلوط,چون من هم در فکر تو بودم؛و اگر چه دارم به شایر می روم،قصد داشتم که ای بسا از آنجا سری هم به تالارهای شما بزنم,» تورین گفت:«اگر مایل اید که این نام را به آنجا بدهید؛چه می توانم بگویم,فقط منزلی فقیرانه در تبعید است,اما اگر بیایید،قدمتان روی چشم,می گویند که شما دانا هستید و بیشتر از هر کس دیگری از اوضاح و احوال دنیا خبر دارید؛و من خیلی فکر ها در سر دارم و خوشحال می شوم که از مشاوره ی شما بهره مند شوم,» گندالف گفت:«خواهم آمد؛چون تصور می کنم که لااقل نگرانی واحدی در هردومان را آزار می دهد, اژدهای اره بور فکر و ذکرم را به خود مشغول کرده است،و تصور نمی کنم که نوه ی ترور هم او را فراموش کرده باشد,»از نتیجه ی این ملاقات در جای دیگری سخن گفته ایم:از نقشه عجیبی که گندالف برای کمک به تورین طرح کرده بود،و این که چگونه تورین و همراهانش از شایر به قصد یافتن تنها کوه عازم شدند و این که صفر به نتایجی عظیم و پیش بینی نشده منتهی شد,در اینجا فقط نکاتی را یاد آور می شویم که مستقیماً به مردم تورین ارتباط دارد, اژدها به دست بارد اهل ازگاروت کشته شد،اما نبردی در دیل به وقوع پیوست,زیرا اورک ها وقتی خبر بازگشت دورف ها را شنیدند،به اره بور سرازیر شدند؛و بولگ پسر همان آزوگ که داین در جوانی کشته بود،رهبری آنها را برعهده داشت,در همان نخستین نبرد دیل،تورین سپربلوط زخمی مهلک برداشت؛و درگذشت و او را در مقبره ای در زیر کوه قرار دادند و گوهر آرکن را روی سینه اش نهادند,فیلی و کیلی خواهرزادگان او نیز از پای درآمدند,اما داین پا آهنین عموزاده ی تورین که از تپه های آهن به یاری اش آمده بود و نیز وارث برحق او شمرده می شد،از نو احیاء شد,داین پادشاهی بزرگ و خردمند از آب در آمد،و کار دورف ها در روزگار او رونق گرفت و آنان از نو صاحب قدرت شدند, در اواخر تابستان همان سال(2941)گندالف حرف خود را برخلاف میل سارومان برای حمله به دول گولدور در شورای سپید به کرسی نشاند،و سائورون عقب نشینی کرد و راه موردور را در پیش گرفت تا به گمان خود در آنجا از شر همه ی دشمنان در امان باشد,بدین ترتیب وقتی جنگ آغاز شد حمله ی اصلی متوجه جنوب گشتب گشت؛ولی با وجود این اگر شاه داین و شاه براند در مقابل سائورون نایستاده بودند،دست راست بسیار بلند او مصیبت های فراوان در شمال به وجود می آورد,گندالف به فرودو و گیملی هنگامی که برای مدتی کوتاه در میناس تی ریت اقامت کرده بودند همین را گفت,زمان زیادی از رسیدن خبر حوادثی که در دوردست ها به وقوع پیوسته بود به گوندور نمی گذشت, گندالف گفت:«هلاکت دورین بسیار موجب اندوه من شد،و حال می شنویم که وقتی ما اینجا مشغول جنگ بودیم،داین هم در نبرد دیل از پای درآمده است,این حادثه را ضایعه ای بزرگ تلقی می کردم اگر جای تعجب داشت که علی رغم سن و سال زیادش توانست تبر خود را با همان صلابت که می گویند به کار برد و به بالای سر جنازه شاه براند مقابل دروازه اره بور ایستاد،تا آن که تاریکی او را دربود,» «با این حال وقایع می توانست به گونه ای دیگر رقم بخورد و بسیار بدتر,هنگامی که به نبرد بزرگ پله نور می اندیشید،نبرد های دیل را فراموش می کند و تهور مردم دورین را,در نظر داشته باشید که چه اتفاق ها نمی افتد:آتش اژدها و شمشیرهای سفاک در اریابور،و شب در ریوندل,در این صورت از شهبانو در گوندور خبری نمی بود,آنگاه باید انتظار می داشتیم که پس از پیروزی در اینجا،به ویرانه ها و خاکستر بازگردیم,اما از همه این ها اجتناب شده است-چرا که من یک شب تورین سپربلوط را در آستانه بهار در بیری دیدم,ملاقاتی که ما آن را در سرزمین میانه تصادفی می خوانیم,» دایس دختر تراین دوم بود,او تنا زن دورف است که نامش در این تواریخ ثبت شده,از زبان گیملی نقل شده است،احتمالاً کمتر از یک سوم کل جمعیت,زنان به ندرت از خانه بیرون می آیند،مگر هنگامی که ضرورتی بزرگ پیش آید,اگر مجبور به سفر شوند،صدا و ظاهر و جامه ی آنها چندان شبیه مردان دورف است که چشم و گوش دیگر مردمان نمی تواند تمایزی میان زن و مرد قائل شود,همین امر به این عقیده ی بلاهت آمیز در میان آدم ها دامن زده است که دورف زن وجود ندارد،و دورف ها از سنگ به عمل می آیند, به سبب شمار اندک زنان در میان دورف هاست که جمعیت شان به کندی افزایش می یابد و هنگامی که مسکنی امن ندارند،نسل شان در خطر انقراض قرار می گیرد,زیرا دورف ها در طول عمر تنها یک بار زناشویی می کنند و در تمام امور مربوط به زناشویی متعصب اند,شمار مردان دورفی که ازدواج می کنند در عمل کمتر از یک سوم است,زیرا همه زنان شوهر نمی کنند:برخی تمایل به شوهر کردن ندارند؛ و برخی دل به کسی می بندند که ازدواج با او میسر نمی شود و از این رو با کس دیگری ازدواج نمی کنند,اما مردان:بسیاری از آنان نیز چنان شیفته ی کار و صنعت خویش هستند که میلی به ازدواج ندارند, گیملی پسر گلوین بسیار مشهور است،چون او یکی از نُه راهیان بود که همراه حلقه رهسپار شد؛و در سرتاسر طول جنگ در معیت شاه اله سار باقی ماند,به سبب دوستی عمیقی که میان گیملی و لگولاس، پسر شاه تراندویل پدید آمد و نیز حرمتی که به بانو گالادریل می گذاشت،او را یاور الف لقب دادند, گیملی پس از سقوط سائورون گروهی از دورف های اره بور راهمراه خودبه جنوب آورد،و فرمانروای غارهای درخشان گشت,او و مردم اش کارهای بزرگی در گوندور و روهان به انجام رساندند,برای میناس تی ریت دروازه ای از میتریل و پولاد ساختند تا جایگزین دروازه ای شود که به دست شاه جادو پیشه ویران گشته بود,لگولاس دوست او،الف های بیشه را با خود به جنوب آورد و آنان در ایتیلین ساکن شدند،و آنجا بار دیگر زیباترین سرزمین در میان همه ی سرزمین های غربی شد, اما پس از جان سپردن شاه اله سار،سرانجام لگولاس از آرزوی قلبی خود پیروی کرد و راه دریا را در پیش گرفت, «آنچه در پی می آید یکی از آخرین یادداشت های کتاب سرخ است,» «شنیده ایم که می گویند لگولاس،گیملی پسرگلوین را به سبب دوستی عمیقی که مابین آن دو برقرار بود، یعنی عمیق ترین دوستی ها میان الف ها و دورف ها تا به کنون،همراه خود برد,اگر این سخن راست باشد،به راستی واقعه ای عجیب است:با این که یک دورف به خاطر دوستی مایل به ترک سرزمین میانه شود،یا این که الدار او را بپذیرد،و یا فرمانروایان غرب اجازه ی این عزیمت را صادر کنند,اما نقل است که گیملی بدین سبب سرزمین میانه را ترک گفت که آرزوی دیدار دوباره ی زیبایی گالادریل بود؛و شاید گالادریل که از بزرگان الدار به شمار می آید،این امتیاز را برای او کسب کرده باشد, سخنی بیش از این نمی توان گفت,» ,

نویسنده:امین شرافتی نیا

ماهنامه شماره 7)مردم دورین III

بازدید: 189

می پسندم 0 نمی پسندم 0

این مطلب در تاریخ: سه شنبه 4 فروردين 1394 ساعت: 1:8 منتشر شده است
برچسب ها : در باب آغاز منشاء دورف ها قصه های عجیب زیادی هم از قول الدار و هم از قول خود دورف ها نقل شده است؛اما از آنجا که این قصه ها از زمان ما بسیار دور است نیازی به نقل مفصل آنها دراینجا نیست, دورین نامی است که دورف ها به بزرگترین پدرشان از میان آباء هفتگانه نژاد خود داده اند،و او نیای همه پادشاهان ریش دراز است,او یکه و تنها در خواب بود تا آن که در ژرفای زمان به هنگام بیدار شدن دورف ها به ازانول بیزار آمد و در غارهای بالای خه لد-زارام در شرق کوه های مه آلود مسکن گزید، جایی که بعدها در ترانه ها به معادن موریا شهرت یافت, وی دیر زمانی در آنجا بزیست چنان که شهرتش با نام دورین بی مرگ در اقصی نقاط پیچید,با این حال قبل از سپری شدن روزگار پیشین درگذشت و گور او در خزر-دوم بود؛اما سلسله او هیچ گاه منقطع نشد، و پنج وارثی که در خاندان او به دنیا آمدند یکی پس از دیگری همچون جد خود دورین نام گرفتند,و دورف ها در میان خود هر یک از آنان را دورین بی مرگ می پنداشتند که به زندگی بازگشته است؛زیرا دورف ها قصه ها و اعتقادات عجیبی درباره خود و فرجام خود در جهان دارند, پس از پایان دوران نخست،قدرت و ثروت خزر-دوم بسیار افزایش یافته بود؛زیرا مردم شهرهای باستانی نوگرود و به له گوست واقع در کوهستان آبی که در ماجرای درهم شکستن تانگورودریم ویران شدند،با معرفت و صنایع خود به غنای خزد-دوم افزودند,قدرت موریا در طول سال های تاریکی و سلطه ی سائورون دوام آورد،زیرا اگر چه اره گیون نابود و درهای موریا بسته شده بود،تالار های خزد-دوم ژرف تر و مستحکم تر،و عده ی مردم و تهور آنان بیشتر از آن بود که سائورون بتواند از بیرون بر آنان چیره شود,بدین ترتیب ثروت آنجا زمانی دراز دست نخورده باقی ماند،هرچند مردمانش کاستی گرفت, اوضاع تا اواسط دوران سوم بر همین منوال سپری شد و در آن هنگام دورین و ششمین فرد با همین نام پادشاه بود,قدرت سائورون خادم مورگوت بار دیگر در جهان فزونی می گرفت،هرچند که کم و کیف و دلیل سایه درون جنگل مشرف به موریا برای دورف ها مجهول بود,همه موجودات پلید به تکاپو افتاده بودند,دورف ها در آن هنگام با حفاری های عمیق در زیر بارازین بار به دنبال میتریل می گشتند که فلزی بیش از اندازه گران بها بود و سال به سال یافتن آن دشوارتر می شد,و چنین شد که موجودی مخوف رت بیدار کردند,{یا از زندان آزاد ساختند؛ممکن است ای موجود در آن هنگام خود بر اثر خباثت سائورون از خواب بیدار شده باشد,}که از زمان آمدن سپاه غرب با گریختن از تانگورودریم مخفیانه در دل خمین لانه کرده بود:بالروگ مورگوت,دورین به دست بالروگ کشته شد و سالی پس از آن نائین اول پسر او نیز به همین سرنوشت گرفتار آمد؛و آنگاه شکوه موریا سپری گشت و مردم آن نابود شدند یا به دوردست ها گریختد, بیشتر کسانی که فرار کردند راه شمال را در پیش گرفتند و تراین اول پسر نائین به اره بور رسید،به تنها کوه،نزدیک حاشیه ی سیاه بیشه،و کارهای جدیدی را آغاز کرد و شاه زیر کوه شد,وی در اره بور جواهر بزرگ یا گوهر آرکن،قلب کوه را پیدا کرد,اما تورین اول پسر او کوچید و راهی کوه های خاکستری در دوردست شمال شد،جایی که بیشتر جماعت دورین اکنون در آنجا گرد می آمدند؛این کوه ها غنی بود و کمتر مورد کند و کاو قرار گرفته بود,اما اژدهایان در زمین های بایر آن سو می زیستند؛و پس از گذشت سال های بسیار دوباره قدرت گرفته بودند و جمعیت شان افزایش یافته بود،و آنها جنگ با دورف ها را آغاز کردند و آثار ساخته ی دست دورف ها به یغما بردند,سرانجام داین اول به همراه پسر دومش فرور در آستانه دروازه ی تالار خود به دست اژدهایی بزرگ و سرددم کشته شد, طولی نکشید که بیشتر مردم دورین کوه های خاکستری را رها کردند,گرور،پسر سوم داین با گروهی بزرگ از پیروانش به تپه های آهن کوچ کرد،اما ترور،وارث داین با بورین عموی خود و باقی مانده مردمانش به اره بور بازگشت,ترور گوهر آرکن را با خود به تالار عظیم تراین باز آورد،و کار او و مردمش رونق گرفت و ثروتمند شدند،و از دوستی تمام آدم هایی که در آن نزدیکی ساکن بودند،بهره مند گشتند,آنان نه تنها چیزهای شگفت آور و زیبا،بلکه سلاح و آلات حربی ارزنده می ساختند؛و داد و ستد سنگ معدن به وفور میان آنان و خویشاوندان شان در تپه های آهن رواج داشت, بدین ترتیب آدم های شمال که میان کلدوین(رودخانه روان)و کارنن(آب سرخ)می زیستند،قوی شدند و تمام دشمنان را از شرق عقب راندند و دورف ها در وفور می زیستند،و ضیافت و ترانه خوانی در تالار های اره بور برقرار بود, پس شایعه ثروت اره بور در اقصی نقاط پیچید و به گوش اژدهایان رسید و سرانجام اسماگ زرین، بزرگترین اژدهایان روزگار خود،بی هشدار و اخطار،پروازکنان برای رویارویی با شاه ترور از راه رسید و با دَم آتشین اش بر کوه فرود آمد,طولی نکشید که تمام آن قلمرو ویران و متروک گشت؛اما اسماگ وارد تالار عظیم شد و آنجا بر بستری از طلا آرمید, بسیاری از خویشان ترور در نتیجه غارت و حریق راه فرار در پیش گرفتند؛و آخر از همه خود ترور و پسرش تراین دوم با استفاده از دری مخفی از تالار ها گریختند,آنان به همراه خانواده ی خود{فرزندان تراین دوم نیز همراه آنان بودند؛تورین سپر بلوط(اوکن شیلد)،فره رین و دیس,تورین در آن هنگام با حساب دورف ها پسر بچه ای بیش نبود,بعدها معلوم شد که تعداد زیادی از مردم زیر کوه،بسیار بیشتر از آنچه نخست امید می رفت موفق به فرار شده اند؛اما اغلب اینان راه تپه های آهن را در پیش گرفتند,}زمانی دراز بی خانمان در دوردست های جنوب سرگردان شدند,گروهی از خویشاوندان و پیروان وفادار نیز ایشان را همراهی می کردند, سال ها بعد ترور که اکنون پیرو فقیر و درمانده گشته بود گنجینه ای بزرگ را که هنوز دراختیار داشت، یعنی آخرین بازمانده حلقه های هفتگانه را به پسرش تراین بخشید و فقط به همراه یکی از مصاحبان سالخورده اش که نار نامیده می شد از خانه رفت, وی هنگام وداع در باب حلقه به تراین گفت:«با این که غیر محتمل به نظر می رسد،اما این حلقه هنوز ممکن است باعث شود که بخت و اقبال از نو به تو رو کند,اما این حلقه برای طلا ساختن طلا لازم دارد,» تراین گفت:«لابد فکر بازگشت به اره بور که در سرت نیست؟» ترور گفت:«در سن و سال منه,انتقام گرفتن از اسماگ را به تو و فرزندان تو میراث می گذارم,اما من از تمول و تحقیر آدم ها خسته شده ام,میروم تا ببینم چه چیزی پیدا میکنم,»و نگفت به کجا, شاید کهولت وشوربختی و فک کردن به شکوه و جلال موریا در روزگار اجدادش باعث شده بود که کمی عقلش را از دست بدهد؛یا شاید حلقه با برخاستن اربابش خصوصیات اهریمنی پیدا می کرد و او را به سوی بلاهت و نابودی سوق می داد,از دون لند جایی که در آن هنگام آنجا مسکن کرده بود،به همراه نار راه شمال را در پیش گرفت و آن دور از گذرگاه شاخ سرخ گذشتند و در آزانول سرازیر شدند,وقتی ترور به موریا رسید دروازه باز بود,نار به التماس از او خواست که محتاط باشد،اما ترور اعتنایی به او نکرد و مثل وارثی که بازگشته است متکبرانه وارد شد,اما هیچ گاه بازنگشت,نار در آن نزدیکی مخفیانه چند روز انتظار کشید,یک روز صدای بانگ بلند و نفیر یک شاخ به گوش رسید،و دید که پیکر یک نفر را روی پله ها انداختند,از ترس این که مبادا این جنازه ترور باشد،آهسته آهسته پیش خزید،اما صدایی از داخل دروازه شنیده شد:«جلوتر بیا ریشو!ما می بینیم ات,اما لازم نیست امروز بترسی,می خواهیم که پیغام رسان ما باشی,» آنگاه نار بالا رفت,و دریافت که این جنازه به راستی از آن ترور است،اما سر او را از تن جدا کرده و وارونه روی زمین گذاشته بودند,همان طور که آنجا زانو زده بود،خنده ی یک اورک را از توی تاریکی شنید،و صدا گفت:«اگر گداها جلوی در منتظر نشوند و برای برای دزدی داخل سرک بکشند همین معامله را با آنها می کنیم,هر کس از مردم شما ریش کثیف اش را داخل اینجا بکند،همین بلا سرش می آید,برو و پیغام را برسان!اما اگر فک و فامیل اش می خواهند بدانند که چه کسی اینجا پادشاه است،اسمش روی صورت او نوشته شده,خودم آن را نوشته ام!خود من هم کشتم اش!ارباب اینجا منم! آنگاه نار سر را برگرداند ودید که روی پیشانی ترور با خط رونی دورفی داغ زده اند،و توانست اسم اَزوگ را بخواند,داغ اسم ازوگ در دل او و در دل تمام دورف های که بعد آمدند،نقش بست,نار خم شد تا سر را بردارد,اما صدای اوزوگ{ازوگ پدر بولگ بود,}گفت:«بیاندازش زمین!گورت را گم کن!این هم دستمزدت گدای ریشو,»چنته ی کوچکی به او خورد,چند سکه بی ارزش داخلش بود, نار گریان به طرف سیلورلند دوید؛اما یک بار که برگشت و پشت سرش را نگاه کرد،دید که اورگ ها از دروازه بیرون آمده و جنازه را قطعه قطعه کرده اند و آن را جلوی کلاغ های سیاه می اندازند, چنین بود حکایتی که نا برای ترین آورد؛و وقتی تراین حکایت را شنید گریه کرد و ریش خود را کند و ساکت ماند,هفت روز نشست و هیچ حرفی نزد,بعد از جا برخاست و گفت:«این را نمی شود تحمل کرد!»و این شروع جنگ دورف ها و اورک ها بود،جنگی سخت و خونین که بیشتر در نقب های عمیق زیر زمین جریان داشت, تراین بی درنگ قاصدانی را با شرح ماجرا به شمال و شرق و غرب فرستاد؛اما سه سال طول کشید تا دورف ها توانستند نیروها را بسیج کنند,مردم دورین همه سپاهیان خود را گرد آوردند و نیروهای عظیم گسیل شده از جانب خاندان های سلطنتی دیگر آباء به آنان پیوستند؛زیرا این بی احترامی در حق وارث قدیم ترین فرد نژاد دورف ها،دل ها را مالامال از خشم کرده بود,وقتی همه چیز مهیا شد،حمله آوردند و تمام استحکامات اورک ها را از گونداباد تا گلادن یک به یک تصرف کردند,هر دو طرف سفاک بودند و کشتار و اعمال سبعانه در تاریکی و روشنایی ادامه داشت,اما دورف ها از رهگذر قدرت و سلاح های بی رقیب و آتش خشمی که در دل شان شعله ور بود،پیروز از میدان بیرون آمدند و هر لانه و کنامی را در زیر کوهستان به دنبال آزوگ زیر و رو کردند, دست آخر همه اورک هایی که از مقابل آنان گریخته بودند در موریا گرد آمدند،و سپاه دورف ها در تعقیب آنها وارد آزانول بیزار شد,آزانول بیزار دره ای عظیم بود در میان بازوان کوهستان و گرد برگرد دریاچه خه لد-زارم،و از دیرباز بخشی از پادشاهی خزد-دوم محسوب می شد,وقتی دورف ها دروازه خانه ی مجلل و باستانی خود را بر روی دامنه کوه دیدند،فریادی همچون تندر سردادند که دره را درنوردید,اما سپاه عظیم خصم روی شیب های بالای سر در مواضع خود مستقر شده بود و خیل انبوه اورک ها که ازوگ آنها را برای مواقع اضطرار نگاه داشته بود،از دروازه بیرون زدند, ابتدا بخت به دورف ها پشت کرده بود،چون آن روز،روزی تیره و تار زمستانی و بی خورشید بود و اورک ها با صلابت مقاومت می کردند،و شمار آنها بر دشمنان شان می چربید و مواضع مورتفع در دست آنها بود,بدین ترتیب نبرد آزانول بیزار(یا ناندوهیریون به زبان الفی)آغاز شد،که یاد و خاطره ی آن اورک ها را به لرزه و دورف ها را به گریه می اندازد,نخستین حمله ی طلایه ی سپاه که تراین آن را رهبری می کرد،با شکست مواجه شد و تراین به اجبار به سوی بیشه ای از درختان عظیم که در آن نه چندان دور از خه لد-زارام رسته بود،عقب نشست,آنجا فره رین پسر او،و فوندین یکی از خویشاوندانش و بسیاری دیگر از پای درآمدند و تراین و تورین زخم برداشتند,{می گویند که سپر تورین شکافت و او آن را انداخت،شاخه ای را با تبر از تنه یک درخت بلوط جدا کرد و برای دفع ضربات دشمن با به کار بردن آن به جای چماق،شاخه را در دست چپ گرفت,و بدین ترتیب بود که این نام(سپر بلوط)را به او دادند,}در جای دیگر نبرد با افت و خیز و کشتار فراوان ادامه داشت،تا سرانجام مردم تپه های آهن اوضاع نبرد را تغیر دادند,سلحشوران زره پوش نائین پسر گرور که دیر هنگام و تازه نفس وارد میدان شده بودند،اورک ها را تا آستانه موریا عقب نشاندند و همچنان که با تیشه هرکه را که بر سر راه شان قرار می گرفت،از پا درمی آوردند،فریاد می زدند:«آزوگ!آزوگ!» آنگاه نائین جلوی دروازه ایستاد و با صدای بلند فریاد زد: «آزوگ!اگر داخل هستی،بیرون بیا!یا شاید بازی کردن توی دره خیلی سخت است؟»در نتیجه آزوگ پا جلو گذاشت،و او اورکی بود عظیم الجثه با سر بزرگ اهن پوش و با این حال چالاک ونیرومند,همراهش عده ی زیادی از اورک های شبیه او بیرون آمدند که جنگجویان محافظ اش بودند،و در همان حال که تازه واردان با گروه نائین درمی آمیختند، آزوگ رو به نائین کرد و گفت:«چطور شد؟باز هم یک گدای دیگر جلوی در خانه من؟باید تو را هم داغ کنم؟»این را گفت و به طرف نائین هجوم برد و آن دو با هم مصاف دادند,اما خشم،کمابیش نائین را کور کرده بود،و نیز خستگی نبرد در تن اش بود،اما آزوگ تازه نفس بود و مخوف و نیرنگ باز,نائین بلا فاصله با آخرین نیرویی که در تن داشت ضربتی هولناک را به طرف آزوگ نشانه رفت،اما اورک چابک کنار جست و لگدی به پای نائین زد،بدین ترتیب تیشه روی سنگی که ایستاده بود تکه تکه شد و نائین سکندری خورد و با صورت به زمین افتاد,آنگاه آزوگ با چرخش شمشیر ضربه ای به گردن او نواخت,یقه زره،ضربه ی تیغ را تاب آورد،اما زربه چنان سنگین بود که گردن نائین شکست و او از پای درآمد, آنگاه آزوگ خندید و سرش را بالا آورد تا فریاد پیروزی سر دهد؛اما این فریاد در گلو خفه شد,زیرا می دید که همه سپاه اورک ها توی دره هزیمت شده اند و دورف ها به این سو و آن سو می روند و دست به کشتار می زنند،و آنها که از دست دورف ها جان سالم به در برده اند،زوزه کشان به طرف جنوب می گریزند,و تقریباً تمام سربازان محافظ او کشته شده اند,برگشت و به طرف دروازه فرار کرد, یک دورف با تبر سرخ از پی او روی پله ها جست,داین پاآهنین پسر نائین بود,درست در مقابل دروازه به آزوگ رسید و او را آنجا از پا درآورد و سرش را از تن جدا کرد,این را معجزه ای عظیم تلقی کردند،زیرا در آن هنگام داین به حساب دورف ها جوانی نورسته بود,اما زندگی طولانی و نبرد های زیاد پیش روی او قرار داشت،تا آن که سر انجانم در دوران پیری،اما ایستاده و استوار،در جنگ حلقه کشته شد,با این حال می گویند او که چنین پر دل و جرأت و خشمگین بود،وقتی از دروازه پایین آمد، چهره اش چون کسی که سخت ترسیده باشد،کبود می نمود, سر انجام وقتی دورف ها در نبرد پیروز شدند،کسانی که زنده مانده بودند در آزانول بیزار گرد آمدند,سر آزوگ را برداشتند و چنته ی پول خرد را در دهان او فرو بردند و آنگاه سر را بر سر نیزه زدند,اما آن شب از جشن و سرود خوانی خبری نبود؛زیرا شمار مردگان چنان زیاد بود که ماتم دورف ها از حد درگذشته بود,می گویند فقط نیمی از افراد هنوز سر پا بودند،یا امید به زنده ماندن داشتند, با این حال صبح فردا تراین در مقابل آنان ایستاد,یکی از چشمان او کور شده بود و امیدی به بهبود آن نمی رفت و پایش بر اثر زخمی که برداشته بود،می لنگید,اما گفت:«چقدر عالی!ما در نبرد پیروز شدیم, خزد-دوم مال ماست!» اما دورف ها در جواب گفتند:«وارث دورین،ممکن است این طور باشد،اما حتی با آن چشمی که برایت باقی مانده،باید به وضوح ببینی,ما این جنگ را برای گرفتن انتقام شروع کردیم،و حالا انتقام مان را گرفتیم,اما این پیروزی شیرین نیست,اما این پیروزی است،دست های ما کوچک تر از آن است که موفق به حفظ آن شویم,» و نیز کسانی که از زمره ی مردم دورین نبودند،گفتند:«خزد-دوم خانه پدران ما نبود,اگر در اینجا امید یافتن گنج نیست،این خانه چه ارزشی برای ما دارد؟اما حال که باید هرچه زودتر به سرزمین های خود بازگردیم،راضی تر خواهیم بود,» آنگاه تراین رو به داین کرد و گفت:«اما لابد خویشاوندانم مرا ترک نخواهند کرد؟» داین گفت:«نه,تو پدر مردم مایی و ما برای تو خون داده ایم و خواهیم ماند,اما وارد خزد-دوم نخواهیم شد,تو هم وارد خزد-دوم نخواهی شد,من فقط نیم نگاهی به سایه ی آن طرف دروازه انداختم,در آن سوی سایه هنوز چیزی در انتظار توست:بلای جان دورین,دنیا باید تغیر کند و قدرتی غیر از قدرت ما پدیدار شود تا دورین بتواند دوباره پا به موریا بگذارد,» پس چنین شد که دورف ها پس از ماجرای آزانول بیزار دوباره پراکنده شدند,اما نخست به هزار جان کندن،جهازات همه ی مردگان را برداشتند تا اورک ها نتوانند آنجا اندوخته ای از صلاحو ادوات جنگی به چنگ آورند,می گویند هر دورفی که از میدان نبرد باز می گشت،زیر بار سنگین خم شده بود,آنگاه توده های هیزم گرد آوردند و اجساد خویشاوندان را سوزاندند,برای این کار درختان بسیاری را در دره انداختند،و دره از آن پس همیشه عریان ماند،و دود این آتش از لورین نیز دیده می شد,{چنین رفتاری با مردگان برای دورف ها دلخراش و بر خلاف رسم و رسوماتشان بود؛اما ساختن مقبره هایی از آن دست که معمولاً می سازند(زیرا دورف ها مردگان خود را فقط روی سنگ قرار می دهند و نه خاک)سال های سال زمان می برد پس به جای آن که خویشان شان را رها کنند که طعمه ددان و پرندگان و اورک های لاشه خوار شوند،به آتش روی آوردند,اما یاد و خاطره ی کسانی که در نبرد آزانول بیزار از پا در آمدند هنوز بسیار گرامی است،و تا به این روزگار وقتی دورفی نسبت خود را با افتخار به یکی از آنان می رساند و می گوید:«او یک دورف سوخته بود,»همین او را کفایت می کند,} وقتی آتش های مهیب به خاکستر بدل شد،متحدان به سرزمین های خود بازگشتند،و داین پا آهنین،مردم پدر خود را به تپه های آهن بازگرداند,آنگاه تراین کنار نیزه ی عظیم ایستاد و به تورین سپربلوط گفت:« برخی گمان می کنند که برای این سر بهای گزافی پرداخته اند,ما کمترین چیزی که برای آن پرداختیم، پادشاهی مان بوده است,با من بر سر سندان میروی؟یا می خواهی نان خود را از در متکبران گدایی کنی؟» تورین پاسخ داد:«بر سر سندان می روم,لااقل پتک بازو را قوی نگاه می دارد،تا روزی بتواند افزاری برنده تر به کار گیرد,» پس تراین و تورین با کسانی که از پیروان شان باقی مانده بود(و از جمله بالین و گلوین)به دون لند بازگشتند،و اندکی بعد از آنجا کوچیدند و در اریادور سرگردان شدند،تا آن که سرانجام دور از وطن،در شرق اردلوین در آن سوی لون مسکن کردند,در آن روزگار بیشتر چیزهایی که می ساختند از آهن بود، اما پس از مدتی کار و بارشان به نحوی رونق گرفت و شمارشان اندک اندک افزایش یافت,{عده ی زنانشان اندک بسیار اندک بود,دیس دختر تراین با آنها بود,وی مادر فیلی و کیلی بود که در ارد لوین به دنیا آمده بودند,تورین زن نداشت,}اما همان طور که ترور گفته بود،حلقه برای طلا ساختن طلا لازم داشت،و آنها هیچ طلا و یا فلز گران بهای دیگری در اختیار نداشتند،یا کم داشتند, از این حلقه چیز دیگری را باید در اینجا یادآور شویم,به اعتقاد دورف های سلانه دورین،این حلقه،اولین حلقه هفتگانه بود که ساخته شد؛و می گویند خود فلزکاران الف و نه سائورون آن را به شاه خزد-دوم دادند،اما تردیدی نیست که نیروی اهریمنی سائورون بر آن سایه انداخته بود،زیرا الف ها در کار ساختن حلقه های هفتگانه از یاری او بهره مند شده بودند,اما دارندگان حلقه آن را به نیایش نمی گذاشتن و از آن سخنی نمی گفتند و به ندرت حلقه را پیش از آن که در آستانه مرگ قرار گیرند به نفر بعد تسلیم می کردند،و به این ترتیب دیگران به یقین نمی دانستند که این حلقه ها به چه کسی ارزانی شده است,برخی گمان می برند که حلقه در خزد-دوم،در مقابر پنهانی پادشاهان مانه است،به شرط آن که این مقابر کشف و غارت نشده باشد؛اما در میان خویشان وارث دورین(به غلط)عقیده بر این بود که ترور هنگام بازگشت شتاب زده به خزد-دوم حلقه را در انگشت داشته است،این که بعد چه بر سر حلقه آمده بود کسی نمی دانست,در هر حال حلقه را نزد آزوگ نیافتند, دورف ها اکنون اعتقاد دارند که ممکن است ماجرا از این قرار بوده باشد که سائورون با صناعت خود دریافته است که چه کسی این حلقه،یعنی آخرین حلقه آزاد را در اختیار دارد و شوربختی نامتعارف وارثان دورین عمدتاً در نتیجه خباثت او بوده است,زیرا دورف ها اثبات کرده بودند که با این تدبیر ها رام ناشدنی هستند,تنها تاثیری که این حلقه بر روی آنها می گذاشت تشدید طمع به طلا و اشیاء گران بها بود،چندان که در صورت فقدان اینها،تمام چیز های نیک به نظرشان بیهوده می نمود و دلشان مملو از خشم،و تمایل به انتقام جویی از تمام کسانی می شود که آنان را از این چیز ها محروم ساخته بودند,اما از همان ابتدا جنم شان به گونه ای بود که به شکلی راسخ در برابر هر گونه سیطره ای مقاومت می کردند و اگر چه ممکن بود کشته شوند یا در هم بشکنند،هیچ گاه به حد سایه هایی که مطیع اراده دیگری باشند تنزل نمی کنند؛و درست به همین دلیل زندگانی شان تحت تاثیر هیچ حلقه ای قرار نمی گرفت،و طول عمرشان به سبب آن بلندتر یا کوتاه تر نمی شد,از این رو سائورون کینه ی مالکان حلقه را به دل گرفته بود و می خواست این مالکیت را از آنان سلب کند, به همین دلیل شاید تا اندازه ای در نتیجه پلیدی حلقه بود که تراین پس از چند سال بی قرار و ناخشنود شد,شهوت طلا ضمیرش را به خود مشغول کرده بود,سر انجام وقتی که دیگر در برابر این شهوت تاب مقاومت نداشت،فکر و ذکرش متوجه اره بور گشت،و تصمیم گرفت که به آنجا باز گردد,از آنچه در دل داشت سخنی با تورین نگفت؛اما همراه بالین و دوالین و تنی چند،مردمش را وداع گفت و به راه افتاد, از آنچه پس از آن بر سر تراین آمد اطلاعات اندکی در دست است,گویا پس از آن که پا به بیابان گذاشت در دام قاصدان سائورون گرفتار آمد,گرگ ها تعقیبش کردند و اورک ها بر سر راهش به کمین نشستند و پرندگان پلید بر سر راهش سایه انداختند،و او برای رفتن به شمال هرچه بر تقلای خود افزود،بخت بیشتر از او روی برگرداند,شبی تاریک،به همراه یارانش در سرزمین های آن سوی آندوین سرگردان بودند و بارانی شوم وادارشان کرده بود که در زیر رخبام سیاه بیشه پناه بگیرند,یاران اش صبح دیدند که او از جایی که اتراق کرده اند رفته است،و به عبث صدایش زدند,چندین و چند روز دنبالش گشتند،تا آن که سر انجام امیدشان به یاس گرائید و از آنجا به راه افتادند و نزد تورین برگشتند,مدت ها بعد معلوم شد که تراین را زنده به اسارت گرفته و به دخمه های دول گولدور برده اند,در دول گولدور حلقه را با شکنجه از تراین گرفتند و او دست آخر همانجا جان سپرد, بدین ترتیب تورین سپر بلوط وارث دورین گشت،اما وارثی دست از امید شسته,وی هنگام گم شدن تراین نود و پنج ساله بود،دورفی بزرگ با قیافه و ظاهری متکبر؛اما ظاهراً از ماندن در اریادور خشنود می نمود,وی زمانی دراز کوشید و به داد و ستد پرداخت و در حد توان خود ثروت و مکنتی به دست آورد؛و جمعیت مردمانش با پیوستن مردم آواره ی دورین که خبر اقامت او را در غرب شنیده و نزد او آمده بودند فزونی گرفت,اکنون صاحب تالارهای زیبا و اندوخته ی اموال در کوهستان بودند،و اگر چه روزگارشان چندان توأم با سختی و تنگنا نمی گذشت در ترانه ها مدام از بازگشت به تنها کوه در آن دورها سخن می گفتند, سال ها به دراز کشید,خاکستر گرم در دل تورین با فکر کردن به سمتی که بر خاندان او رفته بود و میراث انتقام گرفتن از اژدها اندک اندک شعله ور شد,همچنان که صدای پتک بزرگ او در کوره اش طنین انداز می شد به ادوات جنگ و لشکرها و هم پیمان ها می اندیشیدند؛اما لشکرها نابود شده و پیمان ها گسسته و شمار تبرهای مردمش کاستی گرفته بود؛و خشمی بزرگ آنگاه که آهن تفتیده را بر روی سندان می کوفت بی آن که روزنه امیدی داشته باشد،در دل او شعله می کشید, اما سرانجام ملاقاتی اتفاقی میان گندالف و تورین،سرنوشت خاندان دورین را یکسره تغیر داد،و فرجامی دیرگونه و استثنایی را برای او رقم زد,روزی{25مارس2941}تورین هنگام بازگشت از سفر شرق،سر راه شب را در مهمانخانه بری گذراند,دست برقضا گندالف نیز آنجا بود,قصد دیدار از شایر را داشت و بیست سالی می شد که به شایر نرفته بود,خسته بود و می خواست چند صباحی آنجا بیاساید, در میان دغدغه های فراوان،اوضاع خطرناک شمال فکر او را سخت به خود مشغول کرده بود؛چون او از پیش می دانست که سائورون فکر جنگ را در سر می پروراند و قصد دارد به محض آن که قدرت کافی به دست آورد،به ریوندل حمله کند,اما برای مقاومت در برابر هر گونه اقدام شرق برای تصرف مجدد آنگمار و گذرگاه های شمال کوهستان،اکنون فقط دورف های تپه های آهن باقی مانده بودند,و در آن سوی تپه های آهن برهوت اژدها قرار گرفته بود,سائورون می توانست از اژدها در جهت مقاصد خود استفاده کند و از آن نتیجه ای هولناک به دست آورد,پس چگونه می شد ترتیب کار آسماگ را داد؟ گاندالف نشست و در بهر این فکر فرو رفته بود که تورین در برابرش ایستاد و گفت:«ارباب گندالف،من شما را فقط از چهره می شناختم ولی حالا باید خوشحال باشم که افتخار صحبت با جنابعالی نصیب ام شده,چون این اواخر مدام به فکر شما بودم،انگار که به من وحی شده باشد که دنبال تان بگردم,راستش اگر می دانستم کجا دنبال تان بگردم,این کار را زود می کردم,» گندالف مات و متحیر به او نگاه کرد,گفت:«خیلی عجیب است،تورین سپربلوط,چون من هم در فکر تو بودم؛و اگر چه دارم به شایر می روم،قصد داشتم که ای بسا از آنجا سری هم به تالارهای شما بزنم,» تورین گفت:«اگر مایل اید که این نام را به آنجا بدهید؛چه می توانم بگویم,فقط منزلی فقیرانه در تبعید است,اما اگر بیایید،قدمتان روی چشم,می گویند که شما دانا هستید و بیشتر از هر کس دیگری از اوضاح و احوال دنیا خبر دارید؛و من خیلی فکر ها در سر دارم و خوشحال می شوم که از مشاوره ی شما بهره مند شوم,» گندالف گفت:«خواهم آمد؛چون تصور می کنم که لااقل نگرانی واحدی در هردومان را آزار می دهد, اژدهای اره بور فکر و ذکرم را به خود مشغول کرده است،و تصور نمی کنم که نوه ی ترور هم او را فراموش کرده باشد,»از نتیجه ی این ملاقات در جای دیگری سخن گفته ایم:از نقشه عجیبی که گندالف برای کمک به تورین طرح کرده بود،و این که چگونه تورین و همراهانش از شایر به قصد یافتن تنها کوه عازم شدند و این که صفر به نتایجی عظیم و پیش بینی نشده منتهی شد,در اینجا فقط نکاتی را یاد آور می شویم که مستقیماً به مردم تورین ارتباط دارد, اژدها به دست بارد اهل ازگاروت کشته شد،اما نبردی در دیل به وقوع پیوست,زیرا اورک ها وقتی خبر بازگشت دورف ها را شنیدند،به اره بور سرازیر شدند؛و بولگ پسر همان آزوگ که داین در جوانی کشته بود،رهبری آنها را برعهده داشت,در همان نخستین نبرد دیل،تورین سپربلوط زخمی مهلک برداشت؛و درگذشت و او را در مقبره ای در زیر کوه قرار دادند و گوهر آرکن را روی سینه اش نهادند,فیلی و کیلی خواهرزادگان او نیز از پای درآمدند,اما داین پا آهنین عموزاده ی تورین که از تپه های آهن به یاری اش آمده بود و نیز وارث برحق او شمرده می شد،از نو احیاء شد,داین پادشاهی بزرگ و خردمند از آب در آمد،و کار دورف ها در روزگار او رونق گرفت و آنان از نو صاحب قدرت شدند, در اواخر تابستان همان سال(2941)گندالف حرف خود را برخلاف میل سارومان برای حمله به دول گولدور در شورای سپید به کرسی نشاند،و سائورون عقب نشینی کرد و راه موردور را در پیش گرفت تا به گمان خود در آنجا از شر همه ی دشمنان در امان باشد,بدین ترتیب وقتی جنگ آغاز شد حمله ی اصلی متوجه جنوب گشتب گشت؛ولی با وجود این اگر شاه داین و شاه براند در مقابل سائورون نایستاده بودند،دست راست بسیار بلند او مصیبت های فراوان در شمال به وجود می آورد,گندالف به فرودو و گیملی هنگامی که برای مدتی کوتاه در میناس تی ریت اقامت کرده بودند همین را گفت,زمان زیادی از رسیدن خبر حوادثی که در دوردست ها به وقوع پیوسته بود به گوندور نمی گذشت, گندالف گفت:«هلاکت دورین بسیار موجب اندوه من شد،و حال می شنویم که وقتی ما اینجا مشغول جنگ بودیم،داین هم در نبرد دیل از پای درآمده است,این حادثه را ضایعه ای بزرگ تلقی می کردم اگر جای تعجب داشت که علی رغم سن و سال زیادش توانست تبر خود را با همان صلابت که می گویند به کار برد و به بالای سر جنازه شاه براند مقابل دروازه اره بور ایستاد،تا آن که تاریکی او را دربود,» «با این حال وقایع می توانست به گونه ای دیگر رقم بخورد و بسیار بدتر,هنگامی که به نبرد بزرگ پله نور می اندیشید،نبرد های دیل را فراموش می کند و تهور مردم دورین را,در نظر داشته باشید که چه اتفاق ها نمی افتد:آتش اژدها و شمشیرهای سفاک در اریابور،و شب در ریوندل,در این صورت از شهبانو در گوندور خبری نمی بود,آنگاه باید انتظار می داشتیم که پس از پیروزی در اینجا،به ویرانه ها و خاکستر بازگردیم,اما از همه این ها اجتناب شده است-چرا که من یک شب تورین سپربلوط را در آستانه بهار در بیری دیدم,ملاقاتی که ما آن را در سرزمین میانه تصادفی می خوانیم,» دایس دختر تراین دوم بود,او تنا زن دورف است که نامش در این تواریخ ثبت شده,از زبان گیملی نقل شده است،احتمالاً کمتر از یک سوم کل جمعیت,زنان به ندرت از خانه بیرون می آیند،مگر هنگامی که ضرورتی بزرگ پیش آید,اگر مجبور به سفر شوند،صدا و ظاهر و جامه ی آنها چندان شبیه مردان دورف است که چشم و گوش دیگر مردمان نمی تواند تمایزی میان زن و مرد قائل شود,همین امر به این عقیده ی بلاهت آمیز در میان آدم ها دامن زده است که دورف زن وجود ندارد،و دورف ها از سنگ به عمل می آیند, به سبب شمار اندک زنان در میان دورف هاست که جمعیت شان به کندی افزایش می یابد و هنگامی که مسکنی امن ندارند،نسل شان در خطر انقراض قرار می گیرد,زیرا دورف ها در طول عمر تنها یک بار زناشویی می کنند و در تمام امور مربوط به زناشویی متعصب اند,شمار مردان دورفی که ازدواج می کنند در عمل کمتر از یک سوم است,زیرا همه زنان شوهر نمی کنند:برخی تمایل به شوهر کردن ندارند؛ و برخی دل به کسی می بندند که ازدواج با او میسر نمی شود و از این رو با کس دیگری ازدواج نمی کنند,اما مردان:بسیاری از آنان نیز چنان شیفته ی کار و صنعت خویش هستند که میلی به ازدواج ندارند, گیملی پسر گلوین بسیار مشهور است،چون او یکی از نُه راهیان بود که همراه حلقه رهسپار شد؛و در سرتاسر طول جنگ در معیت شاه اله سار باقی ماند,به سبب دوستی عمیقی که میان گیملی و لگولاس، پسر شاه تراندویل پدید آمد و نیز حرمتی که به بانو گالادریل می گذاشت،او را یاور الف لقب دادند, گیملی پس از سقوط سائورون گروهی از دورف های اره بور راهمراه خودبه جنوب آورد،و فرمانروای غارهای درخشان گشت,او و مردم اش کارهای بزرگی در گوندور و روهان به انجام رساندند,برای میناس تی ریت دروازه ای از میتریل و پولاد ساختند تا جایگزین دروازه ای شود که به دست شاه جادو پیشه ویران گشته بود,لگولاس دوست او،الف های بیشه را با خود به جنوب آورد و آنان در ایتیلین ساکن شدند،و آنجا بار دیگر زیباترین سرزمین در میان همه ی سرزمین های غربی شد, اما پس از جان سپردن شاه اله سار،سرانجام لگولاس از آرزوی قلبی خود پیروی کرد و راه دریا را در پیش گرفت, «آنچه در پی می آید یکی از آخرین یادداشت های کتاب سرخ است,» «شنیده ایم که می گویند لگولاس،گیملی پسرگلوین را به سبب دوستی عمیقی که مابین آن دو برقرار بود، یعنی عمیق ترین دوستی ها میان الف ها و دورف ها تا به کنون،همراه خود برد,اگر این سخن راست باشد،به راستی واقعه ای عجیب است:با این که یک دورف به خاطر دوستی مایل به ترک سرزمین میانه شود،یا این که الدار او را بپذیرد،و یا فرمانروایان غرب اجازه ی این عزیمت را صادر کنند,اما نقل است که گیملی بدین سبب سرزمین میانه را ترک گفت که آرزوی دیدار دوباره ی زیبایی گالادریل بود؛و شاید گالادریل که از بزرگان الدار به شمار می آید،این امتیاز را برای او کسب کرده باشد, سخنی بیش از این نمی توان گفت,» ,

نویسنده:امین شرافتی نیا

ماهنامه شماره 6) خاندان ائورل II

بازدید: 191

می پسندم 0 نمی پسندم 0

این مطلب در تاریخ: جمعه 30 بهمن 1393 ساعت: 23:44 منتشر شده است
برچسب ها : ائورل جوان فرمانروای آدم های ائوتئود بود,آن سرزمین نزدیک سرچشمه های آندوین قرار داشت،میان دورترین رشته کوه های مه آلود و شمالی ترین بخش های سیاه بیشه,ائوتئود در روزگار شاه آرنیل دوم از زمین های کارراک و گالادن واقع در دره های آندوین به آن نواحی کوچیده،و با بئورنینگ های(مردم بئورن)و آدم های کناره ی غربی جنگل از یک اصل و ریشه بودند,پدران ائورل بر این ادعا بودند که اصل و نسبشان به شاهان رووانیون می رسد که قلمرو آنها در ورای سیاه بیشه و در برابر تهاجم ارابه سواران قرار داشت،و بدین ترتیب خود را از خویشان شاهان گوندور به شمار می آورند که تبارشان به الداکار می رسید,به دشت ها علاقه ای وافر داشتند و به اسب و سوارکاری عشق می ورزیدند،اما در آن روزگار مردم بسیاری در دره های قرون وسطای آندوین می زیستند،و افزون بر آن سایه دول گولدور مدام در حال افزایش بود؛از این رو هنگامی که خبر برافتادن شاه جادوپیشه به ایشان رسید،برای به دست آوردن فزای بیشتر راه شمال را در پیش گرفتند و بقایای مردم انگمار را از جانب شرقی کوهستان بیرون راندند,اما در روزگار لئود پدر ائورل اندک اندک به مردمانی پرشمار بدل شدند بار دیگر در سرزمین مادری خود در تنگنا و عسرت قرار گرفتند, در دو هزارو پانصد و دهمین سال دوران سوم خطر جدیدی گوندور را تهدید کرد,لشکری بزرگ از مردمان وحشی شمال غربی،رووانیون را در نوردید و زمین های سوخته را پشت سر گذاشت،و با استفاده از کلک از عرض آندوین گذشت,در همان زمان از روی تصادف یا طرحی معین،اورک ها(که در آن هنگام،پیش از جنگ با دورف ها سخت نیرومند بودند)از کوهستان یورش آوردند و کاله ناردون را متصرف شدند و کیریون،کارگزار گوندور از شمال طلب یاری کرد؛چرا که دوستی دیرینه ای میان مردمان دره ی آندوین و مردم گوندور برقرار بود,اما مردم دره رودخانه اکنون اندک شمار و متفرق بودند،و از جانب آنان کمکی شایسته و سریع به گوندور نمی رسید,سرانجام خبر نیاز گوندور به ائورل رسید و اگر چه به نظر می رسید که دیر باشد،با سپاهی بزرگ از سواران به راه افتاد, و بدین ترتیب اواین چنین به نبرد دشت کلبرانت رسید،و این نام دشتی سرسبز بود واقع درمیان سیلورلود و لیم لایت,سپاه شمال گوندور آن جا در معرض تهدید قرار داشت,در وُلد شکست خورده بودند و راه شان به جنوب قطع شده بود و به اجبار از لیم لایت گذشته بودند که اورک ها یورش آوردند و آنان را به سوی آندوین راندند,همه امید ها از دست رفته بود که سواران،غیرمنتظره از شمال رسیدند به عقبه ی سپاه دشمن زدند,آن گاه اوضاع نبرد به کلی برگشت و دشمن با تلفات فراوان به آن سوی لیم لایت رانده شد,ائورل سوارانش را به تعقیب دشمن واداشت و رعب و وحشتی که پیشاپیش سواران شمال حرکت می کردند،چنان عظیم بود که متجاوزان به ولد نیز سرآسیمه شدند،و سواران در دشت های کاله ناردون به تعقیب آنها پرداختند, شمار مردم آن ناحیه پس از شیوع طائون رو به کاهش گذاشته بود و بیشتر باقی ماندگان به دست شرقی های وحشی قتل عام شده بودند,از این رو کیریون به جای پاداش کمکی که از جانب ائورل رسیده بود، کاله ناردون،سرزمین واقع در میان آندوین و ایزن را به او بخشید؛و مردم ائورل زنان و کودکان و اموال خویش را از شمال به آنجا آوردند و در آن سرزمین ساکن شدند,و نام جدید سرزمین چابک سواران را بر آن نهادند و خود را ائورلینگاس نامیدند؛اما سرزمین فوق را در گوندور،روهان می نامند و مردم آن را روهیریم،که معنی آن ساحبان اسبان(میرآخوران)است,بدین ترتیب نخستین شاه سرزمین چابک سواران ائورل بود و او تپه ای سبز را در پای کوهستان سپید که مرز جنوبی آن سرزمین بود،به عنوان سکونت گاه انتخاب کرد,پس از آن روهیریم ها به عنوان مردمانی آزاد تحت فرمانروایی پادشاهان و قوانین خود،اما در پیندی تنگاتنگ با گوندور،در آنجا زیستند, نام فرمانروایان و سلحشوران بسیار و زنان زیبا و متهور در ترانه های روهان ثبت گشته که هنوز یاد آور شمال است,می گویند فرومگار نام رئیس قبیله ای است که مردم اش را به ائوتئود راهنمایی کرد,نقل است فرام نام پسر اوست که اسکاتا،اژدهای بزرگ ارد میترین را کشت،و این سرزمین آن پس از جور ثعبان های دراز روی آرامش به خود دید,بدین ترتیب فرام صاحب ثروتی عظیم گشت،اما با دورف ها که خواستار گنجینه ی اژدها بودند رابط خصمانه داشت,فرام حتی پشیزی از آن گنجینه را با دورف ها تسلیم نکرد و در عوض دندان های اسکاتا را که با آن گردنبندی ساخته بودند نزد ایشان فستاد و گفت:گنجینه های شما را توان رقابت با جواهراتی از این دست نیست،چرا که دشوار به دست می آیند,برخی می گویند که دورف ها فرام را به سبب این اهانت به قتل رساندند,هیچ گاه دوستی عمیقی میان ائوتئود و دورف ها برقرار نبود, لئود نام پدر ائورل بود,رام کننده ی اسب های وحشی بود؛و در آن روزگار از این اسب ها در آن سرزمین بسیار یافت می شد,لئود کره ای سپید را به دام انداخت و طولی نکشید که این کره به اسبی تنومند و زیبا و مغرور بدل گشت,هیچ کس از عهده ی رام کردن این اسب برنمی آمد,هنگامی که لئود به خود جرأت داد و بر پشت اسب نشست،اسب رمید و او را با خود برد و سرانجام بر زمین انداخت و سر لئود به سنگ اصابت کرد و بدین ترتیب درگذشت,در آن هنگام لئود چهل و دو ساله و پسرش جوانی شانزده ساله بود, ائورل سوگند خورد که انتقام پدر را بستاند,زمانی دراز به دنبال اسب گشت و سرانجام او را از دور دید؛ همراهان ائورل انتظار داشتند که او خود را به تیررس اسب برساند و او را بکشد,اما وقتی نزدیک شدند،ائورل خود را از خانه زیرین بالا کشید و بانگ زد:«بدین سو بیا،ای بلای جان مردان و نامی جدید بگیر!»در کمال تعجب دیدند که اسب نگاهی به ائورل انداخت و پیش آمد و در برابر او ایستاد،و ائورل گفت:«فلاروف ات می نامم,آزاد بودن را دوست می داشتی،و من از این رو تو را سرزنش نمی کنم و اکنون باید تا پایان عمر خون بهایی سنگین برای آزادی ات بپردازی,» آنگاه ائورل بر پشت اسب نشست و فلاروف تسلیم شد؛و ائورل بی دهنی و لگام به سوی خانه راند؛و پس از آن نیز همیشه به همین سبک وسیاق از او سواری می گرفت,اسب زبان آدمیزادگان را می دانست،اما اجازه نمی داد که هیچ آدمیزادی جز ائورل بر او سوار شود,ائورل سوار بر فلاروف بود که به دشت کلبرانت آمد؛زیرا معلوم گشت که این اسب همچون آدمیزادگان از عمری طولانی برخوردار است,این اسبان میراس نام داشتند که تا به روزگار شدوفکس به هیچ کس مگر پادشاهان سرزمین روهان و یا پسران آنها سواری نمی دادند,آدم ها می گویند بما(همان که الدار او را اورومه می نامند)کره ی این اسبان را از غرب دریا بدینجا آورده است, از شاهان سرزمین چابک سواران،از ائورل تا تئودن،بیش از همه از هلم پتک مشت سخت گفته اند,وی مردی عبوس و بسیار نیرومند بود,در همان روزگار مردی بود فرکا نام،که خود را از تبار شاه فری واین می دانست،هرچند که به قول مردمان بیشتر اصل و نسبی دون لندی داشت و موهای سر او سیاه بود,فرکا ثروت ثروت و قدرتی عظیم به هم زد و در هر دو سوی رود آدورن{این رود از غرب ارد نیمراس به سوی ایزن جاری می شود,}زمین های فراوان داشت,وی نزدیک به سرمنشاء رود استحکاماتی برای خود ترتیب داد و چندان که باید و شاید در برابر شاه فرمانبردار نبود,هلم به او بدگمان بود،اما وی را برای رایزنی نزد خود فرا می خواند؛و فرکا هرگاه مایل بود در این جلسات حضور می یافت, فرکا یک روز با سواران بسیار به این جلسات آمد،و از هلم خواست که دست دخترش را در دست پسر او وولف بگذارد,اما هلم گفت:«تو از آخرین بار که اینجا بودی بزرگ تر شده ای ولی این بزرگ شدن بیشتر مربوط به پیه شکم توست,»و مردان به این سخن خندیدن،زیرا،فرکا شکمی فربه داشت, آنگاه فرکا خشمگین شد و شاه را دشنام داد و سرانجام چنین گفت:«پادشاه پیری که عصای تقدیمی را نمی پذیرد ممکن است از پا بیفتد,»هلم در پاسخ گفت:«خویشتن دار باش!ازدواج پسر تو امری کوچک و پیش پا افتاده است,بگذار هلم و فرکا این موضوع را بعد میان خود حل و فصل کنند,وظیفه ی شاه و شورای او رسیدگی به موضوعات روز است,» وقتی اجلاس به پایان رسید،هلم ازجا برخواست و دست بزرگش را برشانه فرکا نهاد و گفت:«شاه ماذون نیست که در خانه خود نزاع به پا کند،اما دست مردمان در بیرون بازتر است؛»و فرکا پیشاپیش خود را از ادوراس بیرون آورد و به دشت برد,خطاب به مردان فرکا که پیش آمدند گفت:«کنار بمانید!ما را شاهدی نیاز نیست,قصد داریم در خلوت موضوعی را میان خود حل و فصل کنیم,برویم و با مردان من مشغول گفت و گو شوید!»و آنان نگریستند و شمار انراد شاه را بیشتر دیدند و عقب کشیدند, شاه گفت:«ای دون لند اکنون هلم را تنها و بی سلاح برای درآویختن در برابر خود می یابی,اما تو پیش از این سخن بسیار گفته ای و اینک نوبت من است که سخن بگویم,فرکا،بلاهت تو همراه با شکمت بزرگ تر شده,تو از عصا حرف می زنی!اگر هلم عصای کج و کوله ای را که به سویش پرت می کنند خوش نداشته باشد،آن را می شکند,اینچنین!»و این را گفت و با مشت چنان ضربتی به فرکا زد که او از هوش رفت و اندکی بعد درگذشت, آنگاه هلم پسر فرکا و خویشان نزدیک او را دشمنان شاه خواند؛و آنها راه گریز در پیش گرفتند چرا که هلم بی درنگ سپاه سواره بزرگی را به مرزهای غربی گسیل کرده بود, چهار سال بعد(2785)روهان با مشکلاتی عظیم دست به گریبان بود و امکان ارسال کمک از جانب گوندور وجود نداشت،زیرا سه ناوگان بزرگ از دزدان دریا به گوندور حمله آورده بودند و سرتاسر سواحل آن سرزمین درگیر جنگ بود,در همین زمان روهان بار دیگر از جانب شرق مورد تهاجم قرار گرفت،و دون لندی ها فرست را غنیمت شمردند و از بالای ایزن و پایین ایزنگارد به روهان حمله آوردند,طولی نکشید که معلوم شد وولف رهبری مهاجمان را بر عهده دارد,نیروی عظیم در اختیار داشت،و با دشمنان گوندور که در مصب رودهای لف نویی و ایزن در ساحل پیاده شده بودند،پیوند اتحاد بسته بودند, روهیریم ها شکست خوردند و سرزمینشان به تصرف درآمد,و کسانی که از مهلکه و اسارت جان سالم به در بردند،به دره های کوهستانی گریختند,هلم با تلفات فراوان از گذرگاه ایزن عقب نشست و در شاخ آواز و فرکند پشت آن(که پس از آن گودی هلم نامیده شد)پناه گرفت,سپاه او در آنجا به محاصره در آمد, وولف ادوراس را متصرف شد و در مدوسلد اقامت گزید و خود را شاه خواند,هم آنجا بود که هالت، پسر هلم آخرین مدافع مدوسلد در برابر دروازه از پای در آمد, اندکی پس از این وقایع،زمستان طولانی از راه رسید و روهان نزدیک به پنج ماه در زیر برف مدفون گشت(از نوامبر تا مارس9-2758),روهیریم ها و نیز دشمنان شان از سرما،و از قحطی که بسیار بیشتر به درازا کشید،متحمل لطمات فراوان شدند,در گودی هلم سپاهیان پس از یول(جشن سال نو)با گرسنگی دست به گریبان بودند؛و از سر نومیدی بر خلاف اندرز شاه،به رهبری هاما پسر کهتر او برای شبیه خون و یورش از گودی بیرون آمدند،و در میان برف گم شدند,هلم از قحطی اندوه درنده خو و نزار گشته بود؛و هول و هراسی که ازاو بر دل دشمنان می افتاد به تنهایی از هول و هراس مردان بسیار که در کار دفاع از ارگ شاخ آواز بودند،بیشتر بود,سپید پوش،یکه و تنها بیرون می رفت و همچون ترول ها سرزمین های برفی،به اردوگاه دشمنان می زد و با دست خود شمار زیادی از آنان را می کشت,مردم بر این باور بودند که اگر چه او هیچ سلاحی با خود ندارد،هیچ سلاحی بر او کارگر نمی افتد, لون لندی ها می گفتند که اگر او هیچ خوراکی نیابد،گوشت انسان می خورد,این افسانه مدت ها در دون لند بر سر زبان ها بود,هلم شاخ بزرگی داشت،به زودی معلوم شد که او هرگاه قصد شبیه خون زدن به دشمنان را دارد،پیش از عزیمت در این شاخ می دمد و نفیر آن دو گودی طنین افکن می شود؛و آنگاه هول و هراسی چنان عظیم بر دل دشمنان می افتاد که آنها به جای گردآمدن و اسیر کردن و یا کشتن او، به پایین تنگه می گریزند, یک شب مردان صدای نفیر شاخ را شنیدند اما هلم بازنگشت,صبح هنگام،پرتوی خورشید پدیدار شد،و این اولین پرتو پس از روز های طولانی بود،و مردان پرهیبت سپیدی را دیدند که بی حرکت و تنها روی سد ایستاده بود و هیچ یک از دون لندی ها جرأت نزدیک شدن به او را نداشت,آنک هلم آنجا ایستاده بود، بی حرکت همچون سنگ،با پاهای استوار,باز مردان می گفتند که نفیر شاخ گاه و بی گاه در گودی به گوش می رسید و شبح هلم در میان دشمنان روهان می گشت و آنها را از هول و هراس می کشت, اندک زمانی گذشت و زمستان از حد افتاد,سپس فری لاو،پسر هیلد،خواهر هلم از دون هارو که بسیاری به آنجا گریخته بودند،پایین آمد؛و با گروه کوچکی از مردان از جان گذشته،وولف را در مدوسلد غافلگیر کرد و کشت،و ادوراس را باز پس گرفت,سیل های عظیمی بعد از برف و یخبندان به راه افتاد و دره انت واش به باتلاقی گسترده تبدیل گشت,مهاجمان شرقی نابود و یا عقب رانده شدند؛و سرانجام کمک از جانب گوندور،هم از جاده های شرق و هم غرب کوهستان به روهان رسید,پیش از پایان سال(2759) دون لندی ها حتی از ایزنگارد بیرون رانده شدند؛و فری لاو پادشاه شد, پیکر هلم را از شاخ آواز به آنجا آوردند و در پشته نهم به خاک سپردند,از آن پس که سیمبلمینه سپید به انبوهی آنجا رست،چنین می نمود که پشته،برف پوش شده است,پس از درگذشت فری لاو سلسله جدیدی از پشته ها آغاز شد, شمار روهیریم ها بر اثر قحطی , از دست رفتن رمه ها و اسبان سخت رو به کاهش گذاشته بود؛و جای شکر بود که تا سالیان سال هیچ خطر عمده ای آنان را تهدید نکرد،زیرا تا به عهد شاه فولک واین قدرت و توان پیشین خود را باز نیافتند, هنگام تاجگذاری فری لاو بود که سارومان ظهور کرد و با هدایا و زبانی که تملق تهور روهیریم ها را می گفت،به آنجا آمد,همگان مقدم این میهمان را گرامی داشتند,اندکی پس از آن سارومان در ایزنگارد رحل اقامت افکند,اجازه این اقامت را برن،کارگزار گوندور صادر کرده بود،زیرا،گوندور ایزنگارد را یکی از استحکامات قلمرو خود می پنداشت و نه بخشی از روهان,همچنین برن کلید داری اورتانگ را به سارومان واگذاشت,برج اورتانگ برجی بود که هیچ خصمی یاری آسیب زدن و ورود به آن را نداشت, به این ترتیب سارومان اندک اندک رفتار فرمانروایان را در پیش گرفت؛او نخست ایزنگارد را به نیابت از جانب کارگزار و متولی برج در اختیار گرفت,با این حال فری لاو همچون برن از ترتیب امور و از این که می دانست ایزنگارد در دست دوستی قدرتمند قرار گرفته است،خشنود بود,سارومان زمانی دراز رفتاری دوستانه پیش کرد و شاید ابتدا در نیات خود صادق بود,هرچه بعد ها کمتر کسی تردید داشت که سارومان برای به دست آوردن سنگی که هنوز آنجا بود و نیز با قصد بنیان نهادن قدرت اش به آنجا رفته است,وی یقینن پس از آخرین شورای سپید(2953)اغراضی پلید،اما پنهانی نسبت به روهان داشت, سارومان بعدها ایزنگارد را از آن خود ساخت و آنجا را اندک اندک گویی برای هم چشمی با باراد-دور به حصنی حصین و مخوف بدل ساخت,وی سپس دوستان و خادمان خود را از میان تمام کسانی که از گوندور و روهان متنفر بودند خواه آدمیزاد و خواه موجوداتی بسیار پلیدتر در آنجا گرد آورد, شاه سرزمین چابک سواران سلسله نخست سال{سالها بر اساس تقویم گوندور(دوران سوم)ارائه شده است,تواریخ ثبت شده در حاشیه صفحه مربوط به سال تولد و مرگ پادشاهان می باشد} 2545-2485؛ 1-ائورل جوان,وی را از این رو چنین می نامند که در جوانی جانشین پدر گشت و تا به آخر روزگار خود زردموی و گلگون چهره باقی ماند,اما عمر او به سبب حمله مجدد شرقی ها کوتاه شد,ائورل در نبرد ولد از پای در آمد و نخستین پشته رابرای او برآوردند،فلاروف را نیز همراه او در همان پشته به خاک سپردند, 2570-2512؛ 2-برگو,او دشمن را از ولد و روهان بیرون راند و روهان سالهای سال از شر حمله دشمنان در امان ماند,درسال2569بنای تالار عظیم مدوسلد را به پایان رساند,در جشن بزرگداشت این واقعه پسر او بالدور سوگند یاد کرد که(جاده های مردگان)را در پیش گیرد، و هیچ گاه بازنگشت برگو در ماتم این حادثه سال بعد درگذشت, 2645-2544؛ 3-الدور پیر,وی دومین پسر برگو بود,دلیل اشتهارش به لقب پیر این بود که تاسنین کهولت زیست و به مدت75سال سلطنت کرد,در عهد او کار روهیریم ها رونق گرفت و آنان آخرین بقایای مردم دون لند را که هنوز در شرق ایزنگارد می زیستند،از سرزمین خود بیرون راندند،یا مطیع و منقاد خود ساختند,دره های هارو و دیگر دره های کوهستانی در عهد او مسکونی گشت,از سه پادشاه بعدی روایت های اندکی به جا مانده است،زیرا روهان در عهد آنان از صلح و رفاه برخوردار بود, 2659-2570؛ 4-فریا,پسر ارشد،اما چهارمین فرزند الدور؛وی هنگامی به پادشاهی رسید که پیر شده بود, 2680-2594؛ 5-فری واین, 2699-2619؛ 6-گلدوین, 2718-2644؛ 7-دئور,در روزگار او دون لندی ها غالباً از ایزن به روهان شبیه خون می زدند,درسال 2710حصار متروک ایزنگارد را متصرف شدند و روهان از عهده ی بیرون راندن آنان برنیامد, 2741-2688؛ 8-گرام, 2759-2691؛ 9-هلم پتک مشت, در اواخردوران سلطنت اوروهان درنتیجه تجاوز بیگانگان و زمستان طولانی دچار لطمات فراوان شد,هلم و پسرانش هال و هاما از میان رفتند,فری لاو و خواهر زادهی هاما به سلطنت رسید, سلسله دوم 2798-2726؛ 10-فری لاو و پسر هیلده,در عهد او سارومان به ایزنگارد آمد و در آن هنگام دون لندی ها از ایزنگارد بیرون رانده شده بودند,روهیریم ها نخست از دوستی او در روزگار عسرت و ضعف که از پی آمد،بهره مند شدند, 2842-2752؛ 11-بریتا,مردمش او را لۀوفا مینامند،چه همگان او را دوست داشتند؛ وی دست و دلباز و یاری گر نیازمندان بود,در عهد او جنگی با اورک ها به وقوع پیوست،اورک هیی که از شمال رانده شده بودند ودر کوه های سپید پناه گاهی می جستند,هنگام درگذشت او تصور می شد همه اورک ها کشته شده بودن؛اما چنین نبود, 2851-2780؛ 12-والدا,وی تنها به مدت نه سال سلطنت کرد,والدا با گروهی ازهمراهانش هنگام عبور از جاده های کوهستانی دون هارو در کمین اورک ها گرفتار آمد و کشته شد, 2864-2804؛ 13-فولکا,وی شکارچی بزگی بود،اما عهد کرده بود تا هنگامی اورکی در روهان باقی مانده است،به شکار جانوران وحشی نپردازد,وقتی آخرین اورک را یافت و نابود کرد،راهی شکار خرس بزرگ تپه اورک هالت واقع در بیشه فیراین شد,فولکا خرس را کشت،اما خود بر اثر زخم دندان خرس درگذشت, 2903-2830؛ 14-فولک واین,وقتی به سلطنت رسید،روهیریم ها نیروی خود را بازیافته بودند,وی مرزهای غربی(واقع در میان آدورن وایزن)را که به اشغال دون لندی ها در آمده بود،از نو متصرف شد,روهان در روزگار سختی کمک زیادی از جانب گوندور دریافت کرده بود,از این رو شاه هنگامی که شنید هارادریم ها با سپاهی عظیم گوندور را مورد تاخت و تاز قرار داده اند،گروهی بزرگ از سپاهیانش را به یاری کارگزار فرستاد,وی دوست می داشت که رهبری سپاهیان را برعهده بگیرد،اما منصرف شد،و پسران توامانش فولکرد و فاسترد (متولد به سال2858)به جای او عازم شدند,این دو پسر در کنار هم در نبردی که در ایتیلین به وقوع پیوست(2885)از پای درآمدند,تورین دوم اهل گوندوربرای فولک واین خون بهای گران از زر فرستاد, 2953-2870؛ 15-فنگل,او سومین پسر و چهارمین فرزند فولک واین بود,از او چندان به نیکی یاد نکرده اند,نسبت به خوراک و زر حریص بود و با امیران سپاه و فرزندان خود سر نزاع داشت,تنگل سومین فرزند و تنها پسر او پس از رسیدن به سن بلوغ روهان را ترک گفت و زمانی دراز در گوندور زیست و در خدمت تورگون افتخارات بسیار کسب کرد, 2980-2905؛ 16-تنگل,وی تا دیرگاه زن نستاند،اما در سال2943با مورون اهل لوسارناخ که هفده سال از خود او جوان تر بود،وصلت کرد,مورون در گوندور برای او سه فرزند زاد که از میان آنان تئودن فرزند و تنها پسرش بود,با درگذشت فنگل روهیریم ها او را فراخواندند و تنگل با اکراه تن به بازگشت داد,اما معلوم شد که پادشاهی نیکو و خردمند است؛هرچند که در دربار او زبان گوندور به کار می رفت و همگان این امر را خوش نمی دانستند,مورون دو دختر دیگر در روهان برای شاه به دنیا آورد؛و آخرین دختر،تئودن اگر چه فرزند دوران کهولت او بود و دیر پا به جهان گذاشت(2963)زیبا تر از دیگران بود,برادرش او را از ته دل دوست می داشت,چیزی از بازگشت تنگل نگذشته بود که سارومان خود را فرمانروای ایزنگارد اعلام کرد و با دست اندازی به مرزهای روهان و حمایت از دشمنان آن سرزمین، مایه نگرانی شد, 3019-2948؛ 17-تئودن,در فرهنگ روهان او را تئودن احیاء شده می نامند،زیرا،او بر اثر افسون های سارومان در سراشیبی زوال افتاد،اما به دست گندالف شفا یافت،و در سال آخر عمر خود قیام کرد و سپاهیانش را در شاخ آواز(گودی هلم)و اندکی پس از آن در دشت های په له نور،در بزرگترین نبرد دوران به سوی پیروزی رهنمون شد,وی در برابر دروازه موندبروگ از پای در آمد,زمانی در سرزمینی زاده بود،در میان شاهان مرده گوندور آرامید اما او را به روهان بازگرداندند و در هشتمین پشته سلسله دوم در ادوراس به خاک سپردند, آنگاه سلسله ای جدید آغاز گشت, سلسله سوم در سال2989تئودوین به همسری ائوموند اهل فولد شرقی،سپهسالار بزرگ سرزمین چابک سواران در آمد,پسر او ائومر در سال2991به دنیا آمد،و دخترش ائووین به سال2995,در آن روزگار سائورون بار دیگر قیام کرده و سایه ی موردور تا به سرحد روهان رسیده بود,اورک ها در نواحی شرقی دست به چپاول،و کشتن و یا دزدیدن اسبان گشوده بودند,اورک های دیگر از کوه های مه آلود به سرزمین رواهان سرازیر می شدند و بسیاری از آن ها یوروک های بزرگ بودند که در خدمت سارومان قرار داشتند،هر چند که در آن هنگام کسی به سارومان مظنون نبود,مسئولیت عمده ی ائوموند در مرزهای شرقی بود؛و او اسبان را بسیار دوست می داشت و از اورک اه متنفر بود,هر گاه خبر چپاول به او می رسید غالباً از شدت خشم،دور از احتیاط و با شماری اندک از سواران به مقابله می راند,و چنین شد که در سال 3002 از پا در آمد؛گروهی کوچک از اورک ها را به سوی مرزهای امین مویل تعقیب کرد،و وقتی به آنجا رسید سپاهی بزرگ از میان صخره ها بر او کمین می گشود و غافلگیرش کرد, اندکی بعد تئودوین بیمار شد و درگذشت و این مرگ موجب اندوه شاه شد,و شاه فرزندان خواهر را به دربار خود آورد و آنان را پسر و دختر خود خواند,تئودن تنها صاحب یک فرزند بود،تئودرد پسرش که در آن هنگام بیست و چهار سال داشت؛و شهبانو الف هیلد که گاه دنیا آوردن فرزند دار فانی را وداع گفته بود و شاه پس از او ازدواج نکرده بود,ائومر و ائووین در ادوراس بزرگ شدند و شاهد راه یافتن سایه های تاریک به تالار های تئودن بودند,ائومر شباهتی تام به اجداد خود اشت,اما ائووین باریک و بلند قامت بود،با زیبایی و غروری که آن را از جنوب،از مورون اهل لوسارناخ که روهیریم ها او را برق پولاد می نامیدند،به ارث برده بود, (3804)63دچ-2991ائومر ائادیگ,به گاه جوانی ارتشبد سرزمین چابک سواران شد(3017)و مسئولیت پدر در مرزهای شرقی به او محول گشت,در جنگ حلقه،تئودرد در نبرد با سارومان در گذرگاه های ایزن از پای درآمد,از این رو تئودن پیش از مرگ خود در دشت های پله نور ائومر را وارث خود و شاه خواند,در همان روز ائووین به سبب کارزار در آن نبرد که خود را در لباس مبدل به آن رسانده بود،اشتهاری عظیم به دست آورد؛و پس از آن او را در سرزمین چابک سواران به نام بانو سپردست می شناختند,{زیرا آن دست او که سپر داشت به ضربت گرز شاه جادوپیشته شکسته بود؛اما در آن کارزار شاه جادوپیشه نیست و نابود گشت،و بدین ترتیب سخنان پیشگویانه گلورفیندل به شاه آرنور،که شاه جادوپیشه به دست مردان از پای در نخواهد آمد،جامه ی حقیقت پوشید, در ترانه های سرزمین روهان آمده است که ائووین در این عمل قهرمانانه از یاری جاودان تئودن که او نیز نه یک مرد،بلکه هافلینگی از اهالی سرزمین های دوردست بود،برخوردار گشت،با این حال ائومر در روهان هافلینگ را مرتبت بخشید و نام هولدواین را به او اعطاء کرد,(این هولدواین کسی نبود جز مریادوک شکوهمند،ارباب باک لند,),} ائومر شاه بزرگی بود،و چون در جوانی به جای تئودن بر تخت نشست سلطنت او شصت و پنج سال به درازا کشید که دوران آن طولانی تر از دوران سلطنت دیگر پادشاهان به جز آلدور پیر بود,در جنگ حلقه،با شاه اله سار و ایمراهیل اهل آمروت دوستی به هم زد؛و بار ها به گوندور رفت,و در آخرین سال دوران سوم با لوتیریل دختر ایمراهیل پیوند زناشویی بست,پسر آنان الف واین زیبا روی پس از پدر به حکمرانی رسید, در عهد ائومر مردمان روهان چنان که می خواستند از صلح و آرامش برخوردار بودند،و شمار مردمان هم در دره ها و هم دشت ها رو به افزایش گذاشت و زاد و ولد اسبان فزونی گرفت,اینک شاه اله سار در گوندور و نیز آرنور حکمرانی می کرد,وی شاه تمام قلمرو باستانی بود،مگر روهان؛زیرا،اله سار هبه ی کیریون به ائومر را تمدید و ائومر بار دیگر سوگند ائورل را تجدید کرد,و غالباً به آن جامه عمل پوشاند, زیرا اگر چه دوران سائورون سپری گشته بود و شاه غرب می بایست دشمنان بسیاری را منقاد سازد تا درخت سپید در صلح و آرامش رشد کند,و هرگاه شاه اله سار عازم جنگ بود،شاه ائومر او را نیز همراهی می کرد؛و صدای تندر سوارنظام روهان در آن سوی دریای رون و دشت های دوردست جنوب طنین انداز شد،و اسب سپید بر روی چمن زار تا به گاه دوران پیری ائومر،در بادهای بسیار به اهتزاز در آمد,,

نویسنده:امین شرافتی نیا

ماهنامه شماره4)شاهان نومه نوری«آنچه در زیر می آید بخشی است از حکایت آراگورن و آرون»

بازدید: 189

می پسندم 0 نمی پسندم 0

این مطلب در تاریخ: سه شنبه 2 دی 1393 ساعت: 1:33 منتشر شده است
برچسب ها : «آرادور پدربزرگ شاه بود,پسر او با گیلراین زیبا دختر دیرهایل که از اعقاب آرانارت بود،قصد ازدواج کرد,دیرهایل با این پیوند زناشویی مخالف بود؛زیرا گیلراین جوان بود و هنوز با سن و سال مرسوم ازدواج برای زنان دونه داین فاصله داشت, دیرهایل گفت:«عاقله مردی است با خلق و خوی جدی و زودتر از آن چیزی که مردم پیشبینی می کنند به سرکردگی خواهد رسید؛با این حال دلم گواهی می دهد که عمرش کوتاه خواهد بود,» اما ایوورون که او نیز دوراندیش بود،پاسخ داد:«پس شتاب لازم است!روزگار،پیش از توفان رو به تیرگی می گذارد،وقایعی عظیم در راه است,اگر این دو با هم وصلت کنند،ممکن است امیدی برای مردم ما زاده شود؛اما اگر تعلل کنند،تا این دوران ادامه دارد،امید هرگز از راه نخواهد رسید,» «یک سال از ازدواج آراتورن و گیلراین نگذشته بود که قضا را آرادور به دست ترول های کوه نشین شمال ریوندل اسیر و کشته شد؛و آراتورن سرکرده دونه داین گشت,سال بعد گیلراین برای او پسری به دنیا آورد،و او را آراگورن نام نهادند,آراگورن دوساله بود که آراتورن همراه با پسران الروند سواره به جنگ رفت،و با تیری اورکی که در چشمش نشبت از پای در آمد؛و بدین ترتیب معلوم شد که در مقایسه با نژاد خود به راستی عمرش کوتاه بوده است،اما وقتی کشته شد شصت ساله بود,» «آنگاه آراگورن را که وارث ایزیلدور بود به همراه مادرش برای اقامت به خانه الروند بردند؛و الروند جای پدر او را گرفت و آراگورن برای او همچون پسر بود,او را استل می نامیدند،که به معنی«امید» است و نام راستین و تبار او را به فرمان الروند پنهان نگاه می داشتند؛چرا که خردمندان در آن هنگام می دانستند دشمن در صدد است بداند که آیا وارثی از ایزیلدور بر روی زمین باقی مانده یا نه،و این وارث کیست,» «اما استل هنوز بیست ساله بود که پس از قهرمانی های بسیار به اتفاق پسران الروند،به ریوندل بازگشت و الروند نگاهی به او انداخت و خشنود شد،چون،می دید که او زیبا و شریف است،و اگر چه از نظر جسم و عقل هنوز جای رشد بسیاری دارد،در همین سن وسال کم به مردانگی رسیده است,از این رو الروند از آن روز به بعد او را با نام راستین صدا زد و به او گفت که کیست و فرزند چه کسی است؛و میراث های خانوادگی را به خود او تحویل داد,» گفت:«این حلقه باراهیر است،نشان خویشاوندی ما از دیرباز؛و این تکه های نارسیل است؛با قطعات این شمشیر شاید که از پس کار های بزرگ برآیی؛زیرا پیشگویی می کنم که دوران عمر تو دورانی عظیم خواهد بود،چندان که عظمت آن در تصور آدمیان نمی گنجد،مگر آن که اتفاق بدی برای تو رخ دهد،و یا در آزمون شکست خوری, اما این آزمون سخت و طولانی خواهد بود,از دادن چوگان آنومیناس به تو سر باز می زنم،زیرا،هنوز باید شایستگی خود را برای به دست آوردن آن به اثبات برسانی,» «روز بعد آراگورن هنگام غروب تنها در بیشه ها قدم می زد،و بسیار سرخوش بود؛و سرشار از امید، ترانه می خواند و جهان زیبا بود,و به یک باره هم چنان که می خواند چشمش به دوشیزه ای افتاد که در چمن زار لابه لای تنه های سفید درختان غان گام برمی داشت؛و او شگفت زده ایستاد و فکر کرد که در خواب قدم برمی دارد،یا از قریحه خنیاگران الفی نصیبی برده است که هرچه را می سرایند در برابر چشم شنوندگان مجسم می شود,» «زیرا آراگورن بخشی از ترانه لوتین را می خواند که از دیدار لوتین و برن در جنگل نلدورت می گوید, و اینک لوتین آنجا بود و در مقابل چشمانش در ریوندل گام بر می داشت،و جامه اش قبایی آبی_نقره ای، زیبا به سان شامگاه میهن الفی؛گیسوان سیاهش در بادی که ناگهان برخاست و پریشان شد و پیشانی او با جواهرهای نیم تاج اش ستاره آجین بود,» آراگورن لحظه ای در سکوت به او چشم دوخت،اما از ترس آن که مبادا دختر بگذرد و چشمش هیچ گاه بر او نیافتد،صدایش زد و به بانگ بلند گفت تینوویلف تینوویل!همان گونه که برن،مدت ها قبل در روزگار پیشین چنین کرده بود, آنگاه دوشیزه رو به او کرد و لبخندی زد و گفت:«تو کیستی؛و چرا من را به این نام صدا می زنی؟»و او پاسخ داد:«چون به تصور من تو به راستی لوتین تینوویل هستی که من ترانه اش را می خواندم، اما اگر او نیستی،پس در راه رفتن بدیل اویی,» دختر جدی گفت:«بسیاری این را گفته اند,اما نام من این نیست,هرچند که شاید تقدیر من بی شباهت به تقدیر او نباشد,اما تو کیستی؟» گفت:«مرا استل می خوانند،اما آراگورن ام پسر آراتورن،وارث ایزیلدور،فرمانروای دونه داین»؛و وقتی این را می گفت احساس کرد که دودمان والایش که دل به آن خوش کرده بود،اکنون به چیزی نمی ارزد و هیچ چیزی با وقار و جذابیت دختر برابری نمی کند, اما دختر شادمان خندید و گفت:«پس ما از دیرباز خویشاوندیم,چون من آرون هستم،دختر الروند،و مرا آندومیل می نامند,» آراگورن گفت:«مرسوم است که مردمان در روزگار خطر گنجینه های با ارزش خود را پنهان کنند,اما من از الروند و برادران تو در شگفتم؛زیرا،با این که من از کودکی در این خانه مقیم بوده ام،هیچ سخنی از تو نشنیده بودم,چطور شده است که ما قبلاً به هم برنحورده ایم؟مطمئناً پدرت تو را در خزانه اش پنهان نکرده بود؟» دختر گفت: «نه»و نگاهی به کوه ها انداخت که در شرق سر به فلک کشیده بود,«من زمانی در سرزمین خویشان مادریم،در لوتلورین دوردست ساکن بودم,و تازه برای دیدار دوباره ی پدرم مراجعت کردم, سال های سال بود که پا به ایملادریس نگذاشته بودم, آنگاه آراگورن شگفت زده ماند،زیرا دختر مسن تر از او به نظر نمی رسید و گویی که هنوز بیست سال از عمرش در سرزمین میانه نمی گذشت,اما ارون جشم به چشم او دوخت وگفت: «متحیر مباش!چه فرزندان الروند از عمر الدار برخوردارند,» «آنگاه آراگورن شرمسار شد،زیرا،او نور الفی و حکمت روزگاران را در چشمان دختر دید؛اما از همان ساعت عاشق آرون آندومیل دختر الروند شد,» در طی روزهایی که از پی آمد،آراگورن سکوت پیشه کرد،و مادرش دریافت که حادثه ای غریب برای او رخ داده است؛و سرانجام آراگورن تسلیم پرسش های مادر شد و از ملاقات با آرون در تاریک و روشن میان درختان برای او گفت, گیلراین گفت:«پسرم اگر چه تو از تخمه ی شاهانی،آرزوی تو بلند پروازانه است,زیرا،این بانو نجیب ترین و زیباترین بانویی است که اکنون دو سرزمین میانه می زید,و فانیان را وصلت با نژاد الف نشاید,» آراگورن گفت:«با این حال اگر قصه های آباء و اجدادی ما راست باشد،ما رانیز از آن خویشاوندی بهرهایی هست,» گیلراین گفت:«رایت است،اما این قصه ها به مدت ها پیش و به دورانی دیگر از جهان مربوط است،پیش از آن که نژاد ما رو به زوال رود,از این رو نگرانم؛زیرا،اگر عنایت ارباب الروند نبود،کار وارثان ایزیلدور خیلی زود به پایان می رسید,اما فکر نمی کنم بتوانی در این مورد موفق به جلب نظر موافق او شوی,» آراگورن گفت:«پس روزگار من تیره و تلخ خواهد بود،و من بی یار و یاور در بیابان سرگردان خواهم شد,» گیلراین گفت:«به راستی تقدیر تو همین است»؛و اگر چه گیلراین بسیار دوراندیش تر از آن بود که در گمان مردم او می گنجید،از پیشگویی خود چیزی بیش از این با پسر نگفت،و از آنچه پسر با او گفته بود با کسی سخن به میان نیاورد,» «اما الروند بسیاری از چیز ها را می دید و از کنه دل ها با خبر بود,از این رو یک روز پیش از خزان آن سال آراگورن را به اتفاق خویش فراخواند و گفت:«آراگورن،پسر آراتورن،فرمانروای دونه داین،به سخنم گوش فراده!تقدیری بزرگ انتظارت را می کشد،خواه بر آمدن به ذروه ای که پدرانت از روزگار الندیل تاکنون به آن دست یافته اند،یا در غلتیدن به تاریکی با هرچه از خویشان برای تو باقی مانده است, سالهای سال راه برای پیمودن پیش روی تو هست,و تا تو در راهی،نه زن خواهی گرفت و نه هیچ زنی ملزم به پیوند با تو خواهد بود،تا عهد تو فرا رسد و شایستگی ات به اثبات رسد,» آنگاه آراگورن ناراحت و غمگین گفت:«آیا مادرم از این موضوع سخنی گفته است؟» الروند گفت:«حقیقت اش را بخواهی،نه,چشمان خود تو پرده از رازت برداشته است,اما من فقط از دختر خود سخن نمی گویم,هیچ آدمیزادی تا به آن گاه نامزد تو نخواهد بود,اما آرون زیبا،بانوی ایملادریس و لورین،ستاره شامگاهی مردم خویش،از دودمانی است بزرگ تر از دودمان تو،و تا به این هنگام،زمانی طولانی در این جهان زیسته است،چندان که قیاس تو و او قیاس نهالی نورسته است با درخت غان جوانی که تابستان های بسیار بر او گذشته باشد,مرتبت او بسیار بالا تر از توست,و از رو به تصور من نظر خود او نیز همین است,اما حتی اگر چنین نبود و دل او به تو مایل می گشت،به سبب تقدیری که بر سر ما سایه انداخته است،اندوهگین می بودم,» آراگورن گفت:«تقدیری که می گویی کدام است؟» الروند پاسخ داد:«این است که تا هنگامی که اینجا به سر می برم،زندگانی الدار در شباب شامل او نیز باشد،و وقتی عزیمت می کنم،اگر دوست داشت با من همراه شود,» آراگورن گفت:«چنان که پیداست چشم به گنجینه ای دوخته ام که ارزش آن کمتر از گنجینه تینگول نیست که زمانی برن دل به آن بست,امان از تقدیر من,»آنگاه ناگهان نوعی قدرت پیشگویی که مختص خاندانش بود در او سر برداشت،و گفت:«هان ای ارباب الروند!سال های انتظارت سرنجام کوتاه شده است،و فرزندان تو به زودی در برابر این انتخاب قرار خواهند گرفت که یا تو را وداع گویند،یا سرزمین میانه را,» الروند گفت:«راست گفتی,اما آن را کوتاه می شماریم،هرچند در نظر آدمیان هنوز سال های سال باید بگذرد,اما در برابر آرون محبوب من گزینه ای جز تو آراگورن پسر آراتورن نخواهد بود و او در میان ما قرار خواهد گرفت و یکی از ما دوتن،ناگزیر به این جدایی تلخ تن در خواهد داد که تا ورای پایان جهان طول خواهد کشید,تو هنوز نمی دانی که از من چه خواسته ای,»آهی کشید و اندکی بعد نگاهی سنگین به چهره مرد جوان انداخت و دوباره گفت:«دستاورد سال ها هرچه باشد همان خواهد بود,و ما از این موضوع بیش از این سخنی نخواهیم گفت تا سال های سال بگذرد,روزگار تیره و تار می شود و مصیبت های بسیار در راه است,» «آنگاه آراگورن مالامال از محبت،از الروند برای رفتن رخصت خواست؛و روز بعد،مادر و خانه الروند و آرون را بدرود گفت و رو به بیابان گذاشت,و نزدیک به سی سال از جان ودل بر ضد سائورون کوشید؛و با گندالف خردمند دوستی به هم زد و از او حکمت بسیار آموخت,با او دست به سفر های خطرناک بسیاری زد،اما با گذشت سال ها غالباً تنها به سفر می رفت,راه هایی که می پیمود سخت و طولانی بود،و سیمایش عبوس و خشن به نظر می رسید، مگر هنگامی که تصادفاً لبخندی بر آن می نشست؛با این حال وقتی چهره راستین اش را پنهان نمی کرد،در نظر مردم شایسته احترام می نمود، به سان پادشاهی که در تبعید روزگار می گذراند,با قیافه های مبدل گوناگون به این سو و آن سو رفت و صیت شهرتش با نام های مختلف همه جا پیچید,در سپاه روهیریم ها اسب تاخت و برای فرمانروای گاندور در زمین و دریا جنگید؛و سپس به گاه پیروزی رفت و مردمان غرب را از خود بی خبر گذاشت و تا دوردست های غرب و اعماق جنوب سفر کرد،و دل مردمان نیک و بد را کاوید،و از نقشه ها و دسیسه های خادمان سائورون پرده برگرفت,» «بدین ترتیب سرانجام به پر طاقت ترین آدم دوران خود بدل گشت که در هنرها و معرفت خبره،و بلکه سرآمد دیگران بود؛زیرا،او از خرد الفی بهره داشت و فروغی در چشمانش بود که هرگاه برمی افروخت اندک کسانی تاب تحمل آن را داشتند,به سبب تقدیری که بر سر او سایه انداخته بود،سیمایی عبوس و افسرده داشت،اما امید همیشه در اعماق قلب او مسکن کرده بود،امیدی که شادی و نشاط از آن همچون چشمه ای که از صخره بجوشد،گاه و بی گاه به بیرون فوران می کرد,» «زمانی بر این منوال سپری شد،تا سرانجام آراگورن چهل و نه ساله از خطرات مرز های تاریک موردور که سائورون اکنون در آن مسکن گزیده و در کار شرارت بود،بازگشت,خسته و فرسوده بود و دلش می خواست به ریوندل بازگردد و پیش از سفر به سرزمین های دوردست زمانی در آنجا بیاساید؛بر سر راه خود به مرز های لورین رسید و به طرف بانو گالادریل در سرزمین پنهان پذیرفته شد,» «از این موضوع آگاه نبود،اما آرون آندومیل نیز برای مدتی بار دیگر برای اقامت در نزد خویشان مادری به آنجا آمده بود,علی رغم سالهای سختی که بر دختر گذشته بود،تغییر زیادی در او به چشم نمی خورد؛با این حال چهره اش عبوس تر از پیش بود و صدای خنده اش به ندرت شنیده می شد,اما آراگورن از لحاظ جسم و عقل به کمال رسیده بود،و گالادریل به او فرمود که جامه های فرسوده سفر از تن به در آورد و جامه ای به رنگ سفید و نقره ای و شنل خاکستری الفی به او پوشاند و گوهری درخشان به پیشانی او بست,آنگاه آراگورن چیزی فراتر از آدمیزادگان به نظر رسید،و بیشتر شبیه فرمانروایان الف جزیره های غرب بود,و بدین ترتیب آرون پس از آن جدایی طولانی،او را نخستین بار به دین شکل و شمایل دید؛و همچنان که آراگورن از زیر درختان کاراس گالادون که پوشیده از گل های زرین بود به سوی او گام برمی داشت،دختر تصمیم خود را گرفت و تقدیر او مشخص شد,» «آنگاه مدتی با هم در فضاهای بی درخت لوتلورین به گشت و گذار مشغول بودند،تا نوبت جدایی رسید,و در شامگاه نیمه تابستان،آراگورن پسر آراتورن،و آرون دختر الروند به سوی تپه زیبا،به کرین آمروت در میان سرزمین رفتند و پابرهنه گام در میان الانورها و نیفردیل های سبزه ابدی گذاشتند,و آنجا از روی تپه،به سایه های مشرق و شفق مغرب نگاهی انداختند،و سوگند نامزدی یاد کردند و شادمان شدند,» و آرون گفت:«سایه ها تاریک اند،و با این حال دل من مالامال از شادی است؛زیرا،استل تو در میان بزرگانی جای داری که تهورشان آن را نابود خواهند ساخت,» اما آراگورن پاسخ داد:«افسوس!من از پیشگویی آن عاجزم،و اتفاقاتی که رخ خواهند داد از دید من پنهان است,با این حال به امید تو امید خواهم بست,من سایه ها را به کلی از خود می رانم,اما بانو،شفق نیز از آن من نیست؛زیرا من فانی ام،و اگر با من وفادار بمانی،ای ستاره شامگاهی،آنگاه تو نیز باید از شفق چشم بپوشی,» آنگاه دختر به سان درختی سپید بی حرکت ایستاد و چشم به غروب دوخت و سرانجام گفت:«با تو وفادار می مانم دونادان و روی از شفق می گردانم,اما سرزمین مردم من آنجاست،و خانه تمام خویشانم از دیرباز,»دختر،پدر خویش را از ته دل دوست می داشت, هنگامی که الروند از تصمیم دخترش آگاه شد،اگر چه دلش از اندوه مالامال گشت و در برابر همان تقدیری قرار گرفت که از آن بیم داشت و تحمل آن به هیچ وجه آسان نبود،لب از لب نگشود,اما وقتی آراگورن به ریوندل بازگشت،او را نزد خود خواند و گفت:«پسرم روزگاری که در آن امید رنگ می بازد،نزدیک است،و در ورای آن چیز های اندکی برای من روشن است,و اکنون سایه میان ما افتاده,شاید چنین مقدر شده باشد که با لطمه دیدن من،پادشاهی آدمیان ترمیم شود,از این رو اگر چه تو را دوست می دارم،به تو می گویم:آرون آندومیل موهبت زندگانی اش را بر سر هیچ و پوچ از کف نخواهد داد,او عروس هیچ آدمیزادی نخواهد شد که کمتر از شاه گاندور و آرنور باشد,برای من حتی پیروزی ما جز اندوه و جدایی به ازمغان نمی آورد-اما برای تو مدتی شادمانی خواهد آورد,برای مدتی,دریغا،پسرم!می ترسم در پایان،تقدیر آدمیان در نظر آرون دشوار جلوه کند,» «پس سخن به همین منوال میان الروند و آراگورن معوق ماند و آن دو دیگر از این موضوع هیچ سخنی نگفتند؛اما آراگورن بر سر خطر و کوشیدن باز شد,و در آن هنگام که جهان رو به تاریکی گذاشت و قدرت سائورون فزونی گرفت و بر ارتفاع و استحکام باراد_دور افزود،بیم بر سرزمین میانه مستولی گشت،و آرون که در ریوندل اقامت کرده بود،به گاه دوری آراگورن در دل مراقب آن بود؛و امیدوارانه بیرقی بزرگ و شاه وار برای او ساخت،بیرقی چنان یگانه که دعوی او را بر فرمانروایی نومه نوری ها و وارث ایزیلدور بنمایاند,» پس از چند سال گیلراین از الروند رخصت خواست و به میان مردم خویش در اریادور بازگشت و آنجا نتها زیست؛از آن پس به ندرت پسرش را می دید،زیرا آراگورن سال های زیادی را در سرزمین های دور گذراند,اما یک بار هنگامی که آراگورن به شمال بازگشته بود،نزد مادر آمد،و مادر پیش از رفتن به او گفت:«پسرم استل این آخرین دیدار ماست,دلواپسی مرا همچون یکی از مردمان کهتر پیر و سالخورده کرده است؛و اکنون که گاه آن فرا می رسد توان مواجه شدن با تاریکی زمانه را ندارم که بر سرزمین میانه سایه می افکند؛طولی نخواهد کشید که رخت بر خواهم بست,» آراگورن کوشید که او را دلداری دهد،و گفت:«با این حال ای بسا که روشنایی از پس تاریکی فرا برسد؛ و اگر چنین شود،می خواهم که شاهد آن باشی و شاد شوی,» اما زن در پاسخ فقط این لینود را بر زبان آورد: اونن ای – استل اداین ، او – که بین استل اینم،{من امید را به دونه داین دادیم،و برای خود هیچ امیدی باقی نگذاشتم} و آراگورن دل نگران آنجا را ترک گفت,گیلراین پیش از بهار سال بعد درگذشت, «بدین ترتیب سالها سپری شد و زمان جنگ حلقه که از آن در جای دیگر سخن گفته ایم،نزدیک شد:این که چگونه وسیلتی غیرمنتظره در اختیار قرار گرفت،و سائورون با استفاده از آن به زیر کشیده شد،و چگونه امید در نهایت نومیدی به حقیقت پیوست,و چنین واقع شد که در ساعت شکست،آراگورن از دریا رسید و بیرق آرون را در نبرد میدان های پلهنور به اهتزاز در آورد،و آن روز برای نخستین بار او را در مقام شاه خوشامد گفتند,و سرانجام وقتی همه چیز قرار گرفت وارد ملک پدرانش شد و تاج گوندور و چوگان آرنور را به دست آورد؛و در روز نیمه تابستان سال سقوط سائورون،دست آرون آندومیل را در دست گرفت،و آن دو در شهر پادشاهان عقد زناشویی بستند,» «دوران سوم بدین ترتیب با پیروزی و امید به پایان رسید؛و از غصه های دردناک آن دوران یکی وداع الروند و آرون بود،که دریا و تقدیری در ورای پایان جهان میان آن دو جدایی افکند,هنگامی که حلقه بزرگ نابود گشت و سه حلقه،قدرت خود را از دست دادند،الروند سرانجام خسته،به قصد آن که هرگز باز نگردد،از سرزمین میانه دست شست,اما آرون از زمره فانیان شد،و با این حال سرنوشت او این نبود که پیش از ازدست دادن هر آنچه به دست آورده است،بمیرد, او که ملکه الف ها و آدمیان بود یکصد و بیست سال همراه آراگورن در کمال عزت و سعادت زیست،با این حال آراگورن نزدیک شدن سن و سال پیری را احساس کرد و دانست که دوران زندگی اش اگرچه طولانی،به پایان خود نزدیک می شد,آنگاه خطاب به آرون گفت:«بانو ستاره شامگاهی،ای زیبا ترین در این جهان،و ای دوست داشتنی،سرانجام جهان من اندک اندک پژمرده می شود,بنگر!خوشه چیده ایم و صرف کرده ایم،و اینک زمان بازپرداخت نزدیک است,» آرون نیک می دانست که مقصود او چیست،و از مدت ها قبل،این واقعه را پیش بینی کرده بود؛با این حال اندوه او را از پای در آورد,گفت:«پس سرورم پیش از هنگام مردم خود را ترک می گویی،مردمی که به وعده های تو زنده اند؟» آراگورن گفت:«پیش از هنگام،نه,زیرا،اگر اکنون نروم آنگاه طولی نمی کشد که مجبور به رفتن می شوم,و الداریون پسر ما برای پادشاهی مردی بالغ و رسیده است,» «آنگاه آراگورن با رفتن به خانه ی پادشاهان در خیابان خاموش،بر بستری بلند که از برای او آماده کرده بودند،دراز کشید,انجا الداریون را وداع گفت و تاج بالدار گوندور و چوگان آرنور را به دست او سپرد؛ وسپس همه،جز آرون او را ترک گفتند،و زن،تنها در بستر شوی ایستاد,آرون علی رغم کلامات و اصل و نسب خویش،شکیبایی آن را نداشت که از او به استغاثه نخواهد که اندکی بیشتر بماند,زن هنوز از زندگانی دلزده نبود و تلخی میرا بودن را می چشید که خود آن به اختیار پذیرفته بود,» آراگورن گفت:«بانو آندومیل،این ساعت به راستی ساعت دشوار است،اما حتی از همان روز که در زیر درختان غان سفید باغ الروند به هم برخوردیم،باغی که دیگر هیچ کس بر آن گام نخواهد نهاد،این امر مقدر بود,و بر روی تپه کرین آمرت،هنگامی که سایه و شفق هر دو را وانهادیم،این تقدیر را پذیرفتیم,با خویشتن خویش رایی بزن،ای دوست داشتنی،و ببین که آیا به راستی می خواهی به بمانم و پژمرده شوم و از جایگاه رفیع ام بی یار و یاور و عقل باخته به زیر افتم,نه،بانو،من آخرین بازمانده نومه نوری هایم و آخرین پادشاه روزگار پیشین؛و نه تنها به من عمری سه برابر عمر آدمیان سرزمین میانه،که رفته به اراده خود و بازپس دادن این مهبت،اعطاء شده است,پس از این رو است که می خوابم, «اینک هیچ سخنی برای تسلی دادن تو نمی گویم،زیرا،برای این درد،هیچ تسلایی در محدوده ی مدارات این جهان یافت نمی شود,اکنون آخرین فرصت در اختیار توست:توبه کردن و رفتن به لنگرگاه ها و بردن خاطره ایامی که با هم بگذراندیم به غرب،جایی که این خاطره ماندگار خواهد ماند،اما چیزی بیشتر از خاطره نخواهد بود؛و یا برتافتن تقدیر آدمیان,» آرون گفت:«نه سرور گرامی ام،این فرست دیری است که از دست رفته,اکنون هیچ کشتی ئی نیست که مرا از اینجا ببرد،و من به راستی که خواه ناخواه باید تقدیر آدمیان را برتابم:مرگ و خاموشی را,اما سخن من با تو این است ای شاه نومه نوری ها،تا به اکنون قصه ی مردمان تو و راز سقوط آنان را در نیافته بودم,همچنین ابلهان رذل تحقیرشان می کردم،اما سرانجام دل بر آنان می سوزانم,زیرا،به راستی اگر مرگ به گفته الدار هبه ی آن یگانه است به آدمیزادگان،پس پذیرفتن این هبه بسیار دشوار می نماید,» شاه گفت:«چنین می نماید,اما بگذار ما که از دیرباز سایه و حلقه را به هیچ انگاشته ایم،از آخرین آزمون سربلند بیرون آییم,اندوهگین می رویم،اما نومید نه,بنگر!ما تا ابد بسته مداران این جهان نیستیم،و در روای آن چیزی بیش از خاطره وجود دارد،بدرود!» آرون بانگ زد:«استل،استل!»و با این بانگ به محض آن که شاه دست او را گرفت و بر آن بوسه زد،در خواب فرو شد,آنگاه زیبایی عظیمی در او آشکار گشت،و بدین سان همه کسانی که بعد به آنجا آمدند، مبهوت به او خیره ماندند؛زیرا،می دیدن که ظرافت دوران نوجوانی،تهور دوران بزرگ سالی،و حکمت و شکوه دوران کهن سالی در او به هم آمیخته،و او زمانی دراز آنجا آرامید،تصویری از شکوه پادشاهان آدمیان،غرق در جلال و عظمتی پر فروغ پیش از فروپاشی دنیا, «اما آرون از خانه بیرون رفت،و فروغ چشمانش افسرد،و در نظر مردمانش،به سان شامگاهی زمستانی که در آن از دمیدن ستاره خبری نیست،سرد و رنگ پریده شد,آنگاه الداریون و دخترانش و همه کسانی را که دوست داشت،بدرور گفت؛و از شهر میناس تیریت بیرون آمد و به سوی سرزمین لورین روان گشت و تنها در زیر درختانی که اندک اندک پژمرده می شدند،اقامت گزید،تا سرانجام زمستان از راه رسید,گالادریل در گذشته و کلبورن نیز رفته بود،و سرزمین لورین خاموش بود,» «آنجا،سرانجام هنگامی که برگهای مالورن از شاخه فرو میریخت،و بهار هنوز از راه نرسیده بود،برای آسودن بر روی کرین آمروت آرامید؛و گور سبز او آنجاست،تا آن که جهان دگرگون شد،و آیندگان،تمام روز های زندگی او را یکسره فراموش کردند،و الانور و نیفردیل دیگر در شرق دریا گل نداد,» «این حکایت چنان که از جنوب به ما رسیده است،در اینجا به پایان می رسد؛و با درگذشت ستاره شامگاهی دیگر در این کتاب سختی از روزگار باستان گفته نشده است,» ,

نویسنده:امین شرافتی نیا

بازدید: 59

هنرمندی آلمانی به نام بنجامین هارف(Benjaminn Harff) دست به اقدام جالبی زده و کتاب سیلماریلیون اثر جان رونالد روئل تالکین را به صورت دست ساز تذهیب و تصویرگری کرده است. وی به مدت شش ماه مشغول اینکار بوده است و تمام تذهیب ها و خوشنویسی های حروف ابتدایی صفحات را به صورت دستی طراحی و رنگ آمیزی کرده است و سپس آنها را به صورت دیجیتالی اسکن کردهو در متن کتاب و حاشیه آن گنجانده است.

می پسندم 0 نمی پسندم 0

این مطلب در تاریخ: سه شنبه 11 آذر 1393 ساعت: 2:47 منتشر شده است

نویسنده:امین شرافتی نیا

ليست صفحات

تعداد صفحات : 14

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 14 صفحه بعد

ورود کاربران

» رمز عبور را فراموش کردم ؟

عضويت سريع

تبلیغات

متن

چت باکس


	نام :
	وب :
	پیام :
	2+2=:


(Refresh)

پشتيباني آنلاين

پشتيباني آنلاين

آمار

آمار مطالب

کل مطالب : 131

کل نظرات : 0

آمار کاربران

افراد آنلاین : 1

تعداد اعضا : 0

آمار بازدید

بازدید امروز :

بازدید دیروز :

ورودی امروز گوگل : 0

ورودی گوگل دیروز : 0

آي پي امروز : 0

آي پي ديروز : 0

بازدید هفته :

بازدید ماه :

بازدید سال :

بازدید کلی :

اطلاعات شما

آی پی : 3.142.12.240

مرورگر :

سیستم عامل :

امروز :

نظرسنجي

به نظر شما تام بامبادیل از چه نژادی است؟

درباره ما

دنیای تالکین

به نام ایلواتار سلام به وب لاگ من خو ش آمدید امید وارم خوشتان اومده باشه نظر یادتون نره از ایلواتار خواهانم لحظات خوبی را بوجود اورد

مطالب پربازدید

کد های تقلب بازی ارباب حلقه ها(the battle for middle-earth)

مورگوت و آنگولیانت

درباره شخصیت فیلم هابیت : تائوریل

درباره ی کتاب سیلماریلیون

ترجمه آهنگ MAY IT BE در ارباب حلقه ها

بیوگرافی سایرون

کیلی جوانترین عضو گروه تورین سپر بلوط

ایا میدانستید؟؟؟

اتفاقاتی که بعد از نابودی حلقه برای اراگورن افتاد

القاب و نام های پادشاه آراگورن

مطالب تصادفی

درباره کتاب فرزندان هورین

اموزش به زبان الفی

زندگی نامه سوار سیاه

موضوعاتی درباره ی اورلاندو بلوم

آرگونات(ستون های پادشاهان)

معرفی تمام عوامل فیلم هابیت

استار(ماه های تقویم نومه نوری ها)

مرگ:نعمتی که ایلوواتار به انسان ها داد

معرفی نژادها:اژدهایان(قسمت اول)

معرفی نژادها:اژدهایان(قسمت سوم)

تبادل لینک هوشمند

خبرنامه

براي اطلاع از آپيدت شدن سایت در خبرنامه سایت عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود

تبلیغات متنی شما در این مکان
ماهانه 5000تومان
www.yousite.com
توضیحات آگهی شما

تبلیغات متنی شما در این مکان
ماهانه 5000تومان
www.yousite.com
توضیحات آگهی شما

از اینکه به سایت ما آمده اید بسیار خوشحالیم. به دلیل بروز بودن سایت لطفا از صفحات دیگر هم بازدید نمایید.

تمامی حقوق نزد ((دنیای تالکین)) محفوظ است و کپی برداری از محتوا با ذکر و درج لینک ما به عنوان منبع بلامانع است.ترجمه و انتشار قالب از : قالب گراف